Ωμότητα και ηλιθιότητα

...[η πρόσφατη θεωρία] η οποία συνίσταται στο να βεβαιώνει ότι το Κράτος είναι ο υπέρτατος σκοπός της ανθρωπότητας και ότι για τον άνθρωπο δεν υπάρχει ανώτατο καθήκον από το να υπηρετεί το Κράτος· σ’ αυτό ...αναγνωρίζω μια επιστροφή στην ηλιθιότητα... Υπάρχει η άλλη πλευρά των ανθρώπων και των καθηκόντων, και ένα από αυτά τα καθήκοντα, το οποίο εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται ανώτερο από το να υπηρετείς το Κράτος, μας παρακινεί να καταστρέφουμε την ηλιθιότητα σε όλες τις μορφές της... Wilhelm Friedrich Nietzsche.
Ο γράφων ετοίμαζε κάποια κείμενα για τη λογοφοβία και τις μορφές που παίρνει, με κύριο στόχο να φωτίσει κάποιες προκαταλήψεις συμπολιτών μας, οι οποίοι έπεσαν θύματά της.

Βασική πεποίθηση του γράφοντος αποτελεί ότι η αλήθεια απαιτεί γενναιότητα και φίλο-λογία και ότι το σκέπτεσθαι δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με τη λογοφοβία και τα προϊόντα της - εκτός βεβαίως από το να την εντοπίζει και να την ξεγυμνώνει.
Ένα σημαντικό σύμπτωμα της λογοφοβίας είναι τα λαθεμένα αποφθέγματα τα οποία συχνά στον τόπο μας χάραξαν εθνική και πολιτική στρατηγική:
α) αυτός που έχει δίκιο θα δικαιωθεί, φτάνει να πείσει για το δίκιο του.
β) η διαμαρτυρία του έχοντος δίκιο, είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος διεκδίκησης της δικαιοσύνης.
γ) όσο πιο θλιβερή είναι η εικόνα που παρουσιάζουμε τόσο πιο μεγάλο το αποτέλεσμα που θα επιτύχουμε, επειδή ο οίκτος... μας συμφέρει.
δ) αυτοί που πήραν τις εις βάρος μας αποφάσεις και τις συνακόλουθες ενέργειές των, δε γνώριζαν το δίκιο μας και αρκεί να το μάθουν για να δικαιωθούμε.
Αυτά, εδώ...
Γιατί αλλού, έσκαγε μια από τις μεγαλύτερες βόμβες του αιώνα: ένα πραξικόπημα που θα εκδημοκράτιζε τάχα την Τουρκία από την τυραννία του Ανονόμαστου. Ο στρατός θα έδιωχνε τον λαοφιλή πρόεδρο διότι εξελισσόταν σε δικτάτορα. Ο Ανονόμαστος, που ανδρώθηκε φιμώνοντας τα Μέσα ως μέσο πάταξης κάθε αντίστασης προς το πρόσωπό του, συνέλαβε την ιδέα να χρησιμοποιήσει ως μέσο τα Μέσα, να ξεσηκώσει τους δικούς του, συμπαρασύροντας κι αυτούς που ήταν χαμηλών τόνων: βγείτε στους δρόμους και εμποδίστε τον αυταρχισμό και το πραξικόπημα!
Κωμικές, ώς ένα βαθμό, σκηνές: η δημοσιογράφος να κρατά το κινητό, να εστιάζει η κάμερα κι ο Ανονόμαστος να απευθύνει διάγγελμα αντίστασης στο όνομα της δημοκρατίας από το Άι...Φον! Και σε μιαν άλλη διάλεκτο: Ου Φον οργανών τον φον μι του Άι Φον! Αυτό πρέπει να σκέφτηκε ο Στιβ Τζομπς λίγο πριν πεθάνει: «δε βάζω κι αυτή την εφαρμογή, να βοηθηθεί ο απανταχού δημοκράτης ηγέτης από τους απανταχού δυνάμει στασιαστές και να επικοινωνήσει με τον λαό του την υστάτη;». Ακούγεται ότι κι ο Βορειοκορεάτης Ανονόμαστος, λαοφιλής και μέγας δημοκράτης, παρήγγειλε κάμποσες συσκευές για να είναι πανέτοιμος ο λαός του να αντισταθεί σε κάθε αντιδημοκρατική επιβουλή!
Ίσως ήταν η τελευταία φορά που διασκεδάσαμε με τα της γείτονος. Στο εγγύς μέλλον, το κουπί του Ελπήνορος δεν προβλέπει ούτε ελαφρό μειδίαμα. Ήδη οι εικόνες που είδε προμηνύουν το απολύτως θλιβερό και πένθιμο. Οι υπερασπιστές της δημοκρατίας, με δρεπάνια και ζώνες, να εξευτελίζουν, να τραυματίζουν, ενίοτε και να σκοτώνουν τα άοπλα και ξαπλωμένα μπρούμυτα φανταράκια που είχαν ήδη παραδοθεί... Δεν υπάκουσαν καν στο δικό τους γνωμικό: «δεν κτυπούμε αυτόν που βρίσκεται ήδη χάμω».
Το λάθος δεν το έχουν εκείνοι, το έχουμε εμείς ως μεταίχμιο και η Δύση στο σύνολό της: τους κρίναμε με όρους δυτικούς, με όρους του Διαφωτισμού. Τέθηκε ως όρος για την είσοδό τους η μεταρρύθμιση. Λάθος! Ακόμα κι αν νομοθετούσαν αυτά που θέλαμε, ελάχιστα θα εφάρμοζαν και μόνο για λίγο. Οι Έλληνες τόσο οι εδώ όσο και οι της Μητροπόλεως διαφέρουν από τους δυτικούς σε πολλά σημεία, με κυριότερο την επίδραση του Διαφωτισμού: άργησε πολύ να μας αγγίξει και τον βιώσαμε ως αποτέλεσμα μάλλον παρά ως διεργασία, ως ζύμωση. Το πληρώσαμε και το πληρώνουμε, γιατί κι εμείς νομοθετήσαμε, αλλά ελαχίστως εφαρμόσαμε και μόνο κατόπιν πίεσης. Οι δε γείτονες ουδέποτε τον πίστεψαν και ποτέ δεν τους άγγιξε...
Θα σταθούμε, αν σταθούμε, κυρίως λόγω του πολιτισμού μας (που ενέχει τις αξίες του ανθρωπισμού και του Λόγου και μπορεί να συνυπάρξει με το πνεύμα του Διαφωτισμού και τη σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ιδέα). Όσο για τα «σάπια εμπορεύματα της Δύσης που πουλήθηκαν στο όνομα του ανθρωπισμού», οι γείτονές μας είναι έτοιμοι να τα αγοράσουν στο όνομα της «Δημοκρατίας».

Πασχίσαμε 70 τόσα χρόνια να ξεχάσουμε ένα από τα απεχθέστερα και το βλέπουμε να ξετυλίγεται πάλι μπροστά μας:
Ένας λαός, ένα κράτος, ένας αρχηγός... Στο όνομα της Δημοκρατίας. Μα πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με ένα γενικό κούρεμα του λαού, του στρατού και των θεσμών. Μερικές χιλιάδες δικαστικοί ξηλώνονται ως υποστηρικτές του Πραξικοπήματος. Δηλαδή αυτοί υποστήριζαν την αυτοαναίρεσή τους, αφού μόνο σε Κράτος Δικαίου μπορούν να λειτουργήσουν!

Χιλιάδες εκπαιδευτικοί, όλων των βαθμίδων, επίσης υποστηρικτές της αυτοκατάργησής τους! Αλήθεια, αν όλοι αυτοί που εκκαθαρίζονται με συνοπτικές διαδικασίες υποστήριζαν το πραξικόπημα, τότε θα ήταν καταδικασμένο να πετύχει. Αυτές οι δύο ομάδες εργαζομένων είναι οι λιγότερο αντιδημοκρατικές και σίγουρα οι λιγότερο βίαιες κάθε κοινωνίας. Τρέμει κανείς για τους υπόλοιπους...
Όσο για τους πραγματικούς ενόχους, θα τιμωρηθούν με ποινές που θα έπονται της υπάρχουσας νομοθεσίας, θα ταφούν χωρίς κανένα τελετουργικό κλπ. Νομίζει κανείς ότι διαβάζει τον Ιζνογκούντ που θέλει να γίνει χαλίφης και πλάθει σχέδια!

Η συνταγή δεν είναι καινούργια και ούτε το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που ο Ανονόμαστος επιθυμεί. Οι οικογένειες των δολοφονημένων αλλά και οι οπαδοί που λυντσάριζαν αίμα και μόνο αίμα θα θέλουν. Οι μεν για λόγους δικαιοσύνης, οι δε γιατί ενθαρρύνθηκαν να σκοτώνουν ατιμώρητα, στο όνομα της δημοκρατίας. Όσο για το ένα κράτος, ένας λάος κ.λπ. δεν το βλέπει το κουπί του Ελπήνορος.
«Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο, θερίζει την αυγή θανατικό, μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο...».
ΕΛΠΗΝΩΡ