Οι ημέτεροι και υμέτεροι νεκροί μας

Ευκαιρίας δοθείσης θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να στηλιτεύσω και να επικρίνω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου το φασιστικό και τουρκοφόρο εκείνο πραξικόπημα του μαύρου Ιούλη του 1974, εναντίον του νόμιμα εκλελεγμένου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπου Μακάριου.
Ας υπεισέλθουμε, όμως, στο διά ταύτα της εν λόγω αρθρογραφίας που είναι και το ζητούμενο.
Έπειτα από βαθύ προβληματισμό και περίσκεψη, αλλά πάνω απ' όλα μέσα σε κόσμιο και πολιτισμένο πλαίσιο, θα ήθελα να εκφράσω την έντονη διαφωνία μου με τα λεχθέντα του άρθρου του φίλτατου Γιαννάκη Σ. Τσαγγαρίδη, ημερομηνίας 18/7, που φέρει τον εξής τίτλο: «Η προδοσία του μαύρου Ιούλη του 1974». Κατ' αρχάς, ο Κύριος Τσαγγαρίδης σπεύδει, ελαφρά τη καρδία, να επικρίνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, τους νεαρούς Καταδρομείς που έλαβαν μέρος στην επίθεση εναντίον του Προεδρικού Μεγάρου ως προδότες και Πραξικοπηματίες!

Αν είναι ποτέ δυνατόν!! Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε (και το τονίζω αυτό) ότι οι δεκαοκτάχρονοι τότε Καταδρομείς βρίσκονταν κάτω από διατεταγμένη αποστολή. Και εξηγούμαι: Όταν σου έχουν στραμμένη την κάννη του όπλου προς μέρος σου και σου λεν ή θα πυροβολήσεις εναντίον ενός συγκεκριμένου στόχου, καλή ώρα εναντίον του Προεδρικού Μεγάρου, αντιλαμβάνεστε, Κύριε Τσαγγαρίδη, τη δεινή και τραγική θέση στην οποία βρέθηκαν εκείνα τα παιδιά!
Και για να σας προλάβω, τώρα θα μου πείτε ότι οι εν λόγω φαντάροι τη μαύρη εκείνη μέρα το έκαναν ενσυνείδητα και με απόλυτη ευχαρίστηση - εδώ δεν έχω παρά να επικαλεστώ τον ανώριμο και αθώο έφηβο που τον διακρίνει ο παρορμητισμός, η απερισκεψία και η αμφισβήτηση σε κάθε τι που θυμίζει εξουσία. Για τ' όνομα του Θεού, εδώ μιλάμε για δεκαοκτάχρονα παιδιά!
Άρα ορθά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, έπραξε ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου και τέλεσε το «επίμαχο» Τρισάγιο εις μνήμην τους.

Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε τη σοφή χριστιανική ρήση «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Εννοείται ότι δεν έχω τίποτα το προσωπικό εναντίον σας Κύριε Τσαγγαρίδη, καθώς επίσης σέβομαι απόλυτα τις απόψεις σας, παρά την όποια διαφωνία μας. Εδώ βάζω μια άνω τελεία για να αναφέρω κάτι που έχει βαρύνουσα σημασία.

Πριν από δύο χρόνια περίπου, αν δεν με απατά η μνήμη μου, τις ίδιες μέρες, σε μια εκπομπή έτυχε να είναι ένας από τους καλεσμένους ο τότε Διοικητής του Εφεδρικού, Ταγματάρχης (Στρατηγός εν αποστρατεία τώρα) Παντελάκης Πανταζής, ο οποίος, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στο θέμα των 21 Καταδρομέων και είπε το εξής λακωνικό, που είναι και εις πίστην του: «Εδώ θα πρέπει να δοθεί κάποια λήθη». Νομίζω αυτό εμπερικλείει τα πάντα.
Σαν καταληκτικό σχόλιο θα ήθελα να αναφέρω το εξής: Σύμφωνα πάντοτε με το πνεύμα και το γράμμα της Ορθοδόξου μας πίστεως, δεν υπάρχουν πρώτης και δεύτερης διαλογής νεκροί, Κύριε Τσαγγαρίδη. Άρα όλους τους νεκρούς οφείλουμε να τους μνημονεύουμε διότι, σε τελική ανάλυση, άπαντες είμεθα «τέκνα εν Κυρίω αγαπητά».
Με τον πρέποντα σεβασμό.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΩΚΑΣ