ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΣΤΟ ΣΚΑΛΙ ΑΓΛΑΝΤΖΙΑΣ

«Για μένα ολοκληρώθηκε ο κύκλος της Αμερικής»
Ο ρομαντικός ποιητής και στιχουργός δεν είναι ο τυπικός κυνηγός του Αμερικανικού Ονείρου - στη Νέα Υόρκη δεν ασχολήθηκε με τα χρήματα, αλλά μας στέλνει από εκεί τον πνευματικό του πλούτο
«Είμαι από το 1982 στη Νέα Υόρκη - μια πόλη και μια χώρα, όπου όλοι ασχολούνται με το χρήμα...Είναι μια κοινωνία υλισμού, απ’ όπου εξέλιπε η ευαισθησία κι αυτό δεν το αντέχω...»
«Μου πήρε τρία λεπτά να γράψω στο κινητό μου τα “Διόδια”... Σχόλασα ένα απόγευμα από το γραφείο μου και παρατήρησα αυτό το ετερόκλητο πλήθος και σκέφτηκα... τι είμαστε τελικά; Ένιωσα την ανάγκη να κάνω μια προσευχή... κι έγραψα τα “Διόδια”»...
«Νιώθω ότι μετά από 34 χρόνια στη Νέα Υόρκη, για μένα ολοκληρώθηκε ο κύκλος της Αμερικής και το επόμενο διάστημα θα δοκιμάσω αρχικά να μοιράζω τον χρόνο μου, έχοντας ως βάση μου τη Λευκωσία και την Αθήνα», μου είπε ο ποιητής και στιχουργός Πόλυς Κυριάκου. Είναι δημιουργός ποιητικών συλλογών, η πρώτη από τις οποίες έλαβε το πρώτο βραβείο για νέο λογοτέχνη του Υπουργείου Παιδείας, αλλά και δεκάδων (σχεδόν εκατό) επιτυχημένων ερωτικών, νοσταλγικών τραγουδιών στην Κύπρο, στην Ελλάδα και στην ομογένεια του εξωτερικού - στην Κύπρο είναι περισσότερο γνωστός από το τραγούδι «Κερύνεια», σε μουσική Παντελή Θαλασσινού, με ερμηνευτές τον Παντελή Θαλασσινό και τον Γιώργο Νταλάρα και από το τραγούδι «Διόδια», με ερμηνευτές τους Φωτεινή Βελεσιώτου και Σταύρο Σιόλα.

«Από την Κερύνεια ώς τα Διόδια» είναι και ο τίτλος της συναυλίας με τραγούδια και ποιήματά του, που θα γίνει στις 24 Ιουνίου 2016 στο Σκαλί Αγλαντζιάς, που περιμένει, όπως μου είπε, να είναι «μια συγκινητική βραδιά» γιατί εκτός από τα γνωστά τραγούδια του, θα ακουστούν τραγούδια και ποιήματά του για την Κύπρο, όπως και κάποια καινούργια τραγούδια, «ερωτικά και της πατρίδας».

Στη συναυλία θα ερμηνεύσουν τραγούδια που έχουν γραφτεί σε στίχους του Πόλυ Κυριάκου ο Παντελής Θαλασσινός, η Φωτεινή Βελεσιώτου, η Ευρυδίκη, η Αρετή Κετιμέ, η Ελεάννα Ζεγκίνογλου, η Ευτυχία Μητρίτσα, η Άννα Χρυσάνθου και ο Μάρκος Γιώργατσος. Ποιήματά του θα απαγγείλουν η Μαρία Μαργέτη, η Παντελίτσα Μαυρογιάννη, η Φωτεινή Μπαξεβάνη, η Φανή Πέτσα, ο Ανδρέας Τσέλεπος και ο δημοσιογράφος Ανδρέας Παράσχος.
Ο Πόλυς, που είναι και προσωπικός φίλος μου (είναι ο άνθρωπος που το 1989, χωρίς να με γνωρίζει προηγουμένως, με υποδέχτηκε και με βοήθησε τις πρώτες μέρες της εγκατάστασής μου, όταν πήγα για ένα χρόνο στη Νέα Υόρκη), μου είπε ότι μια παρόμοια βραδιά, μια γιορτή με τα τραγούδια και τα ποιήματά του, θα κάνει στη Νέα Υόρκη το 2017, χρονιά που, όπως μου είπε, θα πατήσει τα 60.
Ένας ποιητής στη Νέα Υόρκη
Όχι, ο ρομαντικός ποιητής Πόλυς Κυριάκου δεν είναι ο τυπικός κυνηγός του Αμερικανικού Ονείρου, δεν έκανε χρήματα και δεν έγινε πλούσιος στην Αμερική. Γιατί; Απλώς γιατί «δεν ασχολήθηκε ποτέ με τα χρήματα», όπως μου είπε. «Είμαι στη Νέα Υόρκη», πρόσθεσε, «από το 1982 - σε μια πόλη και σε μια χώρα, όπου όλοι ασχολούνται με το χρήμα... Είναι μια κοινωνία υλισμού, απ’ όπου εξέλιπε η ευαισθησία κι αυτό δεν το αντέχω...».
-Είσαι όμως για 34 χρόνια σε αυτήν τη μητρόπολη του υλισμού...
-Πήγα στην Αμερική με σκοπό να κάνω μεταπτυχιακές σπουδές και να επιστρέψω. Οι συνθήκες και η ανάγκη για επιβίωση με κράτησαν εκεί. Ήμουν τότε 25άρης, είχα τελειώσει το Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα και πήγα στη Νέα Υόρκη να σπουδάσω Γραφιστικές Τέχνες. Έγινα γραφίστας, ενώ είχα σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες... Θα μπορούσα ν’ ακολουθήσω διπλωματική καριέρα και να έχω μια σταθερή δουλειά...
-Γιατί δεν σε κέρδισε η πολιτική;
-Γιατί είμαι περισσότερο καλλιτέχνης... Συνέχισα τις σπουδές μου, με κάτι που είχε σχέση με τέχνη - δούλεψα για δεκαετίες ως γραφίστας, αλλά πριν από πέντε χρόνια ίδρυσα έναν μη κερδοσκοπικό πολιτιστικό οργανισμό, τον «Ορφέα» και διοργανώνω εκδηλώσεις στο Μανχάταν, για ποιοτική ελληνική μουσική και θέατρο, με Έλληνες συντελεστές. Το κοινό των εκδηλώσεων αυτών είναι οι περισσότεροι Ελληνοαμερικανοί και Κύπριοι ομογενείς. Η νέα γενιά των ομογενών στην Αμερική, αλλά και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, χρειάζονται επιμόρφωση όσον αφορά την ελληνική μουσική, γιατί το ευτελές κέρδισε εν πολλοίς τη νεολαία. Οπότε για μένα, είναι πολύ σημαντικό να προσπαθήσω να βοηθήσω τους νέους ν’ ακούσουν και κάτι καλύτερο...
«Ξύπνησα ένα πρωί και είπα, τι κάνω;»
-Πώς προέκυψε στη ζωή σου, η ποίηση και η δισκογραφία;
-Τα τελευταία δώδεκα χρόνια, εκεί που ήμουν στα της επιβίωσης, δουλεύοντας ως γραφίστας στο δικό μου γραφείο, συνειδητοποίησα ότι είχα σταματήσει να γράφω στίχους και ποιήματα, όπως έκανα όταν ήμουν φοιτητής. Ξύπνησα ένα πρωί και είπα, τι κάνω, πού βρίσκομαι; Συνειδητοποίησα ότι ήμουν σε ένα τόπο που μου είχε κόψει όλες τις διεξόδους για την τέχνη μου. Αποφάσισα, πέρα από τον αγώνα επιβίωσης, ν’ αφιερώσω κάποιο χρόνο να γράψω... Κι ενώ μέχρι τότε έγραφα ποίηση, αποφάσισα να γράψω ποίηση που να μελοποιείται, δηλαδή στίχους.

Αρχικά μελοποίησαν στίχους μου ο Παντελής Θαλασσινός, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Γιώργος Ανδρέου. Αυτό έγινε αβίαστα - δεν περίμενα ότι αυτή η πορεία θα ευοδωθεί τόσο πολύ, δεν ήξερα καν ότι είχα ταλέντο! Να πω επίσης ότι για δώδεκα χρόνια, εργάστηκα εθελοντικά ως μουσικός παραγωγός στον ελληνικό ραδιοφωνικό σταθμό Cosmos FM και τα τελευταία δύο χρόνια διατηρώ στον ραδιοφωνικό σταθμό Aktina FM (με υπεύθυνη τη γνωστή Κύπρια της Αμερικής Έλενα Μαρουλέτη) την εκπομπή «Ο γύρος του κόσμου σε πέντε λεπτά», όπου κάθε Σαββατοκύριακο διαβάζω ένα κείμενό μου, που αφορά την Ελλάδα, την Κύπρο και τη διασπορά γενικότερα.
Άλλες προτεραιότητες στην πατρίδα...
-Τι νιώθεις όταν έρχεσαι στην Κύπρο, σε σχέση με το πολιτικό της πρόβλημα;
-Ότι έχουμε χάσει την αίσθηση της ημικατεχόμενης πατρίδας και την αγωνιστικότητά μας - το δικαιολογώ από τη μια, λόγω των 42 χρόνων που πέρασαν από την τουρκική εισβολή και κατοχή και από την άλλη, δεν μπορώ να δεχτώ ότι η ευμάρεια, ή το αντίθετο, η οικονομική δυσκολία, μας «ανάγκασε» να έχουμε άλλες προτεραιότητες και όχι την απελευθέρωση. Έχω γεννηθεί στην ελεύθερη Λευκωσία και δεν είμαι πρόσφυγας, όμως όταν το 40% του τόπου σου είναι υπό κατοχή, δεν μπορείς να μην αισθάνεσαι πρόσφυγας, δεν μπορείς να μην συμπάσχεις.
Μια προσευχή στη Steinway Street
-Ξέρω ότι το τραγούδι σου «Διόδια» ακούγεται πολύ και έχει τρία εκατομμύρια views στο You Tube... Αλήθεια, πώς το έγραψες;
-Είναι ένα τραγούδι που δεν περίμενα να είχε τόσο μεγάλη επιτυχία. Μου πήρε τρία λεπτά να το γράψω... Στην οδό Steinway Street, στην Astoria. Θυμάσαι το γραφείο μου στον δρόμο αυτό; Σχόλασα ένα απόγευμα από το γραφείο μου και περπατούσα προς το αυτοκίνητό μου, όταν παρατήρησα αυτό το ετερόκλητο πλήθος από όλες τις φυλές και τα χρώματα του κόσμου, που λες και είδα για πρώτη φορά -μαύρους, λευκούς, Κινέζους, Έλληνες, Κορεάτες, Λιβανέζους- και σκέφτηκα... τι είμαστε τελικά; Ένιωσα την ανάγκη να κάνω μια προσευχή... κι έγραψα τα «Διόδια».
-Πήγες πίσω στο γραφείο και το έγραψες;
-Όχι, πήγα στο αυτοκίνητό μου, πήρα το κινητό μου, το έγραψα κορδόνι και το έστειλα στην Ελλάδα! Ούτε στα όνειρά μου δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι θα είχε αυτή την τεράστια απήχηση, που δυναμώνει συνεχώς, μέσα στα σχεδόν τρία χρόνια της ζωής του.
Διόδια
Στίχοι: Πόλυς Κυριάκου
Μουσική: Σταύρος Σιόλας
Ερμηνεία: Σταύρος Σιόλας - Φωτεινή Βελεσιώτου
Τώρα θα δεις τα χρώματα ν' αλλάζουνε
Και τα βουνά να σμίγουν ένα-ένα
Άγγελοι σαν θνητοί θα σ' αγκαλιάζουνε
Εχθροί θα σου μιλούν αγαπημένα
Τώρα θα πιω νερό απ' το ποτήρι σου
Δικά σου θα' ναι πια όσα δεν έχω
Θα σπρώξω ουρανό στο παραθύρι σου
Κι ό,τι δεν άντεχα θα το αντέχω
Τώρα θα πιάσω σπίτι στον παράδεισο
Τζάμπα οικόπεδο σε παραλία
Του έρωτα θα βάλω το πουκάμισο
Και θα νικήσω δίχως πανοπλία
Τώρα θα δεις μες της ψυχής τα υπόγεια
Τραπέζι με ψωμί, νερό και αλάτι
Τώρα που δεν υπάρχουνε διόδια
Που πέφτει σαν ζεστή βροχή η αγάπη
Δισκογραφία: Σταύρος Σιόλας - Διόδια (Απρίλιος 2013).
Πάντως, απαντώντας σε ερώτηση της δημοσιογράφου Πόπης Παπαγεωργίου της αθηναϊκής ιστοσελίδας , ποιο τραγούδι ή δίσκο του αγαπά πιο πολύ, ο Πόλυς Κυριάκου ανέφερε την «Κερύνεια» και τον δίσκο «Δυο μέτρα γης αγάπησα», σε μουσική του Δημήτρη Κοργιαλά, που περιλαμβάνει τρία ποιήματα και επτά τραγούδια. Είπε ότι από τον δίσκο «Διόδια» ξεχωρίζει όχι μόνο το ομώνυμο τραγούδι, αλλά και το τραγούδι με τίτλο «Όλοι έχουμε μια θεία στην Αμερική».
Στη Λαζανιά και στο Μοναστηράκι
Απαντώντας σε ερώτηση για «τις αγαπημένες εικόνες του στην Κύπρο, τη Νέα Υόρκη και την Ελλάδα», απάντησε ως εξής:

«Ένα χωριουδάκι που λέγεται Λαζανιά, τρία χιλιόμετρα από το μοναστήρι του Μαχαιρά, που πήρε το όνομά του από τους Λουζινιάν, τους κατακτητές της Κύπρου. Από εκεί κατάγεται η μητέρα μου, εκεί πήγα πρώτη Δημοτικού, αυτός ο τόπος είναι κομμάτι της ζωής μου. Μόνο ένας κάτοικος ζει πια εκεί. Αγαπημένη εικόνα από την Ελλάδα είναι η φοιτητική εστία αρρένων στην Πατησίων, το '77-'81, όταν σπούδαζα στο Πάντειο. Ήταν η πιο ανέμελη εποχή της ζωής μου. Τότε εργαζόμουν στον Οργανισμό Λαμπράκη, για να βγάζω το χαρτζιλίκι μου, ως σελιδοποιητής.

»Όσο για την Αμερική... το σπίτι όπου ζουν τα τρία παιδιά μου είναι αγαπημένος τόπος. Όπως και ο χώρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Αμερικής. Το 1982 βρέθηκα στην Αμερική μόνος μου, με ελάχιστα χρήματα. Βρήκα δουλειά, αλλά φίλοι μου μού είπαν ότι εάν δουλέψω εθελοντικά στον Σύνδεσμο θα μου πληρώνουν εκείνοι τα δίδακτρα στο πανεπιστήμιο. Και θυμάμαι σαν τώρα, ότι έγινα μέλος της Φιλαρμονικής κι εκείνοι μού έδωσαν τα πρώτα 800 δολάρια, για να πληρώσω τα δίδακτρα της σχολής. Μου έκαναν ένα απίστευτο δώρο, που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ο Σύλλογος αυτός υπάρχει ακόμα και εξακολουθεί να παράγει σπουδαίο έργο».
Απαντώντας σε ερώτηση για τα μελλοντικά του σχέδια, είπε ο Πόλυς Κυριάκου:

«Η Κύπρος είναι έρωτας. Είναι η πατρίδα. Οι άνθρωποί μου. Οι μνήμες οι παιδικές είναι μεγάλη υπόθεση για κάποιους ανθρώπους. Έχω ένα σπιτάκι στη Λαζανιά, κοντά στο κρησφύγετο του Γρηγόρη Αυξεντίου. Θα ήθελα κάποια στιγμή να πάω. Θέλω να έχω ένα σημείο αναφοράς. Να είμαι εκεί, αλλά και εδώ στην Αθήνα, που την αγαπώ τόσο. Θα ήθελα να μπορούσα να μείνω στο Μοναστηράκι, στο Γκάζι ή σε μια γειτονιά με έντονη πολιτιστική ζωή και να γράφω. Μου λείπει η πολιτιστική ζωή της Αθήνας. Προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα στη Νέα Υόρκη, αλλά δεν είναι εύκολο».