Προς τον άπειρο, αποτελεσματικό, πολυδιάστατο...

και ψυχικά ισορροπημένο εαυτό
Η βασική προϋπόθεση προς τον άπειρο, αποτελεσματικό, πολυδιάστατο και ψυχικά ισορροπημένο εαυτό είναι το άτομο να συνειδητοποιήσει ότι ο ανθρώπινος χαρακτήρας δεν είναι κάτι στατικό αλλά πάντα και χωρίς τέλος μπορεί να διαμορφώνεται, να εξελίσσεται.
Ο άνθρωπος γεννιέται χωρίς καμία πληροφορία για τον εαυτό του, δηλαδή ο άνθρωπος γεννιέται χωρίς να ξέρει ότι έχει κεφάλι, κορμί, χέρια, πόδια και ανάγκες για να επιβιώσει, και επίσης γεννιέται χωρίς καμία πληροφορία για τον κόσμο, το περιβάλλον όπου θα ζήσει, όπως άλλους ανθρώπους, ζώα, δέντρα και άλλους πλανήτες.
Ο ανθρώπινος χαρακτήρας είναι αποτέλεσμα των κληρονομικών χαρακτηριστικών τάσεών του, των βιωμάτων του και των ερμηνειών που δίνει στα βιώματά του. Δηλαδή αυτά που νιώθει ο καθένας μας και ο τρόπος που βλέπει και κρίνει τον εαυτό του και τα πάντα, είναι αποτέλεσμα των κληρονομικών χαρακτηριστικών τάσεών του, των βιωμάτων του και των ερμηνειών που έδωσε στα βιώματά του, και τίποτα άλλο. Όλα αυτά ο καθένας από εμάς μπορεί να τα επεξεργαστεί, να τα διαμορφώσει, να τα αλλάξει, να τα ελέγξει σε ένα μεγάλο βαθμό, ακόμα και τις κληρονομικές χαρακτηριστικές τάσεις του.
Βιώνεις ένα ανώτερο πνεύμα, μια ανώτερη υγιή ενέργεια, βιώνεις αυτογνωσία όταν προσπαθείς να κατανοήσεις και να διαμορφώσεις τον εαυτό σου έστω και εάν, όχι πάντα, επιτυγχάνεις να οδηγήσεις τον εαυτό σου στο τι εσύ θεωρείς ποθητό προορισμό.

Αντιθέτως, η πλειοψηφία, χωρίς να το συνειδητοποιεί, είναι εγκλωβισμένη σε έναν στατικό χαρακτήρα, όπου τα παιδικά βιώματα και οι ερμηνείες αυτών των βιωμάτων -λόγω του τρόπου ανάπτυξης και λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου/χαρακτήρα- αυτόματα και υποσυνείδητα εμβολιάζουν και περιορίζουν κάθε καινούργια εμπειρία, βιώνοντας επανειλημμένα τα ίδια παιδικά αισθήματα και οπτική κοσμοθεώρησης.

Η στάση ζωής προς τον άπειρο αποτελεσματικό, πολυδιάστατο και ψυχικά ισορροπημένο εαυτό αποτυπώνεται στο εξής ομηρικό ρητό: Πιο σημαντικό από το να φτάσεις στην Ιθάκη, είναι το ταξίδι προς την Ιθάκη, η περιπέτεια, το βίωμα, η γνώση, η αυτογνωσία και η αυτοεξέλιξη προς την Ιθάκη, έστω και αν δεν φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου, στην Ιθάκη.

Αυτή η στάση ζωής είναι αναμφίβολα ανώτερη από εκείνους που δεν γνωρίζουν την ύπαρξη της Ιθάκης ή, ακόμη χειρότερα, από εκείνους που γνωρίζουν την ύπαρξη της Ιθάκης, αλλά τους φοβίζει το ταξίδι ή η αποτυχία στο να μην φτάσουν τελικά στην Ιθάκη.
Γενικά σε όλα τα πολιτεύματα η πολιτεία αποφεύγει, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, να ενθαρρύνει και να κατευθύνει τον λαό της προς αυτό το πνεύμα. Κι αυτό επειδή, όταν κάποιος αρχίσει να οριοθετεί, να αναλύει, να επεξεργάζεται τον εαυτό του, επειδή όπως έχω επισημάνει προηγουμένως -ότι είμαστε αποτέλεσμα των βιωμάτων μας- αργά ή γρήγορα, θα αντιληφθεί ότι το πολίτευμα που τον ανέθρεψε έχει καθορίσει τον χαρακτήρα του. Κατά την άποψή μου, αναγκαία προϋπόθεση, για την ομαλή λειτουργία της πολιτείας, είναι η πολιτεία να διαμορφώνει, σε κοπιών βαθμό, χαρακτήρα, στάσεις, οπτικές γωνίες στους πολίτες της.
Η συνειδητοποίηση και η άπειρη καλλιέργεια προς τον αποτελεσματικό, πολυδιάστατο και ψυχικά ισορροπημένο εαυτό δεν είναι κάτι απλό ή εύκολο. Για να γίνει πιο εύκολα κατανοητός αυτός ο ισχυρισμός θα παρομοιάσω αυτήν τη συνειδητοποίηση και καλλιέργεια εαυτού με έναν άλλο τομέα γνώσεων, που ήδη εμείς και γενικά όλες οι σύγχρονες πολιτείες το θεωρούν φυσιολογικό δεδομένο: τη γνώση, τη σοφία των μαθηματικών.

Φανταστείτε να ζείτε σε μια πολιτεία όπου η γνώση των μαθηματικών αποκρύβεται, πόσο εύκολο θα είναι για κάποιον να συνειδητοποιήσει την ύπαρξη των μαθηματικών και μετά να αρχίσει να αναπτύσσει αυτούς τους μαθηματικούς κανόνες, αυτήν τη σοφία από μόνος του: δύσκολο αν όχι αδύνατο.

Ζούμε, όμως, σε μια πολιτεία, όπου όλοι οι πολίτες έχουν εξαιρετική γνώση των μαθηματικών κανόνων, αφού η γνώση των μαθηματικών προωθείται συστηματικά και οργανωμένα από την πολιτεία μας. Βλέπουμε τη γνώση των μαθηματικών εύκολη και φυσιολογική, αλλά αυτό το αίσθημα είναι παραπλανητικό, επειδή είναι αποτέλεσμά του πώς είναι οργανωμένη η πολιτεία μας.

Λόγω του αναγκαίου αυτού τρόπου, με τον οποίο είναι οργανωμένες οι πολιτείες, για να αναπτύξει κάποιος αυτό το πνεύμα που προτείνω, έχει την ίδια δυσκολία όπως να συνειδητοποιήσει και να αρχίσει να καλλιεργεί τη σοφία των μαθηματικών κανόνων, ζώντας σε μια πολιτεία όπου αυτή το αποκρύβει.

Κατά την άποψή μου, δεν υπάρχει άλλη επιλογή, όποια κι αν είναι τα πολιτειακά και προσωπικά δεδομένα του κάθε ενός, εάν επιθυμείς να βιώνεις έναν ανώτερο, υγιέστερο εαυτό, χαρακτήρα, πνεύμα, πρέπει υπομονετικά και μεθοδικά να αρχίσεις να εντοπίζεις το νήμα του εαυτού σου και να αρχίσεις να επεξεργάζεσαι τον εαυτό σου προς τον άπειρο, αποτελεσματικό, πολυδιάστατο και ψυχικά ισορροπημένο εαυτό, πάντοτε με αξιοπρέπεια, σεβασμό και ευσπλαχνία προς τον εαυτό σου, τους συνανθρώπους σου και γενικά προς ολόκληρη την ύπαρξη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Ιδιοκτήτης του English Semiotics Institute στην Αγλαντζιά, Λευκωσία: semiotics@cablenet.com.cy