Τα λάθη των μεγάλων και η διόρθωσή τους

Η πρόσφατη τοποθέτηση του Μάριο Ντράγκι, υπέρ της διάσωσης της πιο παλιάς τράπεζας της Ιταλίας MPS με κρατικά κεφάλαια και όχι με κούρεμα καταθέσεων και αξιόγραφων, αφήνει μια πίκρα στα χείλη μας και ένα αίσθημα απογοήτευσης και αγανάκτησης για τον τρόπο που μας συμπεριφέρθηκαν τον Μάρτιο του 2013.
Οι θέσεις του Ιταλού Πρωθυπουργού Matteo Renzi, ότι οι πλείστοι καταθέτες και κάτοχοι αξιόγραφων της ΜPS είναι οπαδοί του κόμματός του, και ότι τους χρειάζεται στο Δημοψήφισμα του Οκτωβρίου, που αν χάσει θα παραιτηθεί, βρήκαν φιλική ανταπόκριση από τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη. Άρα, για καθαρά πολιτικούς λόγους, θα βρουν μια Σολομωνιτζιή να διασώσουν την Τράπεζα, προστατεύοντας έτσι τον Πρωθυπουργό.
Παράλληλα, όμως, ο «σκιώδης» Πρωθυπουργός της Ιταλίας Luigi Di Maio, της κίνησης Πέντε Αστέρων, του κόμματος Beppe Grillo, τονίζει σε συνέντευξή του στη «FΤ» (22/07/2016), ότι οιοδήποτε ατόπημα κατά των καταθετών και ιδιωτών επενδυτών θα ήταν ατόπημα κατά του οικονομικού μέλλοντος της Ευρώπης, υπονοώντας έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Βάσισε δε τη γνώμη του πάνω σε καθαρά οικονομικά κριτήρια, ότι το κούρεμα καταθέσεων και χρεογράφων θα δημιουργήσει μεγάλη ζημιά στην οικονομία, αφού θα σταματήσουν οι ξένες επενδύσεις στην Ιταλία, αλλά και ιταλικά κεφάλαια θα έφευγαν στο εξωτερικό για πιο ασφαλείς προορισμούς. Θα ήταν δε καταστροφικό επίσης, αφού πολλές χιλιάδες κόσμου θα έχαναν τις αποταμιεύσεις τους, με όλες τις συνεπακόλουθες συνέπειες. Άρα και με οικονομικά κριτήρια το bail-in έπρεπε να αποφευχθεί.
Εμείς, το 2013, είχαμε έναν Πρόεδρο που μόλις ανέλαβε και μια οικονομία βασιζόμενη στις υπηρεσίες, και εντούτοις μας έκαναν το κούρεμα με έναν αδίστακτο τρόπο και μια παγερή αδιαφορία, που δεν θα το ξεχάσει κανείς μας όσα χρόνια και αν περάσουν. Μας εβίασαν και το απόλαυσαν.

Μας προκάλεσαν μια πραγματική ζημιά των €20 δις, μαζί με αυτά της Ελλάδας, και με την πτώση των ακινήτων, όπως υπολογίστηκε, έφθασε τα €40 δις. Ασύλληπτοι αριθμοί για μια χώρα με €15 δις εθνικό προϊόν. Μας πτώχυναν, μας, κατέστρεψαν και μετά μας είπαν με ένα αθώο ανήσυχο ύφος, ότι έχουμε τα πιο πολλά μη εξυπηρετούμενα δάνεια στον κόσμο! Και δεν ευρέθη ένας, ένας, να τους τα πετάξει στα μούτρα και να τους στείλει από εκεί που ήρθαν.
Τι κάνουμε; Το ΔΝΤ υπολογίζει ότι το χρέος μας θα πέσει το 2020 στο 79%, από το 109% που είναι σήμερα. Δηλαδή 30% πιο κάτω. Εισηγούμαι, αυτά τα €5 δις που θα αποπληρώσουμε να τα ξαναδανειστούμε και να τα επιστρέψουμε σε αυτούς που κουρέψαμε, καταθέτες, κατόχους αξιόγραφων, μετόχους.
Η χώρα που κατέστρεψε αυτούς τους ανθρώπους για να σωθεί, πρέπει τώρα που σώθηκε να βοηθήσει αυτούς πάνω στους οποίους βασίσθηκε, για να σταθεί στα πόδια της.
Μη μας πουν ότι δεν γίνεται. Τέτοια απάντηση δεν βγαίνει από τα γεγονότα, αλλά από το ότι το μυαλό απορρίπτει ό,τι πρωτόγνωρο ακούσει. Η οικονομία μας, το περιβάλλον με την πλούσια ρευστότητα και τα χαμηλά επιτόκια, και η επιθυμία να διορθώσουμε ένα μεγάλο λάθος, είναι τα συστατικά που μπορούν να οδηγήσουν στη δικαίωση των αδικημένων και θα αναδείξει την ποιότητα της ψυχής μας.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΡΟΤΣΑΣ