Μετά την τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή της μισής πατρίδας μας, η ηγεσία του τόπου όφειλε να χαράξει μιαν μακράς πνοής στρατηγική για απελευθέρωση της Κύπρου από το τουρκικό φάσγανο και θωράκιση της επιβίωσης του κυπριακού Ελληνισμού.
Αντ’ αυτής της επιβαλλόμενης πολιτικής, που μια σοβαρή πολιτική ηγεσία όφειλε να ακολουθήσει, αυτή επιδόθηκε σε ανέξοδη συνθηματολογία. «Μακροχρόνιος θα είναι ο αγών μας». «Όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους, γι’ αυτό αγωνιζόμαστε». «Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω». «Δεν θα υποκύψουμε στις τουρκικές αξιώσεις».
«Στόχος μας είναι η επανένωση του τόπου, του λαού και της οικονομίας», και άλλα ηχηρά, βροντερά και κενά περιεχομένου, παρόμοια. Καμία στρατηγική, καμία τακτική, κανένας σοβαρός σχεδιασμός, καμία υπερκομματική αντιμετώπιση του Κυπριακού. Παρά μόνο ο εκάστοτε Πρόεδρος έκανε του κεφαλιού του ή μάλλον επικαλείτο το βολικό πλην αδιέξοδο επιχείρημα πως τη διζωνική τη δέχτηκε ο Μακάριος. Και επειδή, δήθεν, τη δέχτηκε ο Μακάριος, η πολιτική ηγεσία έμεινε κολλημένη 40 χρόνια πίσω. Συγκλονιστικά γεγονότα άλλαξαν άρδην την εικόνα του πλανήτη και της περιοχής μας. Κράτη διαλύθηκαν και άλλα αναδύθηκαν. Φοβερές ανατροπές συνέβησαν στη διεθνή και στην περιφερειακή σκηνή. Η Τουρκία, ως κατέχουσα την Κύπρο χώρα, έμεινε στο απυρόβλητο χάρη στην ανεπάρκεια και στην ανικανότητα των ηγετών μας.
Αντί η Λευκωσία να συνομιλεί με την Άγκυρα, ο εκάστοτε διεθνώς αναγνωρισμένος Πρόεδρος της νόμιμης και αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας μετατρέπεται σε... μουχτάρη για να συναντήσει τον Τ/κ ομόλογό του. Τάχα για να λύσουν το Κυπριακό. Η ηγεσία μας, τυφλή, κωφή και πολιτικά μωρή, δεν θέλει να καταλάβει πως η εδώ τ/κ ηγεσία είναι υποτελές όργανο της Τουρκίας. Ακόμα χθες ο Ακιντζί διατάχθηκε και μετέβη στην Άγκυρα για να πάρει οδηγίες από τον σουλτάνο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η ηγεσία μας όφειλε να απαιτήσει συνομιλίες με τον κατακτητή και όχι με τον υποτελή και πράκτορα της κατοχής. Γιατί επισημαίνουμε όλα αυτά; Διότι, τελευταία, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αβ. Νεοφύτου, επιχειρούν να προετοιμάσουν το έδαφος για επικείμενη κατάρρευση των συνομιλιών. Γι’ αυτό και επιμένουν πως δεν νοείται λύση χωρίς την επιστροφή της Μόρφου.
Μετά την καραμέλα της Αμμοχώστου, που εδώ και χρόνια προσφέρουν στους δυστυχείς Αμμοχωστιανούς, τώρα περιπαίζουν και τους Μορφίτες. Προκαλούμε ξανά: Και η Κερύνεια; Και οι άλλοι κατεχόμενοι τόποι μας; Αυτούς, οι Αναστασιάδης και Αβέρωφ τούς ξέγραψαν; Γιατί οι φουστανελοφόροι ηγέτες μας δεν αναφέρονται και στην Κερύνεια και στο Ριζοκάρπασο και στον Καραβά και στη Λάπηθο και στο Λευκόνοικο και σε άλλες κατεχόμενες περιοχές; Αναστασιάδης και Αβέρωφ, όπως και ο συνεργάτης τους, Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι οι Τούρκοι δεν πρόκειται να δεχθούν κατάργηση των εγγυήσεων και των επεμβατικών λεγόμενων δικαιωμάτων τους. Ο υποτελής Ακιντζί πήγε στην Άγκυρα για να πάρει εντολές ειδικά για το θέμα των εγγυήσεων, των στρατευμάτων και των εποίκων.
Πώς η ηγεσία μας θα αντιμετωπίσει και, κυρίως, πώς θα αντιδράσει στο επερχόμενο ναυάγιο των επικίνδυνων για την ελληνική πλευρά, συνομιλιών; Η εφημερίδα αυτή και οι αρθρογράφοι και αναλυτές της εξήγησαν πολλές φορές ότι η Κοινή Δήλωση του Φεβρουαρίου 2014 θα είναι η ταφόπετρα της Κυπριακής Δημοκρατίας και του κυπριακού Ελληνισμού.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ούτε καν ασφαλιστικές δικλίδες έθεσε για να ανακόψει αυτήν την ολέθρια πορεία. Αντ’ αυτών, τώρα παίζεται, μετά την Αμμόχωστο, το χαρτί της Μόρφου. Και η Κερύνεια; Μετά την Αμμοχωστοποίηση, νέο περιπαίξιμο με τη Μορφο-ποίηση του Κυπριακού.
Μόνη ελπίδα ανακοπής αυτών των κοροϊδιών, η αφύπνιση, επιτέλους, και η ενεργός αντίδραση των προσφύγων. Γιατί οι πρόσφυγες σιωπούν, ανέχονται και δεν εξοργίζονται; Οφείλουν να εξεγερθούν. Διαφορετικά, ας μην αιτιώνται κανέναν για τη διαγραφή των δικαίων και των δικαιωμάτων τους.
