Αντικατοχικές εκδηλώσεις

Η πολιτική ηγεσία στερείται αγωνιστικής διάθεσης, πολιτικού θάρρους και στρατηγικής οξυδέρκειας
Έχουν περάσει 42 χρόνια από την τουρκική εισβολή του 1974. Όσοι θυμόμαστε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, αναπολούμε τις μαζικές και γεμάτες παλμό αντικατοχικές εκδηλώσεις. Ομιλίες, συναυλίες, πορείες, εκπομπές στην Κύπρο και στο εξωτερικό. Χρόνο με τον χρόνο, ο αριθμός, η συμμετοχή και η ένταση των αντικατοχικών εκδηλώσεων έχει μειωθεί.

Ο χρόνος και η ευμάρεια από τη μια και το τάχατε «επαναπροσεγγιστικό» πνεύμα και η επικείμενη λύση από την άλλη έχουν καταστείλει το αντικατοχικό φρόνημα. Οι λέξεις «εισβολή», «κατοχή», «απελευθέρωση» αποσύρθηκαν με προσοχή από το πολιτικό λεξιλόγιο και αντικαταστάθηκαν με λέξεις όπως «γεγονότα» και «επανένωση».
Πέραν του μισού πληθυσμού της ελεύθερης Κύπρου σήμερα δεν έχει παραστάσεις της εισβολής του 1974 και, βεβαίως, ούτε των κατεχομένων εδαφών. Η αναιμική αναφορά σε αυτά στα σχολεία στερεί τη δυνατότητα των νέων να αναπτύσσουν σχετικό ενδιαφέρον και γνώση.
Με υπαιτιότητα της κυπριακής πολιτικής ηγεσίας, η διεθνής κοινότητα έχει οδηγηθεί, σταδιακά, να θεωρεί το κυπριακό πρόβλημα ως εσωτερική διαφορά μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αντί ως διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής ενός κράτους μέλους του ΟΗΕ από άλλο.
Φέτος κλείνουν 20 χρόνια από τις δολοφονίες των Αναστάσιου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού στη Δερύνεια κατά τη διάρκεια αντικατοχικών εκδηλώσεων. Τα δύο ηρωικά πρόσωπα από το Παραλίμνι έχουν γράψει τη δική τους σελίδα στην κυπριακή ιστορία, γιατί με τη θυσία τους έγιναν επίτιμοι σημαιοφόροι του αντικατοχικού αγώνα της πατρίδας μας. Οι αντικατοχικές εκδηλώσεις του Αυγούστου 2006 έγιναν γνωστές ανά το παγκόσμιο χάριν της θυσίας των δύο παλληκαριών και θύμισαν στην διεθνή κοινότητα το δράμα της Κύπρου.
Η πρωτοβουλία της ομάδας μνήμης Ισαάκ και Σολωμού για πορεία των μοτοσικλετιστών, από την καρδιά της Ευρώπης στην οποία ανήκει επίσημα η Κύπρος από το 2004 στον χώρο όπου συντελέστηκαν οι δολοφονίες των δύο ηρώων από τους Τούρκους κατακτητές, αποτελεί εξαιρετικό παράδειγμα προς μίμηση για όλους εμάς τους απλούς πολίτες που πιστεύουμε στην απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών από τον Τούρκο εισβολέα και θέλουμε να αγωνιστούμε γι’ αυτό με όλες τις δυνάμεις που διαθέτει ο καθένας.

Η σημασία της συγκεκριμένης πορείας αυξάνεται από το ότι δεν είχε συμβολικό χαρακτήρα αλλά συνείσφερε ουσιαστικά στην ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας για την πραγματική διάσταση του προβλήματος, αφού κατά τη διαδρομή πραγματοποιήθηκαν σε ευρωπαϊκές πόλεις αλλεπάλληλες ενημερώσεις πολιτών σχετικά με το θέμα. Η πορεία καλύφθηκε από διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης και σχολιάστηκε έντονα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τα τρέχοντα γεωπολιτικά δεδομένα, ιδιαίτερα σε σχέση με την αρνητική και συνεχώς φθίνουσα θέση της Τουρκίας στο διεθνές πολιτικό σκηνικό, προσφέρονται για ορθή ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας ως προς την πραγματική διάσταση του κυπριακού προβλήματος και επανατοποθέτησή του στο διεθνές πολιτικό πεδίο ως πρόβλημα εισβολής, κατοχής, εποικισμού και καταπάτησης των βασικών ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Η Τουρκία θεωρείται σήμερα από τη συντριπτική πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας ως μία αντιδημοκρατική χώρα με νεο-οθωμανική νοοτροπία και υπόκειται σε δυσμενή κριτική από πολλούς.
Η κυπριακή κυβέρνηση και η συντριπτική πλειοψηφία της πολιτικής ηγεσίας δεν είναι σε θέση να δράξουν αυτήν την ευκαιρία, αφού παραμένουν εγκλωβισμένοι στην παγίδα που τους έστησε η Τουρκία για διεξαγωγή ατέρμονων συνομιλιών, με την ουτοπική προοπτική επίτευξης λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Η πολιτική ηγεσία στερείται αγωνιστικής διάθεσης, πολιτικού θάρρους και στρατηγικής οξυδέρκειας για να αναμορφώσει τη στρατηγική της και να επανατοποθετήσει το Κυπριακό στην ορθή του βάση.
Το βάρος του αγώνα πέφτει στους απλούς πολίτες αυτού του τόπου. Ιδιαίτερα στους πρόσφυγες, οι οποίοι βλέπουν τις πιθανότητες επιστροφής τους στις πατρογονικές εστίες όλο και πιο αμυδρές, αλλά και αυτούς που δεν υποκινούνται από ιδιοτελές οικονομικό συμφέρον αλλά από εθνικό χρέος και αντιλαμβάνονται ότι η ελευθερία θα προκύψει μόνο μέσα από καθαρή σκέψη, σκληρό αγώνα, τόλμη και θυσιαστικό πνεύμα.

Όλοι εμείς οι απλοί πολίτες έχουμε ευθύνη να ενεργήσουμε ατομικά και συλλογικά προς αυτήν την κατεύθυνση. Οι αντικατοχικές εκδηλώσεις αποτελούν εξαιρετικό μέσο έκφρασης της αγωνιστικότητάς μας.
ΑΘΩΣ ΚΟΙΡΑΝΙΔΗΣ
Πρόεδρος ΠΝΟΗΣ ΛΑΟΥ