«Όταν δεις τον θάνατο, εκτιμάς τη ζωή»

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΣΙΟΥΠΑΝΗΣ, ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΟΡΟΥ «ΜΑΧΗΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»
Στα 20 του βίωσε μία δύσκολη εμπειρία, που του έμαθε πολλά και κυρίως πώς πρέπει να φιλοσοφούμε τη ζωή μας, η οποία είναι τόσο μικρή, και να τη ζούμε σε όλες τις εκφάνσεις της, είτε είναι καλές είτε είναι κακές
«Η ζωή είναι τόσο γλυκιά, έχει τόσες πολλές χαρές και πρέπει να τις απολαύσουμε όλες. Αυτό το επαναλαμβάνω συνεχώς σε όσους μεμψιμοιρούν ότι είναι καταδικασμένοι κ.ά. Θεωρώ ότι ο καθένας μας καθορίζει τη ζωή που θέλει να ζήσει»
Πλατύ χαμόγελο, ειλικρίνεια και καλοσύνη είναι τα τρία κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του Κυριάκου Τσιουπανή. Ειδικότερο το πρώτο αποτελεί για τον ίδιο ένα από τα δυνατά του προτερήματα, ενώ η θέλησή του για ζωή τον κάνει ακόμη πιο ξεχωριστό. Είναι ένα πλάσμα-σύμβολο του όρου «μαχητής της ζωής» και γι’ αυτό άλλωστε η στήλη μας τον αναδεικνύει σήμερα, αφού με μότο του «όταν δεις τον θάνατο κατάματα, τότε εκτιμάς την ζωή», μας μυεί σε μια άλλη φιλοσοφία για τη ζωή.
Το χρονικό
Γεννημένος τον Οκτώβριο του 1984 και όντας μόλις 32 ετών, έχει βιώσει στη ζωή του αρκετά. Έπαθε κι έμαθε. Και κυρίως: Φιλοσόφησε τη ζωή με ένα διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι οι περισσότεροι από μας. Κι αυτό έγινε μετά το ατύχημα που είχε κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, λίγους μήνες πριν απολυθεί, και συγκεκριμένα στις 7 Απριλίου 2004. Ενώ χρησιμοποιούσε σκαπτικό μηχάνημα για την καλλιέργεια κήπων λόγω επιθεώρησης του στρατοπέδου (Πολεμιδιών) όπου υπηρετούσε, συνέβη κάτι που του «στιγμάτισε» τη ζωή. Βάζοντας όπισθεν, σκόνταψε σε έναν αποκομμένο πάσσαλο της ηλεκτρικής, με αποτέλεσμα το μηχάνημα να ανατραπεί και το πόδι του να βρεθεί ανάμεσα στις τσάπες.
«Εκείνη τη στιγμή ένιωσα τον εαυτό μου να γυρίζει μαζί με τις τσάπες και θυμάμαι να είπα: "Θεέ μου, γιατί να πεθάνω τόσο γρήγορα, και μάλιστα με αυτό τον τρόπο"; Κάποια δευτερόλεπτα δεν τα θυμάμαι. Αλλά θυμάμαι να γυρίζω μέσα στις τσάπες και μετά να βρίσκομαι κάτω χωρίς το ένα μου πόδι από το γόνατο και κάτω, βλέποντας το υπόλοιπο να είναι μέσα στις τσάπες», μας αναφέρει χαρακτηριστικά, ενώ με λίγη δόσης χιούμορ συμπληρώνει: «Έκανα, βέβαια, μια προσπάθεια να το βγάλω, αλλά δεν έβγαινε».
Η μετάβαση στο νοσοκομείο
Μετά το συμβάν μαζεύτηκε γύρω του αρκετός κόσμος. Στην ουσία είχε κινητοποιηθεί ολόκληρο το στρατόπεδο, αφού το ατύχημα έγινε στις 9 το πρωί. «Κόσμος ερχόταν, έβλεπε και έφευγε. Φώναζαν να ‘ρθει ασθενοφόρο για να με πάνε νοσοκομείο», σημειώνει. Στο νοσοκομείο τελικά μετέβη με ιδιωτικό αυτοκίνητο, ύστερα από παρέμβαση του ψυχραιμότερου αξιωματικού κ. Λεοντίου.

«Όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητα είπα στον κ. Λεοντίου: "Το αίμα μου είναι Β +, χάνω πολύ αίμα και από λεπτό σε λεπτό θα χάσω τις αισθήσεις μου. Το κινητό του πατέρα μου είναι αποθηκευμένο στο κινητό ως ‘αρχηγός’". Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο έπεσε το δεξί μου παπούτσι κι εκεί νόμισα ότι έχασα και το άλλο μου πόδι», συνεχίζει και προσθέτει: «Στις Πρώτες Βοήθειες, πριν να μπω στο χειρουργείο, ήρθε ο πατέρας μου, ο οποίος δεν γνώριζε τι ακριβώς είχε συμβεί και επειδή δεν ήθελα να μάθει ακόμα κάτι, άλλαξα συζήτηση. Όταν έβγαινε, όμως, είδε ότι είχα χάσει το πόδι μου και ξέσπασε. Τότε τον παρακάλεσα να πάρει έξω τη μητέρα μου, γιατί θα έμπαινα στο χειρουργείο».
Μήνυμα ζωής και μαχητικότητας
«Βρήκα τη δύναμη να δώσω κουράγιο σε όλους, παρότι έπρεπε να αντιμετωπίσω μια δυσάρεστη κατάσταση», εξηγεί περαιτέρω και τονίζει: «Διαχειρίστηκα ψύχραιμα την κατάσταση, ίσως επειδή γλύτωσα από τον θάνατο. Όταν δεις τον θάνατο κατάματα, τότε εκτιμάς τη ζωή. Η ζωή είναι τόσο γλυκιά, έχει τόσες πολλές χαρές και πρέπει να τις απολαύσουμε όλες. Αυτό το επαναλαμβάνω συνεχώς σε όσους μεμψιμοιρούν ότι είναι καταδικασμένοι κ.ά. Θεωρώ ότι ο καθένας μας καθορίζει τη ζωή που θέλει να ζήσει. Και το γεγονός ότι είδα τον θάνατο κατάματα μού έδωσε να καταλάβω την αξία και το νόημα της ζωής».
Οι εμπειρίες μετά το χειρουργείο
Μετά το χειρουργείο, ο Κυριάκος πέρασε από την εντατική μονάδα για προληπτικούς λόγους και πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο ένα μήνα μετά το ατύχημα.

«Όταν βγήκα από το νοσοκομείο ξεκίνησα τη διαδικασία, για να δω ποιες ενέργειες έπρεπε να κάνω, ώστε να βάλω προσθετικό πόδι. Στην προσπάθειά μου αυτή ένιωσα σαν μπαλάκι του πινγκ-πονγκ μεταξύ Υπουργείου Άμυνας και του Υπουργείου Υγείας.

»Έφτασα σε σημείο να πρέπει να παρακαλέσω τον κάθε πολιτικό για να πάρω αυτό που δικαιούμουν. Αυτό είναι, δυστυχώς, το μεγάλο πρόβλημα της πολιτείας μας. Ότι πρέπει να παρακαλούμε και να ζητούμε την παρέμβαση πολιτικών για αυτά που δικαιούμαστε. Κι όλα αυτά μέχρι να καταλήξουμε στο ότι την ευθύνη έπρεπε να την αναλάβει το Υπουργείο Άμυνας και να με παραπέμψει σε Προσθετικό Κέντρο. Η πρώτη επαφή που είχα με τέτοιου είδους Κέντρο ήταν το Κρατικό και τολμώ να πω πως ήταν ίσως η χειρότερη εμπειρία της ζωής μου. Έφυγα από κει με πλήρη απογοήτευση και θεώρησα ότι η ζωή μου είχε καθοριστεί, να περπατώ από κείνη την ημέρα με πολλή δυσκολία, ενώ υπήρχε η δυνατότητα αυτό να αποφευχθεί.

»Ευτυχώς, μπήκα στο διαδίκτυο κι είδα ανθρώπους να τρέχουν και έτσι κατέληξα σε ένα πιο καλό πόδι. Όταν το ζήτησα μού είπαν απλώς ότι δεν το φτιάχνουν στην Κύπρο κι έτσι αποφάσισα να το πάρω με δικά μου έξοδα μετάβασης στο εξωτερικό», μας εξιστορεί, αναφέροντάς μας πως τελικά στις 10 Ιουνίου 2004 αναχώρησε για την Αμερική, όπου εκεί έμεινε για ενάμιση μήνα.

«Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Επέστρεψα στην Κύπρο για μια βδομάδα και μετά μετέβην στην Ελλάδα, όπου έκανα τις σπουδές μου. Αρχικά τα πράγματα ήταν κάπως δύσκολα, αλλά προσαρμόστηκα σχετικά εύκολα. Χάρη και στον χαρακτήρα μου ο κόσμος με αποδέχτηκε αρκετά καλά. Βέβαια, κάποια βλέμματα διαφορετικά ένιωσα στην παραλία, αλλά και πάλι αντιμετώπισα το θέμα πάρα πολύ καλά. Έχω μάθει ότι όταν ένα πρόβλημα προσπαθείς να το κρύψεις τότε γίνεται ακόμα πιο δύσκολο, ενώ όταν το αντιμετωπίσεις με θάρρος τότε τα πάντα αλλάζουν άρδην», συμπληρώνει.
Η αντιμετώπιση
Πριν όμως από τη μετάβασή του στην Αμερική, αλλά και μετά, όταν έπρεπε να πάει στην Αθήνα για σπουδές, ο Κυριάκος συνέχιζε να κάνει ό,τι -μα ό,τι- έκανε και πριν, κόντρα σε πολλούς και πολλά. «Κυκλοφορούσα με πατερίτσες κανονικά. Πανηγύρισα την κατάκτηση του Euro από την Ελλάδα. Δεν με εμπόδισε από το να κάνω όσα έκανα πριν», προσθέτει, ενώ ερωτηθείς ποιας αντιμετώπισης έτυχε, αναφέρει: «Στην αρχή πήγε να περάσει το μήνυμα "ο καημένος", αλλά δεν το άφησα να γίνει. Τσακώθηκα πολλές φορές και με την οικογένειά μου και με τους φίλους μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι τσακώθηκα αρκετές φορές με τη μητέρα μου, γιατί ήθελε να πάρει τα πράγματα στο ψυγείο εκείνη αντί εγώ και μια φορά της είπα: "Ο γιος σου που ήμουν πριν παραμένω και σήμερα, παρά το πρόβλημα". Τσακώθηκα επίσης με φίλους μου, που προβληματίζονταν πού θα καθίσω, πώς θα αντέξω αν βγαίναμε έξω. Τελικά όμως περνούσε το δικό μου», συμπληρώνει.
Το σήμερα
Σήμερα ο Κυριάκος είναι ένα υπερδραστήριο πλάσμα, γιατί, όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά αναφέρει, «θέλω όσα έκανα πριν να τα κάνω και σήμερα». «Πάω και στο κυνήγι, κάνω ποδηλασία και αναρρίχηση και πολλά άλλα», μας τονίζει, ενώ μας αποκαλύπτει πως κλήθηκε πολλές φορές να συνομιλήσει με ανθρώπους που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις με κείνον. Τελευταία, μάλιστα, καλείται και σε σχολεία, όπου μιλά για το θέμα, ενώ έχει φτιάξει βίντεο στο οποίο μετέχουν άτομα με αναπηρία, μέσα από το οποίο περνούν τα δικά τους μηνύματα. Επίσης, ο Κυριάκος πρόσφατα διεκδίκησε μαζί με το ΔΗΚΟ μια θέση στο Κοινοβούλιο και κατετάγη έκτος σε σταυρούς προτίμησης με το ψηφοδέλτιο του κόμματος στην επαρχία Λεμεσού, ενώ σήμερα ασκεί το επάγγελμα του Πολιτικού Μηχανικού, διατηρώντας γραφείο στη Λεμεσό.