Ο Μουσταφά Ακιντζί άφησε στο περιθώριο το μειλίχιο ύφος και τις «μετριοπαθείς» δηλώσεις, και αποφάσισε να θέσει τα πράγματα ωμά ενώπιον της ελληνοκυπριακής πλευράς. «Αν η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν κάνει το λάθος να προβάλει ανέφικτα αιτήματα, τότε είναι δυνατόν να υπάρξει κατάληξη σε ένα λογικό πλαίσιο», δήλωσε.
Και ποία είναι τα «ανέφικτα» αιτήματα; Να μην επιμένουμε στην αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και στην εγκατάλειψη των τουρκικών εγγυήσεων. Υπενθύμισε πως «δεν γίνεται να υπάρξει κατάληξη με προσεγγίσεις οι οποίες ξεκινούν από το 'ποτέ'», όταν ο ίδιος ακριβώς δηλώνει «ποτέ» σε αποχώρηση στρατευμάτων και εγκατάλειψη τουρκικών εγγυήσεων!
«Υπάρχουν πράγματα που είναι αποδεκτά και άλλα που δεν είναι, και όλοι θα πρέπει να θυμούνται ότι το όποιο αποτέλεσμα θα πρέπει να εγκριθεί και από τις δύο κοινότητες», ανέφερε. Αλλά, ακριβώς, ο κατοχικός ηγέτης πρέπει να γνωρίζει ότι δεν υπάρχει περίπτωση η ελληνοκυπριακή κοινότητα να αποδεχθεί λύση η οποία θα προνοεί την παραμονή τουρκικών στρατευμάτων και τη διατήρηση των τουρκικών εγγυήσεων. Οι προθέσεις του Ακιντζί πρέπει, πλέον, να καταστούν φανερές ακόμη και στην Κυβέρνηση, τα δύο μεγάλα κόμματα και σε όσους γενικά Ελληνοκυπρίους επένδυαν, μέχρι τώρα, ελπίδες στη «μετριοπάθεια» του κατοχικού ηγέτη. Αν ακόμη συνεχίζουν να τρέφουν ψευδαισθήσεις σε όσα πίστευαν μέχρι τώρα, θα έχουν να λαμβάνουν Όσκαρ πολιτικής βλακείας.
Οφείλουν, πλέον, να αντιληφθούν ότι ακόμη και αν ο Ακιντζί διατηρεί κάποιες μετριοπαθείς ρίζες, αυτές τις αποκόπτει ο Ταγίπ Ερντογάν. Και γυμνός πλέον ο ηγέτης του παράνομου μορφώματος προβάλλει την εγκάθετη ιδιότητά του. Ενός ανδρεικέλου, το οποίο είναι υποχρεωμένο να κινείται στις εντολές που λαμβάνει από την Άγκυρα. Είναι τραγικό το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και οι ηγέτες του Δημοκρατικού Συναγερμού και του ΑΚΕΛ είναι ανίκανοι να οπλισθούν με την ελάχιστη και στοιχειώδη πολιτική διορατικότητα, ώστε να αντιληφθούν το μέγεθος του ολέθριου πολιτικού σφάλματός τους:
Να θεοποιήσουν τον κατοχικό ηγέτη, να ωραιοποιήσουν τις απόψεις του, να τον αναβαθμίσουν στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης ως πρότυπο αυτοδυναμίας και μετριοπάθειας, και το χειρότερο: να μην αντιλαμβάνονται πως για την Κύπρο αποφασίζει ο σουλτάνος και όχι ο βεζύρης. Αυτό το ολέθριο πολιτικό λάθος θα το πληρώσει με βαρύ κόστος το εθνικό πρόβλημα και ο κυπριακός Ελληνισμός. Είναι τραγικό το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κάθεται και συζητεί, με αυτή την πολιτική γλάστρα, τις πιο σημαντικές πτυχές του Κυπριακού, την ασφάλεια, τις εγγυήσεις, το εδαφικό και την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων. Όταν σε αυτά τα θέματα η μόνη που αποφασίζει είναι η Τουρκία και ουδείς εγκάθετος ηγέτης. Και είναι, επίσης, τραγικό να αποδέχεται ο νόμιμος Πρόεδρος να καθίσταται ουραγός του υποτελούς ψευδοπροέδρου, σε βαθμό που ο δεύτερος να προδιαγράφει διαδικασίες και να εξαγγέλλει τριμερείς και πενταμερείς, και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να ακολουθεί και να συναινεί. Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει οτιδήποτε άλλο να αποδείξει ο Ακιντζί, από όσα αποδεικνύουν οι δηλώσεις και η συμπεριφορά του: Ότι αποτελεί φερέφωνο της πολιτικής της Τουρκίας και εάν τολμήσει να αποστεί έστω και ένα ιώτα αυτής της πολιτικής, την επόμενη μέρα θα βρίσκεται έγκλειστος σε κάποια φυλακή των κατεχομένων. Ερωτούμε: Πότε η Κυβέρνηση θα αποβάλει το φωτοστέφανο με το οποίο περιέβαλε τον Ακιντζί; Και πότε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα αποφασίσει να τερματίσει τον ρόλο του ουραγού των αποφάσεων του κατοχικού ηγέτη;
