Τα ΑΑΕΙ του κουτουρού και της ανεργίας

«Κάτω τα πανεπιστήμια, ζήτω τα τεχνολογικά λύκεια»
Τα δημόσια ΑΑΕΙ άνοιξαν τις πόρτες τους για 2.287 από τους 5.674 αιτητές. Οι υπόλοιποι και χιλιάδες άλλοι τακτοποιούνται, οσονούπω, στα ελλαδικά ΑΑΕΙ, στα κυπριακά ιδιωτικά πανεπιστήμια και κολέγια, στα πανεπιστήμια της πρώην Σοβιετίας και στις πρώην επαγγελματικές σχολές του Η.Β. που η Γηραιά και πονηρά Αλβιών τη δεκαετία του ́70 βάφτισε πανεπιστήμια προς άγραν τριτοκοσμικής πελατείας. Η ελίτ του χρήματος και του πνεύματος που δεν καταδέχεται τα πανεπιστήμια της Κύπρου και του βαρουφακιστάν εισάγεται «δόξη και τιμή» στα φημισμένα πανεπιστημιακά κολέγια του Λονδίνου, του Oxbridge, του Yale και του Harvard.
Αναλογικά, έχουμε την πρωτιά στον πλανήτη σε αριθμό φοιτητών και σε πτυχία μηδενικής απασχολησιμότητας. Ο αρχοντοχωριατισμός, η απαξίωση των τεχνικών επαγγελμάτων και το κυνηγητό «μιας θέσης στο κουβέρνο» οδήγησαν στην έκρηξη της τριτοβάθμιας, που από ευλογία κινδυνεύει να γίνει κατάρα γιατί αυξάνει την ανεργία, μειώνει την παραγωγικότητα και στρεβλώνει το εκπαιδευτικό μας σύστημα, το οποίο ζει και αναπνέει μόνο για τις εισαγωγικές.
Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει περιορίσει τα χειρωνακτικά επαγγέλματα και αυξήσει αντίστοιχα τα επαγγέλματα προχωρημένης τεχνολογικής δεξιότητας και ευθύνης. Η παιδεία έχει ευθύνη, στο πλαίσιο της ανάπτυξης ανθρώπινου δυναμικού, να ετοιμάσει τα στελέχη που θα βελτιώσουν τα αναπτυξιακά δεδομένα και θα αντιμετωπίσουν τον σκληρό ανταγωνισμό της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.

Ο πρώην Πρωθυπουργός του Η.Β. John Major, στο πλαίσιο της σύνδεσης της παιδείας με την οικονομία, μετονόμασε το παραδοσιακό Department of Education and Science (D.E.S.) σε Department for Education and Employment (D.f E.E.), δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην απασχολησιμότητα αποφοίτων και πτυχιούχων. Ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Ιαπωνία, η Κίνα, η Ινδία, η Σιγκαπούρη και η Φινλανδία μετέτρεψαν εκατοντάδες πανεπιστήμια σε πολυτεχνεία και τεχνολογικά ινστιτούτα για να ανταποκριθούν στις ανάγκες της οικονομίας.
Την ώρα που παγκόσμια συντελούνται κοσμογονικές αναπτυξιακές αλλαγές, εμείς βάζουμε λουκέτο στο μοναδικό Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο (ΑΤΙ) και ανωτατοποιούμε τη Νοσηλευτική και τα Τ.Ε.Ι., στερώντας απ' την οικονομία το πιο παραγωγικό ανθρώπινο δυναμικό.

Η εγκατάλειψη της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης από το ίδιο το Κράτος έχει οδηγήσει στην απαξίωση των τεχνικών επαγγελμάτων, στην υπεραξίωση των επαγγελμάτων του «λευκού κολάρου» και στον υδροκεφαλισμό της τριτοβάθμιας και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Ενώ οι τεχνικές σχολές ξεκίνησαν το ́60 ως σχολεία αριστείας, απαξιώθηκαν στη συνέχεια και κατήντησαν το αποπαίδι της παιδείας. Η εξαίρετη προσπάθεια της δημιουργίας τεχνολογικών λυκείων αριστείας κατά τη δεκαετία του ́90 έχει δυστυχώς αποτύχει.

Το Τεχνολογικό Λύκειο Αρχάγγελου με άρτια υποδομή, εξοπλισμό εκατομμυρίων και σύνδεση με την παραγωγή οδηγήθηκε σε μαρασμό, γιατί ο αρχοντοχωριατισμός γονέων, μαθητών και καθηγητών και η ανεπάρκεια του Υπουργείου επέτρεψαν τη διολίσθηση των καλυτέρων στα δύο γειτονικά λύκεια Κύκκου.
Πίσω από τον αρχοντοχωριατισμό μας κρύβεται μια σειρά από κοινωνικοοικονομικές στρεβλώσεις, η ανώριμη οικονομία της φούσκας και της απάτης, ο τραπεζικός δεινοσαυρισμός και η υπερπροστασία των χαρτογιακάδων του δημοσίου. Ευθύνες φέρει ακόμα και ο ατροφικός σχολικός επαγγελματικός προσανατολισμός που άφησε όλα αυτά τα χρόνια δεκάδες χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες να παγιδευτούν σε σπουδές και πτυχία μηδενικής απασχολησιμότητας. Κάθε σπίτι και δύο - τρεις άνεργοι επιστήμονες κι οι κατάλογοι της ΕΕΥ μακρύτερα και από τους τηλεφωνικούς.
Αλήθεια πού μπορούν να εργοδοτηθούν για τον επιούσιο οι χιλιάδες που έχουν σπουδάσει φιλολογία, θεολογία, αρχαιολογία, ψυχολογία, τουρκολογία, διαχείριση πολιτισμικού περιβάλλοντος, ευρωπαϊκές σπουδές, περιφερειακές σπουδές, εκπαιδευτική και κοινωνική διοίκηση, πολιτικές επιστήμες, κοινωνική ανθρωπολογία, μεσογειακές σπουδές, πολιτιστική τεχνολογία και άλλα παρακλάδια «ων ουκ έστιν αριθμός»;
Αυτό το εκπαιδευτικό αλαλούμ, το χαράμισμα ανθρώπων και πόρων, σιγοντάρει και η χρυσοπληρωμένη ακαδημαϊκή κοινότητα που με το αβανταδόρικο «όχι φραγμό στη μόρφωση» εισηγείται παντελή κατάργηση των εισαγωγικών.
Η τριβοτάθμια, δημόσια και ιδιωτική, είναι στον αυτόματο, κανένας συντονισμός με τις ανάγκες της οικονομίας, κανένας ευρύτερος στρατηγικός σχεδιασμός κι ο φορολογούμενος να πληρώνει την προσωπική του αβελτηρία και την κωμικοτραγική ανεπάρκεια των κρατούντων.

Το Υπουργείο Παιδείας έχει ευθύνη στο πλαίσιο της θρυλούμενης αναδόμησης και του οικονομικού και κοινωνικού ανασχηματισμού του κράτους να τολμήσει ρωμαλέες και ρηξικέλευθες αλλαγές, που να καταξιώνουν την τεχνολογική δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση και να σπάζουν επιτέλους την ελιτίστικη ανεργιοφόρο πτυχιομανία.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΑΒΒΑ ΣΕΠΟΣ
Φιλόλογος εταίρος του London Institute of Education