Η Κύπρια… από το Μπαγκλαντές

ΦΑΤΙΜΑ ΜΙSHIMOΥ, ΑΚΤΙΒΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΡΙΑ
«Αυτό το κομμάτι χαρτί, που βεβαιώνει επίσημα ότι έχω “πολιτογραφηθεί” ως Κύπρια, είναι πολύτιμο για μένα, γιατί αναγνωρίζει και διασφαλίζει τον δεσμό μου με τον τόπο που έγινε η πατρίδα μου»
Στο μακρινό Μπαγκλαντές γεννήθηκε πριν από 29 χρόνια η ακτιβίστρια κατά της έμφυλης βίας Φατίμα Μίshιμου (Fatema Mishimou), Κοινωνική Λειτουργός και Συντονίστρια Προγραμμάτων στη μη κυβερνητική οργάνωση Future Worlds Center, αλλά στα 16 της άφησε πίσω τη χώρα της και τη θρησκεία της, ακόμα και το πατρικό της επίθετο (Islam), γιατί, όπως μας είπε, δεν θέλει το επίθετο που συνδέεται με τον βιολογικό της πατέρα και με μια θρησκεία που εγκατέλειψε.

Η Φατίμα ήρθε στην Κύπρο και την έκανε σπίτι και πατρίδα της - έδωσε στο νησί μας ολοκληρωτικά τον εαυτό της, έκανε αγαπημένους και πιστούς φίλους, σπούδασε, πρόσφερε σημαντική εθελοντική κοινωνική εργασία και πριν από λίγες μέρες, μετά από 13 χρόνια στο νησί, κέρδισε με το σπαθί της την κυπριακή υπηκοότητα!

«Αυτό το κομμάτι χαρτί», έγραψε η ίδια η Φατίμα, «είναι η διασφάλιση που βεβαιώνει ότι ποτέ δεν θ’ αφήσω πίσω μου τον τόπο που αγκάλιασα με τόση πολλή αγάπη, όπου νιώθω ότι μεγάλωσα και όπου είμαι τριγυρισμένη από φίλους, που για μένα σημαίνουν περισσότερα, από όσα η λέξη “οικογένεια” μπορεί να περιγράψει».

Η Φατίμα Μίshιμου αποφοίτησε το 2015 από το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, μάλιστα με την υψηλότερη βαθμολογία, εξασφαλίζοντας πτυχίο Κοινωνικής Εργασίας, τα μαθήματα του οποίου γίνονται στην ελληνική γλώσσα. Στην τελετή αποφοίτησης βραβεύτηκε για την κοινωνική της προσφορά στον τόπο. Τον ίδιο χρόνο έγινε δεχτή στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, για μεταπτυχιακές Σπουδές Φύλου.

Όπως είπε χαρακτηριστικά στην «Κυριακάτικη Σημερινή» η καλύτερη φίλη της Θέκλα Δημητριάδου, λειτουργός του Γραφείου της Επιτρόπου Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, «η Φατίμα είναι πραγματικά πιο Κυπραία από τους Κυπραίους»... Ενώ η επίσης στενή φίλη της Κορίνα Δρουσιώτου, Επικεφαλής του Τομέα Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του Future Worlds Center, παρατήρησε ότι «η Φατίμα είναι Κυπραία με το παραπάνω και σε κάνει να νιώθεις περηφάνια για την Κύπρο!».
«Ένα τέλος στην αγωνία μου»

Να πώς η ίδια η Φατίμα εκφράζεται για το θέμα της κυπριακής υπηκοότητας, σε πρόσφατο κείμενό της στην προσωπική της ιστοσελίδα (blog), γραμμένο στα αγγλικά (σε ελεύθερη μετάφραση): «Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο με σύνορα χαραγμένα από ανθρώπους και έχουμε με συγκεκριμένη ταυτότητα, συνδεδεμένη με μια γεωγραφική περιοχή. Η έννοια της “εθνικότητας” είναι σίγουρα μέρος της ζωής μας, είτε μας αρέσει, είτε όχι.

»Προσωπικά νιώθω άβολα, όσον αφορά την αντίληψη της εθνικότητας για διάφορους λόγους, περιλαμβανομένου του γεγονότος ότι είναι αποκλειστικά πολιτική - γι’ αυτό αποφεύγω να συνδέω τον εαυτό μου με οποιαδήποτε εθνική ταυτότητα. Αλλά... σε προσωπικό επίπεδο, ενώ η εθνικότητα δεν σημαίνει τίποτα, η “πατρίδα” σημαίνει πολλά για μένα! Πολλά! Αυτό το κομμάτι χαρτί, που βεβαιώνει επίσημα ότι έχω “πολιτογραφηθεί” ως Κύπρια, είναι πολύτιμο για μένα, γιατί αναγνωρίζει και διασφαλίζει τον δεσμό μου με τον τόπο που έγινε η πατρίδα μου.

»Η παραχώρηση της κυπριακής υπηκοότητας είναι μια τεράστια ανακούφιση για μένα, γιατί δίνει τέλος στην ύπαρξή μου ως ενός “φαντάσματος” στην κοινωνικο-οικονομική σφαίρα αυτής της κοινωνίας. Μου έδωσε πλήρη πρόσβαση στα πολιτικά μου δικαιώματα, που ως ενεργός πολίτης αυτού του κόσμου θέλω τόσο πολύ να ασκώ... Αυτό το χαρτί έδωσε ένα τέλος στην αγωνία μου, στο σκοτάδι όπου ήμουν καθηλωμένη, στα σκληρά κτυπήματα της αδικίας που ένιωθα κάθε φορά που έχανα μια ευκαιρία για να ωριμάσω επαγγελματικά και για να αυξήσω την ικανότητά μου να προσφέρω στην κοινωνία όπου νιώθω ότι ανήκω».
«Δεν θα θεωρούμαι, πια, εξωγήινη»

Συνεχίζει ως εξής, αυτό το συγκλονιστικό κείμενο της Φατίμα Μίshιμου:

«Αυτό το χαρτί έδωσε ένα τέλος στις μακρόχρονες ανησυχίες των φίλων μου για την ασφάλειά μου και στον φόβο τους ότι μπορεί να με έβλεπαν να φεύγω. Αυτό το χαρτί σημαίνει ότι δεν υπάρχει πια ανάγκη να προσαρμόζω την απάντησή μου στην ερώτηση των αστυνομικών του τμήματος μετανάστευσης, να τους λέω αυτά που θέλουν ν’ ακούσουν, για να γλιτώσω τους μπελάδες. Νομιμοποιούμαι τώρα να λέω ότι “ζω εδώ”, που είναι ακριβώς αυτό που κάνω, για τόσο πολύ καιρό.

»Αυτό ακριβώς ήθελα να φωνάζω, κάθε φορά που κάποιος αστυνομικός με ρωτούσε, “τι κάνεις στην Κύπρο;”. Δεν θα θεωρούμαι, πια, “εξωγήινη”, απλώς γιατί αυτό λένε τα χαρτιά μου! Αλλά, ακόμα πιο σημαντικό, αυτό το κομμάτι χαρτί είναι η διασφάλιση που βεβαιώνει ότι ποτέ δεν θ’ αφήσω πίσω μου τον τόπο που αγκάλιασα με τόση πολλή αγάπη, όπου νιώθω ότι μεγάλωσα και όπου είμαι τριγυρισμένη από φίλους, που για μένα σημαίνουν περισσότερα, από όσα η λέξη “οικογένεια” μπορεί να περιγράψει. Είμαι Κυπρία γιατί το επέλεξα και γιατί νιώθω πως είμαι μέρος αυτής της κοινωνίας».
«Μοιράζομαι τον πλανήτη με δισεκατομμύρια»

Καταλήγει με τα εξής, το κείμενο της Φατίμα:

«Γεννήθηκα στο Μπαγκλαντές, ανήκω στην εθνική ομάδα των Βεγγαλέζων (Bangali), γιατί σε αυτή την ομάδα ανήκουν οι πρόγονοί μου. Μιλώ την αγγλική, την ελληνο-κυπριακή και τη βεγγαλική γλώσσα. Σκέφτομαι με ένα γλωσσικό μείγμα αγγλικών και ελληνο-κυπριακών και ορκίζομαι σίγουρα στα ελληνο-κυπριακά. Τραγουδώ στα βεγγαλικά και θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, επίσης στα βεγγαλικά. Δεν περηφανεύομαι για κανένα ξεχωριστά από αυτά τα στοιχεία της ταυτότητάς μου. Είμαι όμως περήφανη γι' αυτή τη σύντηξη (fusion), όλων των στοιχείων της ταυτότητάς μου.

»Είμαι ακόμα πιο περήφανη, για το γεγονός ότι κατάφερα να κάνω σπίτι μου έναν τόπο όπου βρέθηκα τυχαία στα 16 μου, για το ότι αγαπήθηκα από ανθρώπους με τους οποίους δεν είχα βιολογικούς και φυλετικούς δεσμούς, και για το ότι κατάφερα να διαπεράσω τα πολιτικά σύνορα αυτού του κόσμου, που μας επιβάλλουν να συνδέουμε την αίσθηση της πατρίδας και του ανήκειν, με τον τόπο όπου γεννηθήκαμε, ή όπου έζησαν οι βιολογικοί μας πρόγονοι. Όμως η πιο πλήρης ταυτότητα που έχω, είναι ότι είμαι ένας άνθρωπος που μοιράζομαι τον πλανήτη με δισεκατομμύρια άλλους.

»Ονειρεύομαι τη μέρα όπου δεν θα υπάρχουν σύνορα και δεν θα έχουμε οποιουσδήποτε περιορισμούς στην επιλογή της πατρίδας μας, των φίλων, των οικογενειών και του χώρου διαβίωσής μας. Μέχρι τότε, μπορούμε όλοι ν’ αρνούμαστε τους περιορισμούς που μας επιβάλλονται και να προσπαθούμε να κερδίσουμε αυτόν τον κόσμο από τους φανατικούς που μας διχάζουν».
Στο Μπαγκλαντές, πιο ξένη από ξένη...

Μιλώντας στην «Κυριακάτικη Σημερινή», η Φατίμα Μίshιμου περιέγραψε ότι οι τελευταίοι μήνες της αναμονής της απόφασης του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, να της εκδώσει ή όχι βεβαίωση κυπριακής υπηκοότητας, «ήταν πιο τραυματικές για τους φίλους μου, παρά για μένα. Πρέπει να πω ότι οι φίλες μου στην Κύπρο πιθανόν με ξέρουν καλύτερα απ' όσο ξέρω εγώ τον εαυτό μου...

»Η επίσημη επιστολή για την παραχώρηση της κυπριακής υπηκοότητας ήρθε στο ταχυδρομικό μου κιβώτιο πριν από λίγες μέρες και ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω! Χρειάζομαι ακόμα λίγους μήνες, για να δεχτώ αυτή την απίστευτη πραγματικότητα. Νιώθω τώρα πιο ασφαλής και ήρεμη, και σκέφτομαι βέβαια να μείνω για πάντα στην Κύπρο... επισκέφθηκα το Μπαγκλαντές και την πρωτεύουσα Ντάκα, όπου ζει η οικογένειά μου το 2014, για πρώτη φορά μετά από το 2003, που το έσκασα από εκεί και ομολογώ ότι, σε κάποια φάση, ανυπομονούσα να έρθω πίσω στην πατρίδα μου, στο σπίτι μου, στην Κύπρο.

»Δεν μετάνιωσα που πήγα στην Ντάκα, χάρηκα μάλιστα με αυτό το ταξίδι, που με έκανε να δω πιο καθαρά το μέρος της ταυτότητάς μου που συνδέεται με το Μπαγκλαντές, αλλά δεν μπορούσα να επικοινωνήσω ούτε και με στενούς συγγενείς μου, γιατί έχουμε μεγάλες διαφορές στην κουλτούρα και στον τρόπο σκέψης. Όπου πήγαινα στην πόλη ένιωθα πιο ξένη από ξένη... αν και φορούσα σάρι, γύριζαν όλοι, με κοίταζαν και με σχολίαζαν - ακόμα και οι αστυνομικοί, στο αεροδρόμιο, κατά την αναχώρησή μου.

»Προσπαθώ να καταλάβω γιατί, αλλά δεν έχω ικανοποιητικές απαντήσεις ακόμα... Ένιωθα τεράστια ικανοποίηση που επέστρεφα πίσω στην Κύπρο και καθώς το αεροπλάνο προσγειωνόταν, σκεφτόμουν ότι είμαι στο σπίτι μου, επιτέλους! Περιττό να πω ότι μετά από τις πρόσφατες σεξιστικές επιθέσεις και τους φόνους γυναικών στο Πακιστάν και στο Μπαγκλαντές, στη βάση του φύλου τους, δεν θέλω πια να πάω στο Μπαγκλαντές, ούτε για διακοπές».
Μια συνάντηση στο σουπερμάρκετ

Η Φατίμα μάς αποκάλυψε ότι κατάγεται από μεσοαστική οικογένεια πολύ συντηρητικών μουσουλμάνων και ότι, κατά το ταξίδι της αυτό, δεν έμεινε στο οικογενειακό σπίτι της στην Ντάκα, αλλά στο σπίτι της μικρότερης αδελφής της, που επίσης εγκατέλειψε το σπίτι τους και ζούσε στην πόλη με ψεύτικο όνομα, από το 2010. (Το 2015, ένα χρόνο μετά που τη φιλοξένησε, η αδελφή της μετανάστευσε στην Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας. Το 2009, είχε εξαναγκαστεί από τους γονείς της να παντρευτεί με κάποιον που δεν ήθελε και μια μέρα το έσκασε κρυφά, φιλοξενήθηκε σε καταφύγιο διεθνούς οργανισμού στην Ντάκα για 8 μήνες και στη συνέχεια έζησε μόνη της).

«Συνάντησα τη μητέρα μου σε ένα σουπερμάρκετ κοντά στο σπίτι της, γιατί δεν ήθελα να δω τον άντρα της, που είναι ο βιολογικός μου πατέρας...», σημείωσε η Φατίμα.

-Έχεις τραύματα από αυτόν;

-Πολλά... Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον βίας, ψυχολογικής και φυσικής εναντίον μου, εναντίον της μητέρας μου και των αδελφιών μου, βασισμένης στο γεγονός ότι είμαστε γυναίκες.

-Σε κτυπούσε ο πατέρας σου;

-Ναι, πολύ. Αυτό το ενθαρρύνει ο τρόπος που εξηγούν το Ισλάμ, θεωρώντας τις γυναίκες πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Από τη στιγμή που γεννιέται ένα κοριτσάκι, την προετοιμάζουν για τον γάμο. Ακόμα και γιατρός αν επιδιώξει να γίνει μια γυναίκα, θα το κάνει για να βρει έναν πιο καλό σύζυγο και όχι για να ικανοποιήσει δικές της φιλοδοξίες και όνειρα... Στη δική μας περίπτωση, οι γονείς μας είχαν την οικονομική δυνατότητα και μας έγραψαν σε καλά σχολεία, μας είχαν πολλούς δασκάλους, μόνο και μόνο για να γίνουμε καλές νύφες...
Η δραπέτευση από το σπίτι

-Στην απόφασή σου να φύγεις ποιον άνθρωπο εμπιστευόσουν, εκτός ίσως από την αδελφή σου;

-Το 2003, εκείνη ήταν μόνο 12 χρονών και δεν μπορούσε να με βοηθήσει σε τίποτε. Απλώς το έσκασα από το οικοτροφείο του σχολείου ένα σαββατοκύριακο και δεν ξανα-επέστρεψα. Έμεινα με μια φίλη μου, λίγο μεγαλύτερη από μένα, που το σπίτι της ήταν κοντά στο σχολείο - το ότι ήταν πολύ χαμηλής κοινωνικο-οικονομικής τάξης έκανε ευκολότερη την παραμονή μου στο σπίτι της.

»Έζησα για λίγο εκεί, χωρίς να πηγαίνω σχολείο και μετά που είδα μια αγγελία σε εφημερίδα, ήρθα στην Κύπρο, ως φοιτήτρια σε ιδιωτικό κολέγιο. Προηγουμένως είχα επικοινωνήσει με τη μητέρα μου, να μου δώσει τα χρήματα που χρειαζόμουν για να έρθω στην Κύπρο. Μου έδωσε τα χρήματα, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν με ήθελε να πάω πίσω στο σπίτι. Αυτή είναι η νοοτροπία. Από τη στιγμή που φεύγεις από το σπίτι, δεν σε θέλουν πια. Για τη μητέρα μου, μετρά περισσότερο τι θα πει η κοινωνία για την οικογένεια, από την αγάπη για το παιδί της».
Η στήριξη, η σύνδεση, η ένταξη

»Τα πρώτα χρόνια στην Κύπρο απέφευγα εντελώς τους συμπατριώτες μου που σπουδάζουν ή δουλεύουν στο νησί, και προσπαθούσα να ενταχθώ στην κυπριακή κοινωνία. Αυτό το πρώτο διάστημα, ένας άνθρωπος που με βοήθησε πολύ, ιδιαίτερα στο ψυχολογικό επίπεδο, ήταν ο κοινωνικός λειτουργός μου, ο Νίκος Χαραλάμπους (σύζυγος της πρώην Υπουργού Εργασίας Σωτηρούλας Χαραλάμπους).

»Από μικρή ήμουν επαναστάτρια, πάλευα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικά μου και των άλλων, και έτσι σε κάποια φάση ήρθα σε επαφή με τη μη κυβερνητική οργάνωση Κίνηση και Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό και με τον διευθυντή της Δώρο Πολυκάρπου, και εργάστηκα εθελοντικά για την ΚΙΣΑ από το 2005-2011. Μέσα σε αυτά τα έξι χρόνια έμαθα πολλά, συνδέθηκα με ανθρώπους που με στήριξαν και έζησα σε ένα περιβάλλον όπου δεν υπήρχε ξενοφοβία.

»Η σύνδεση με την ΚΙΣΑ ήταν το σχολείο μου, για να αντιμετωπίζω την αδικία με ψυχική ισχύ και για να την αναγνωρίζω, όταν αφορά κάποιον άλλο. Ήρθα σε επαφή και συνδέθηκα με όλες τις κοινότητες των μεταναστών, εκτός αυτής από το Μπαγκλαντές - απέκτησα πολλούς φίλους από τις κοινότητες της Σρι Λάνκα, των Φιλιππινών και της Παλαιστίνης.

» Οι μετανάστες από το Μπαγκλαντές ήρθαν στη ζωή μου μετά το 2012, όταν κατάφερα ν’ αντιμετωπίσω τις αρνητικές εμπειρίες που πέρασα, μέσα από μια ψυχολογική διαδικασία που διήρκεσε ένα χρόνο - όταν, δηλαδή, μπόρεσα ν’ αγκαλιάσω το μέρος της ταυτότητάς μου από το Μπαγκλαντές. Γι’ αυτό πήγα στο Μπαγκλαντές το 2014, παρά τους δισταγμούς και τους φόβους μου. Έπρεπε να κάνω για μήνες... counseling με τις φίλες μου, που με ενθάρρυναν να προχωρήσω... μάλιστα μια από αυτές, η Δανάη Ψύλλα, είχε προσφερθεί να έρθει μαζί μου για συμπαράσταση!».
Η προσφορά στην κυπριακή κοινωνία

Η Φατίμα μας είπε ότι μετά την εθελοντική δουλειά στην ΚΙΣΑ, άρχισε τις σπουδές της στην Κοινωνική Εργασία στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, με πλήρη υποτροφία, μέχρι που τις τέλειωσε πέρυσι. Μας είπε ότι τη συγκίνησε ιδιαίτερα το βραβείο που πήρε «για την ιδιαίτερη προσφορά της στην κυπριακή κοινωνία».

Να αναφέρουμε ότι ασχολείται ιδιαίτερα με τον ακτιβισμό, με επίκεντρο τη βία κατά των γυναικών και των ΛΟΑΤΙ ατόμων, ενώ εργάζεται τώρα στο Future Worlds Center, για ένα project επιχορηγημένο από τα ΗΕ, για νομική, κοινωνική και ψυχολογική στήριξη προς θύματα βασανιστηρίων και προς θύματα trafficking, που ζουν στην Κύπρο. Μας είπε ότι τα περισσότερα θύματα είναι γυναίκες πρόσφυγες και αιτήτριες ασύλου από τη Σομαλία, Συρία, Παλαιστίνη, Ιράν, Καμερούν και Νιγηρία.
«Μέρος της αλλαγής στην Κύπρο»

Έγραψε η Ελένη Χρίστου, Ανθρωπολόγος από το Σίδνεϊ της Αυστραλίας:

«Όταν γνώρισα τη Φατίμα στην Κύπρο το 2013 και την άκουσα να μου μιλά για τα πολλά εμπόδια και τις αγωνίες που αντιμετώπισε στο νησί, τη ρώτησα γιατί δεν προσπάθησε να φύγει για κάπου αλλού. Η απάντησή της ήταν απλή, αλλά ισχυρή - οι φίλοι της στην Κύπρο έγιναν η οικογένειά της και ήθελε απεγνωσμένα να γίνει μέρος της αλλαγής στο νησί. Πραγματικά, δεν μπορείς να κατανοήσεις το φαινόμενο Φατίμα, αν δεν αντιληφθείς πλήρως την αναπόσπαστη θέση της στον κοινωνικό και κοινοτικό ιστό, όχι μόνο της Λευκωσίας αλλά και της Κύπρου ως συνόλου.

»Σε ένα διεθνές επίπεδο και χωρίς ουσιαστικά να είναι σε θέση να ταξιδέψει εκτός Κύπρου όλα αυτά τα χρόνια, η Φατίμα κατάφερε να συνδέσει ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη, όπως μόνο αυτή ξέρει να κάνει. Σε ένα ευρύ επίπεδο, δουλεύει ακούραστα καθημερινά, βοηθώντας κόσμο μέσω της ακτιβιστικής της δράσης και της εσωτερικής της δύναμης.

»Αν έχεις τη Φατίμα μαζί σου, έχεις μαζί σου κάτι περισσότερο από ένα άτομο, γιατί είναι σαν τη δύναμη της φύσης... Είναι η Φατίμα που με δίδαξε πολλές από τις λέξεις και φράσεις της κυπριακής διαλέκτου που ξέρω - περιλαμβανομένων των αγαπημένων μου “ας πούμε...” και “μάνα μου ρεεεεεεε”... και κανείς δεν μπορεί να τις πει όπως μπορεί η Φατίμα, με τον μοναδικό, τραγουδιστό τρόπο και τόνο της...

» Μετά από πολλά χρόνια που η Φατίμα παλεύει με τη γραφειοκρατία, πήρε τελικά “τα φτερά της”, όπως αποκαλεί την κυπριακή υπηκοότητα. Το status της δεν είναι πια περίπλοκο και “τα φτερά της” μπορούν τώρα να την πάρουν οπουδήποτε μέσα και έξω από την Κύπρο, χωρίς πρόβλημα - ας είμαστε ειλικρινείς, αυτή η Κύπρια έχει ρίξει τα μάγια της πάνω στους μεταναστευτικούς ελέγχους! Φατίμα μου, μάνα μου, εσύ είσαι - ας πούμε! - η αλλαγή στην Κύπρο!!!».
Ένας άνθρωπος πολύτιμος για την Κύπρο

Η Θέκλα Δημητριάδου μάς είπε ότι γνώρισε τη Φατίμα το 2006, όταν ήταν εθελόντρια στην ΚΙΣΑ.

«Είναι ένας άνθρωπος που εξελίχθηκε απίστευτα μέσα στα χρόνια... στην αρχή ήταν πολύ μαζεμένη, όχι όμως φοβισμένη, γιατί πάντα είχε στο βλέμμα της ένα απίστευτο θάρρος... Η παραχώρηση σε αυτήν της κυπριακής υπηκοότητας δεν οφείλεται στην καλή διάθεση μιας φιλόξενης χώρας, αλλά οφείλεται, κυρίως, στην προσωπικότητά της Φατίμα. Είναι ένας έξυπνος, ανοιχτόμυαλος άνθρωπος, γεμάτος περιέργεια και κατανόηση, και είναι εύκολο να τη συμπαθήσει κανείς και στη συνέχεια να τη βάλει στη ζωή του...

»Ήταν πολλές οι δύσκολες ώρες που βίωσε στην Κύπρο κατά καιρούς - και η επιβάρυνση της ανασφάλειας του τελευταίου διαστήματος ήταν έντονη. Σπούδαζε με πλήρη υποτροφία στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι κάποιοι αναγνώρισαν πως είναι ένας άνθρωπος πολύτιμος για την Κύπρο. Ναι μεν η μεταναστευτική της ιδιότητα έχει μια επιπλέον ωφέλεια για να την κάνουμε Κυπραία, αλλά ό,τι και να αναλάβει στο μέλλον, θα είναι με σοβαρότητα και αφοσίωση.

»Η Φατίμα δεν ικανοποιεί απλώς τις τυπικές προϋποθέσεις απόκτησης της υπηκοότητας, αλλά πραγματικά είναι πιο Κυπραία από τους Κυπραίους, νιώθει μια τεράστια αγάπη για τον τόπο και την έχουμε δει να εμπλέκεται και να προσφέρει στα κοινά, με ένα γνήσιο ενδιαφέρον. Ήδη πρόσφερε πολλά σε αυτόν τον τόπο και με την υπηκοότητα είναι έτοιμη να πάρει την προσφορά της σ’ ένα άλλο επίπεδο».
Μια ολοκληρωμένη επαγγελματίας

Μας είπε για τη Φατίμα η Κορίνα Δρουσιώτου:

«Γνώρισα καλύτερα τη Φατίμα, όταν ήρθε στο Future Worlds Center να κάνει την πρακτική της εξάσκηση, ενώ σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας. Μέσα από σκληρή δουλειά, όλα αυτά τα χρόνια ωρίμασε, μελέτησε, πήρε το πτυχίο της, συνεργάστηκε εθελοντικά μαζί μας, έγινε μια ολοκληρωμένη επαγγελματίας. Χαιρόμαστε πάρα πολύ που πήρε την υπηκοότητα, γιατί θα μπορούμε να την προωθούμε, ώστε ν’ αντιπροσωπεύει την Κύπρο σε συνέδρια στο εξωτερικό... έχει πάρα πολλές γνώσεις σε θέματα έμφυλης βίας και σε γενικότερα θέματα βίας, γιατί έχει μια εμπειρία βιωματική και όχι απλώς ακαδημαϊκή»...