Καταδίκη τριών γιατρών για ιατρική αμέλεια

Με αφορμή μια πρόσφατη αυστηρή καταδίκη τριών γιατρών για ιατρική αμέλεια επανέρχομαι με τη διατύπωση κάποιων διαχρονικών μου απόψεων. Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν παντού, ακόμη και σε χώρες με προηγμένη ιατρική και λειτουργία δημοκρατίας και ιατρικών σχολών μερικούς αιώνες, και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν.

Όμως σε περιπτώσεις όπου υπάρχει εξ αντικειμένου συγχυτική κατάσταση στον τομέα της υγείας, σαφώς και αυξάνεται ο κίνδυνος να σημειωθούν περισσότερα και πιο σοβαρά κρούσματα επίδειξης ιατρικής αμέλειας και δημιουργίας ιατρικού λάθους. Αυτό δεν έχει καμία, ή σχεδόν καμία, σχέση με την επαγγελματική επάρκεια του γιατρού, όπως σαφώς συμβαίνει στην παρούσα περίπτωση των τριών συναδέλφων.

Με τη βελτίωση της τραγικής κατάστασης στον τομέα της υγείας, που αποτελεί ή πρέπει να αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα των κυβερνώντων, με αποκορύφωμα την εφαρμογή του ΓεΣΥ, μπορούμε και πρέπει να μειώσουμε στον μέγιστο δυνατό βαθμό τα κρούσματα της ιατρικής αμέλειας, των ιατρικών λαθών και της αντιδεοντολογικής συμπεριφοράς των γιατρών.

Πρέπει να βρούμε τρόπους να προφυλάξουμε την ασφάλεια των ασθενών στον μέγιστο δυνατό βαθμό και παράλληλα φυσικά των γιατρών. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αλλοιωθεί η πανάρχαια ιερή σχέση μεταξύ γιατρού και ασθενούς. Για πολλοστή φορά ποιώ έκκληση, όπως όλοι οι φορείς της κοινωνίας σταματήσουν να αντιμετωπίζουν ένα δύστυχο γιατρό που, στην καλή πρόθεση και αγαθή περιπάθειά του να βοηθήσει τον ασθενή, υποπίπτει σε λάθος.

Δεν πρέπει ποτέ ο γιατρός να αντιμετωπίζεται, είτε από τα ΜΜΕ, είτε από οποιονδήποτε άλλο, ως κοινός εγκληματίας. Για πολλοστή φορά δημοσιοποιώ ένα αδιαμφισβήτητο στατιστικό δεδομένο πολλών ευρωπαϊκών και όχι μόνο χωρών. Η ευθύνη για τα ιατρικά λάθη ανήκει σε ποσοστό 10% στους γιατρούς, το παραϊατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και το υπόλοιπο 90% στο σύστημα.

Θεωρώ ότι ανάμεσα στα μέτρα που επιβάλλεται να λάβουμε ως Σ.Ι.Σ., πρέπει να καθιερώσουμε όπως σε κάθε ιατρικό συνέδριο περιλαμβάνονται θέματα που αφορούν την Ιατρική Ηθική, την Ιατρική Επαγγελματική Δεοντολογία, την Ιατρική Νομολογία και το Ιατρικό Δίκαιο.

Επίσης πρέπει να ζητήσουμε ως το αρμόδιο σώμα για τα ιατρικά δρώμενα να εισηγηθούμε τη διδαχή μαθήματος για τα θέματα αυτά από γιατρούς και νομικούς στις ιατρικές σχολές.
ΒΑΣΟΣ Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
Πρόεδρος Επιτροπής Δεοντολογίας, Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου