Αγωνιστική αριστεία, εξωαγωνιστική αποτυχία

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο αποτελούν παρελθόν, με τα συναισθήματα ανάμικτα. Αγωνιστικά είδαμε ιστορία να γράφεται, όμως εκτός αγωνιστικών χώρων τα προβλήματα ήταν πολλά
Η Φλόγα έσβησε τα ξημερώματα (ώρα Κύπρου) της Δευτέρας, 22 Αυγούστου και οι Ιάπωνες έχουν πλέον στα χέρια τους την Ολυμπιακή σημαία, παραλαμβάνοντας τη «σκυτάλη» από τους Βραζιλιάνους στην τελετή λήξης του Μαρακανά. Βρισκόμαστε πλέον στον επόμενο Ολυμπιακό κύκλο, ενόψει του Τόκυο 2020, με τους Αγώνες του Ρίο 2016 να αποτελούν παρελθόν.

Οι πρώτοι Ολυμπιακοί της Νότιας Αμερικής σημαδεύτηκαν από πολλά προβλήματα. Έχοντας πλέον τη δυνατότητα να συγκρίνουμε τους Ολυμπιακούς στο Ρίο με τους πρόσφατους Αγώνες σε Λονδίνο, Πεκίνο, Αθήνα και Σίδνεϋ, μπορούμε να πούμε πως οι Αγώνες του 2016 υστερούσαν σε πολλούς τομείς...
Εκεί όπου δεν υστέρησαν οι φετινοί Ολυμπιακοί, ήταν στο αγωνιστικό, έναν τομέα όπου έτσι κι αλλιώς οι διοργανωτές δεν είχαν «χέρι». Δεκάδες ήταν οι συγκλονιστικές αγωνιστικές στιγμές στους Αγώνες, με σπουδαίους αθλητές να παίρνουν τη θέση τους στα βιβλία της ιστορίας.
Ξεχώρισαν αγωνιστικά
Ξεκινώντας από το αγωνιστικό σκέλος, που είναι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, δύο ήταν οι αθλητές που ξεχώρισαν ιδιαίτερα, ενώ αρκετοί άλλοι επίσης έγραψαν ιστορία. Ο μεγάλος σταρ στο Ρίο ήταν αναμφίβολα ο Γιουσέιν Μπολτ. Ο Τζαμαϊκανός έκανε το «τρεμπλ-τρεμπλ», αφού με τα χρυσά σε 100μ., 200μ. και 4x100μ. έφτασε τα εννιά Ολυμπιακά χρυσά στην καριέρα του. Με το τέλος της σκυτάλης, ο Μπολτ δήλωσε στα ΜΜΕ ότι είναι πλέον ο καλύτερος όλων των εποχών. Και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό.
Ο δεύτερος μεγάλος σταρ του Ρίο ήταν ο Μάικλ Φελπς. Ο Αμερικανός κολυμβητής μάζεψε στην πισίνα του Ρίο έξι μετάλλια, πέντε χρυσά και ένα αργυρό, με αποτέλεσμα να φτάσει τα 28 Ολυμπιακά μετάλλια, εκ των οποίων τα 23 χρυσά! Είναι με διαφορά ο πιο πετυχημένος Ολυμπιονίκης στην ιστορία, τόσο της σύγχρονης όσο και της αρχαίας εποχής, αφού ξεπέρασε φέτος τις δώδεκα ατομικές πρωτιές του Λεωνίδα του Ρόδιου! Μπολτ και Φελπς ανακοίνωσαν πως οι Αγώνες στο Ρίο ήταν οι τελευταίοι τους Ολυμπιακοί...
Από κει και πέρα, άλλοι αθλητές έγραψαν ιστορία. Όπως η 19χρονη Αμερικανίδα Σιμόν Μπάιλς που πήρε τέσσερα χρυσά και ένα χάλκινο στην ενόργανη γυμναστική. Η συμπατριώτισσά της Κέιτι Λεντέκι που πήρε τέσσερα χρυσά και ένα αργυρό στην πισίνα, με ιδιαίτερα επιβλητικό τρόπο.

Η Κατίνκα Χόζου της Ουγγαρίας με τα τρία χρυσά και ένα αργυρό στην πισίνα. Ο Βρετανός Τζέισον Κένι με τα τρία χρυσά στην ποδηλασία πίστας. Ο Αμερικανός Άστον Ίτον πήρε το δεύτερό του χρυσό στο δέκαθλο, μετά το Λονδίνο, παίρνοντας έτσι τον τίτλο του υπερ-αθλητή.

Η Τζαμαϊκανή Ελέιν Τόμπσον πήρε χρυσό σε 100μ. και 200μ. γυναικών, ενώ για τη Βρετανία ο Μαξ Γουίτλοκ έγραψε ιστορία με τα δύο χρυσά σε όργανα και το χάλκινο στο σύνθετο της ενόργανης γυμναστικής. Εκεί όπου ο Κοχέι Ουτσιμούρα από την Ιαπωνία απέδειξε ότι είναι ο κορυφαίος όλων, με τα χρυσά στο συνθετικό ατομικό και ομαδικό.
Από τους 123 αθλητές και αθλήτριες που πήραν πάνω από ένα μετάλλιο, συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά και Ελληνίδα, η Άννα Κορακάκη, με το χρυσό στα 25μ. πιστόλι και το χάλκινο στα 10μ. αεροβόλο πιστόλι.
Κορυφαίες οι Ηνωμένες Πολιτείες
Με σαρωτική διαφορά, έχοντας 40 μετάλλια περισσότερα από τις χώρες που ακολουθούν, οι Ηνωμένες Πολιτείες πήραν γι' άλλη μια διοργάνωση την πρωτιά στον πίνακα μεταλλίων. Έχοντας την κολύμβηση και τον στίβο ως αιχμές και με κορυφαίες επιδόσεις σε όλα σχεδόν τα σπορ, οι Αμερικανοί απέδειξαν την ανωτερότητά τους.
Μεγάλη κερδισμένη των Αγώνων είναι πάντως η Μεγάλη Βρετανία, που είχε την καλύτερή της συγκομιδή σε μετάλλια σε Ολυμπιακούς μακριά από το Λονδίνο. Πριν από το Ρίο έβαλαν στόχο τα 48 μετάλλια, έναν στόχο που ξεπέρασαν αρκετές μέρες πριν από το τέλος της διοργάνωσης. Έχοντας άλλωστε ξοδέψει το κράτος 400 εκατομμύρια ευρώ τα τελευταία τέσσερα χρόνια για τη στήριξη της Ολυμπιακής προσπάθειας, οι Βρετανοί είδαν στα γήπεδα να βγαίνουν τα αποτελέσματα.
Από την άλλη, η Κίνα είχε κακή παρουσία, σε μια διοργάνωση όπου έστειλε και τη μεγαλύτερή της ομάδα, 405 αθλητές. Μπορεί να κράτησε θέση στην πρώτη τριάδα, όμως έχασε πολλά μετάλλια σε αθλήματα «δικά της», όπως στη γυμναστική, στις καταδύσεις και στο μπάντμιντον. Πίσω σε απόδοση έμεινε και η διοργανώτρια Βραζιλία, που ήθελε θέση στην πρώτη δεκάδα, όμως έμεινε μερικές θέσεις πιο κάτω.