Συγχαρητήρια στην Άννα Ανδρέου

Θα ήταν παράλειψη να μη συγχαρούμε την καλή δημοσιογράφο, την Άννα Ανδρέου, για το τελευταίο βιβλίο της: «Μαζί με τους Στρατηγούς». Πρόκειται για μια προσπάθεια να πληροφορηθούμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος, σχετικά με τα τραγικά γεγονότα του ’74. Μια de profundis, εκ βαθέων, εξομολόγηση των Τούρκων αξιωματικών που κινούσαν τα νήματα κατά την «ειρηνευτική επιχείρηση», των Μεχμετζίκ στην Κύπρο.

Δεν εδέχθησαν όλοι να μιλήσουν, μας πληροφορεί η κ. Ανδρέου. Άλλοι ήδη απεδήμησαν εις Κύριον (ή εις Αλλάχ). Πρόκειται για μια αντικειμενική προσέγγιση, όπου διαπιστώνουμε για μια ακόμη φορά ότι αν υπήρχε αντίσταση, η Εισβολή δεν θα αποτελούσε έναν περίπατο για τον Αττίλα. Και οι οχυρωματικές θέσεις υπήρχαν και πολλά άλλα αποτρεπτικά μέσα ή έργα, στις ακτές της Κερύνειας μας.
Μια προσωπική μαρτυρία: 15χρονο παιδάκι, έπαιζα με φίλους μου στην περιοχή απέναντι από το Φρούριο, πάνω από την παραλία «τα φύτζια». Είδα, ο ίδιος, αμυντικούς λάκκους -των 2-3 ανδρών- με θωράκιση με μπετόν, πανίσχυρη, πάχους ενάμισι μέτρου, για τοποθέτηση πολυβόλου, οι οποίοι είχαν να καθαριστούν για χρόνια. Ήταν γεμάτοι αγριόχορτα και νερά...!
Τους αναμέναμε από τις ακτές της Μόρφου ή της Αμμοχώστου, γράφει η ερευνήτρια. Νομίζουμε, όμως, ότι σημαντικές μονάδες της Εθνικής Φρουράς διετάχθησαν, από την περιοχή Μύρτου, να προχωρήσουν προς την Πάφο για να κτυπήσουν τη Μακαριακή αντίσταση... Η καταραμένη διχόνοια, που κατατρέχει τον Ελληνισμό από αρχαιοτάτων χρόνων...! Αυτά, βεβαίως, θα καταγραφούν από τον ιστορικό του μέλλοντος.
Εμείς, απλώς συγχαίρουμε την προσπάθεια αυτή της Άννας Ανδρέου, και θα ήταν νομίζω καλή ιδέα, το έργο αυτό να το αφιερώσουμε στους αθάνατους, ηρωικούς Καταδρομείς της 31ης Μοίρας, που προέβαλαν λυσσώδη αντίσταση κατά του ιταμού, θρασύδειλου εισβολέα. ΑΘΑΝΑΤΟΙ! Αιωνία αυτών η μνήμη! Θυσίασαν, μαζί με πολλά άλλα παλληκάρια, τη ζωή τους για να είμεθα εμείς σήμερα ελεύθεροι.