Παιδεία και επίπεδο εκπαιδευτικού πάνε μαζί

Στον 21ο αιώνα, μέσα από τις πολλές έρευνες και το ανανεωμένο ενδιαφέρον για τον τομέα της Παιδείας, ο κλάδος και οι πρακτικές του αναβαθμίστηκαν αναμφίβολα. Όπως όμως και σε πολλούς άλλους τομείς, ο Κύπριος βρίσκεται λίγο πίσω από αυτό που θεωρεί ότι τον περιγράφει, δηλαδή επαγγελματία, πλήρως πληροφορημένο και σε καθημερινό επίπεδο να ενασκεί τη δουλειά του πολύ κοντά στις τελευταίες εξελίξεις.
Αρκεί να ανατρέξει, όμως, κάποιος σε ένα blog κάποιου εκπαιδευτικού από μια ξένη χώρα, ας πούμε τις Η.Π.Α., και ο ειλικρινής κριτής θα δει ότι η πραγματικότητα που χρεώνουμε τον εαυτό μας διαφέρει από τη ρεαλιστική εκτίμησή της.

Ο τυχαίος εκπαιδευτικός, λοιπόν, της πιο πάνω χώρας έχει ενταγμένο στο λεξιλόγιό του και απ’ ό,τι διακρίνει κάποιος από τον τόπο που προσδίδει σε αυτές τον απασχολούν σε επίπεδο καθημερινότητας οι εξής ορολογίες: ισορροπία μάθησης και διδασκαλίας, στόχοι-κλειδιά του αναλυτικού προγράμματος, επίπεδο ενότητας, οργάνωση ενότητας.
Στην Κύπρο, αντίθετα, επιμένουμε εδώ και πάνω από 10 χρόνια στην παιδοκεντρική ιδεολογία (κατ’ ακρίβεια υποχώρησε ο όρος γιατί μετά από 10 χρόνια δεν είναι κλισέ), υπάρχει μια τάση για μείωση της ενάσκησης του επαγγέλματος σε καθαρά επικοινωνιακούς σκοπούς, κάτι στο οποίο υπέπεσα και εγώ στο παρελθόν, η μόνη σταθερή αναφορά είναι τα προβλήματα που προκαλούν δυσανασχέτηση και από ορολογίες επιπέδου που αναφέρονται στο πιο πάνω blog μόνο όταν επισκεφθεί επιθεωρητής και αυτές θα ξεχαστούν εντός μιας εβδομάδας, όπως υψηλές γνωστικές λειτουργίες.
Η αλήθεια είναι ότι το επίπεδο του Κύπριου επαγγελματία εκπαιδευτικού δεν είναι εκεί που πιστεύουμε ότι είναι. Απαιτείται περισσότερη σοβαρότητα σχετικά με τον πυρήνα της δραστηριότητάς του και όχι με επιμέρους και διοικητικά θέματα, απαιτείται επαγγελματισμός με ουσιαστικότερες προκλήσεις.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
Εκπαιδευτικός