Ο μαύρος Ιούλης του 1974 είναι μήνας του πόνου και των δακρύων. Είναι ο μήνας της θύμησης και της απόδοσης της οφειλόμενης τιμής προς όλα εκείνα τα παλληκάρια που όρθωσαν το ανάστημα και πολέμησαν τον φασισμό, υπερασπιζόμενα τη δημοκρατία και τη νομιμότητα.
Είναι μήνας που τιμούμε τους ηρωικούς νεκρούς, που πήγαν στη μάχη, σε έναν πόλεμο που ήταν προδομένος, για να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας. Από τις 11 Ιούλη 2011 έγινε ακόμα πιο μαύρο. Σ’ αυτό προστέθηκαν οι 13 αδικοχαμένοι συμπατριώτες μας στη φονική έκρηξη του Μαρί. Σε αυτή την επέτειο του μαύρου Ιούλη του 1974, οι σύζυγοι, τα παιδιά και τα αδέλφια των ηρωικών πεσόντων στο προδοτικό πραξικόπημα, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια νέα πρόκληση από τον προκαθήμενο της Εκκλησίας, ξέχασε ότι έκανε τρισάγιο στους τάφους των υπερασπιστών του Μακαρίου και σπεύδει τώρα να μνημονεύει κι αυτούς που έστρεψαν τα όπλα κατά του Μακαρίου! Πλήρης απαξίωση του πόνου και της οργής των συγγενών αντιστασιακών. Πώς σήμερα διαγράφεις και παραγράφεις, Μακαριότατε, την Ιστορία; Το πραξικόπημα ήταν πράξη προμελετημένης προδοσίας και προδότες ήταν και είναι όλοι όσοι το εκτέλεσαν. Μην επικαλείσαι τη λήθη, Μακαριότατε, γιατί η λήθη είναι μονόδρομος. Δεν γίνεται να ξεχάσουν και να συγχωρέσουν τα θύματα του φοβερού πραξικοπήματος, όταν οι υπαίτιοι δεν απολογούνται και δεν ζητούν άφεση των αμαρτιών τους! Επιτέλους, Μακαριότατε, ας αναλογισθείς τον πόνο, την οδύνη και την πίκρα που θα προκαλέσει στους χαροκαμένους γονείς, συζύγους, στα παιδιά και στα αδέλφια των ηρώων της εσχάτης προδοσίας του Μαύρου Ιούλη του 1974! Ας πάψουν επιτέλους οι αντιφρονούντες να σπιλώνουν τη μνήμη του αείμνηστου Μακαρίου, ας όψεται ο «Κίσινγκερ»! ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ! ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΙΔΗΣ