Εις μνημόσυνον παντοτινό

Τι αλλοπρόσαλλος που είναι ο κόσμος που ζούμε! Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου αντικρίζεις αμαρτία, βία, πολέμους, δυστυχία, πόνο, αδικία, κακότητα, ένταση και κάπου πιο πέρα αδιάκριτα γυροφέρνει ο θάνατος...
Γιατί, άραγε; Και γιατί όλα αυτά να συνυπάρχουν με τη φυσική ομορφιά, την απαράμιλλη καλοσύνη και το ανθρώπινο μεγαλείο;
Γιατί να εναλλάσσεται το καλό με το κακό;
Γιατί να διαπλέκεται η δυστυχία με την ευτυχία;
Γιατί να αντιπαλεύει αδιάκοπα το προσκλητήριο ερώτημα της θεϊκής απουσίας με τη μυστική υποψία της θεϊκής παρουσίας;
Ο κόσμος αυτός δεν παραπέμπει σε εμφανή Θεό αλλά μάλλον Τον διαγράφει, με συνέπεια να δημιουργεί επώδυνες αμφιβολίες, οι οποίες μεγαλώνουν και φουντώνουν, όταν το συγκλονιστικό γεγονός του θανάτου μάς κτυπήσει την πόρτα.
Και πράγματι, μας κτύπησε την πόρτα όταν την 18η Μαρτίου 2016, μετά από σχεδόν ένα μήνα αναζητήσεως, ανευρέθη νεκρή στον δρόμο Καρβουνά - Τροόδους η αγαπημένη μας Άννη.
Αννούλα μας,
Δυστυχώς, εγκατέλειψες τα γήινα, τον μάταιο και πρόσκαιρο, τον φθαρτό τούτο κόσμο, γεμίζοντάς μας με ανείπωτο πόνο, απέραντη θλίψη αλλά και διαρκή ερωτήματα. Έφυγες γεμάτη πίκρα γιατί η ζωή ήταν σκληρή μαζί σου...
Επέλεξες τη στοργική και ζεστή αγκαλιά της φυσικής μητέρας σου Ελενίτσας, που τόσο πρόωρα στερήθηκες αλλά και αυτήν της δεύτερης μητέρας σου Πάτρας, η οποία στάθηκε κοντά σου και σε μεγάλωσε με θαλπωρή και ιώβεια υπομονή.
Πολυαγαπημένη μας Άννη,
Είναι μεγάλος ο πόνος σε αυτούς που άφησες πίσω σου...
Ωστόσο, κάνουμε υπομονή και μετριάζουμε τον πόνο μας μέσα από την καταφυγή στον Πανάγαθο Πατέρα μας, στον Άγιο Θεό, ο Οποίος με το άμετρο έλεός Του, μπορεί να απαλύνει τη θλίψη μας, μέσα από τη ζώσα Εκκλησία, την οποία κληροδότησε σε όλα τα πνευματικά του παιδιά.
«Τι ότι ετάφη εν τάφω το σώμα; Μη προσδοκήσης εκεί είναι και την ψυχήν. Ου γαρ από γης ελήφθη ουδέ εις γην απέρχεται», μας διδάσκει ο Ιερός Χρυσόστομος, γεμίζοντάς μας με αισιοδοξία, καθώς «σύνθετος εστίν ο άνθρωπος εκ ψυχής και σώματος? η σαρξ από γης, η ψυχή ουράνια» όπως μας νουθετεί ο Μέγας Βασίλειος.
Καλό σου ταξίδι, αγαπημένη μας... Έφυγες πράγματι νωρίς.
Όμως οι αναμνήσεις μας για σένα θα είναι πάντα συνυφασμένες με το γλυκό σου χαμόγελο, την ερευνητική σου ματιά, την καλοσύνη σου, την πραγματικά μεγάλη σου ανθρωπιά, τον αδαμάντινο χαρακτήρα σου και την αδιαμφισβήτητη μητρική σου αγάπη.
Έφυγες για το μεγάλο ταξίδι της αιωνιότητος. Δικαίως ευρίσκεσαι στις αγκάλες του Δικαιοκρίτη Θεού, εις τας αιωνίους Μονάς, εν χώρα ζώντων. Για όλους εμάς, τους εναπομείναντες, θα αποτελείς πάντα πρότυπο αγνότητας, τιμιότητας, υπερηφάνειας και ανθρωπιάς, δηλαδή αξίες που τόσο πολύ ελλείπουν από τον κόσμο τούτο.
Καλό Παράδεισο, πολυαγαπημένη μας Άννη... Αιωνία ας είναι η μνήμη σου! Γένοιτο!
ΚΩΣΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Φιλόλογος - Εκπαιδευτικός