Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, υπό την πίεση των πολιτικών δυνάμεων και της καταιγιστικής αρθρογραφίας της προβληματιζόμενης μερίδας του Τύπου, για τη σκανδαλώδη πολιτική συσκότισης που επέβαλε στις εξελίξεις στο εθνικό θέμα, αποφάσισε "να επιτρέψει" στα κοινοβουλευτικά κόμματα να βλέπουν τα πρακτικά των έξι τελευταίων συναντήσεών του με τον κατοχικό ηγέτη. "Υπό τον όρο, να τηρούν το απόρρητο των όσων βλέπουν". Κάτι είναι κι αυτό. Όμως, δεν μπορεί να θεωρηθεί πρόοδος με το να προσφέρεται αμυδρό φως στα τεκταινόμενα στα παρασκήνια. Ο Νίκος Αναστασιάδης, και κανένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν νομιμοποιείται να χειρίζεται το εθνικό θέμα ως προσωπική υπόθεση, και να κρατεί τον λαό στο σκότος.
Πολύ περισσότερο ο σημερινός Πρόεδρος, όταν άλλη πολιτική υποσχέθηκε στον λαό να ακολουθήσει και στη βάση αυτής εξελέγη, και διαφορετική πολιτική ακολουθεί σήμερα. Ούτε νομιμοποιείται να δηλώνει πως το Κυπριακό σήμερα βρίσκεται σε οριακή φάση και στο μεταίχμιο είτε μίας λύσης είτε ενός αδιεξόδου και να μην ενημερώνει τους πολίτες.
Ακριβώς αυτή η κρίσιμη φάση επιβάλλει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ενημερώνει πλήρως τους πολίτες και όχι να τους αφήνει είτε στη μαντεία της σιωπής του είτε σε παραπλανητικές παραστάσεις για το τι συμβαίνει στις συνομιλίες.
Τι απαιτεί η ελληνοκυπριακή πλευρά, τι ζητεί η τουρκική, ποία πρόοδος έχει επιτευχθεί και πού, και ποιες είναι οι προοπτικές. Αυτά θέλουμε. Όχι εκείνα που νομίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Έιντε και ο Ακιντζί, αλλά εκείνα που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ερωτούμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας εάν η συσκότιση είναι μονομερής απόφαση, ή αμοιβαία απόφαση. Διότι, ενώ ο Πρόεδρος δίδει έγγραφα στα κόμματα, προς απλή ανάγνωση, ο Μουσταφά Ακιντζί μέσα σε οκτώ ημέρες πραγματοποίησε δύο συσκέψεις με τα κόμματα των κατεχομένων, στις οποίες ενημέρωσε πλήρως τους Τουρκοκύπριους πολιτικούς ηγέτες για τα συμβαίνοντα και τα συζητούμενα στις συνομιλίες.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν οργάνωσε ούτε μισή σύσκεψη ενημέρωσης. Και δεν αρκεί να προσφέρει στα κόμματα τα πρακτικά. Πρέπει αυτά τα πρακτικά να τεθούν σε συζήτηση μεταξύ των πολιτικών αρχηγών. Να τύχουν κριτικής, να εκφρασθούν απόψεις, να απαντηθούν απορίες.
Αυτό σημαίνει ενημέρωση, αυτό σημαίνει συνδιαβούλευση. Την οποία ο Νίκος Αναστασιάδης είχε δεσμευθεί να εγκαθιδρύσει, σύμφωνα με το προεκλογικό πρόγραμμα, το οποίο υπέγραψε με το ΔΗΚΟ. Τι θα πει, πως ο λαός θα ενημερωθεί "όταν έρθει η ώρα" και όταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο κατοχικός ηγέτης καταλήξουν σε συμφωνία; Δηλαδή ο λαός θα ενημερωθεί επί των τετελεσμένων τα οποία εμαγειρεύθησαν με ξένες, σίγουρα, συνταγές, πίσω από την πλάτη του;
Θα ενημερωθεί, χωρίς προηγουμένως να έχει γνώση τι συζητείται και τι συμφωνείται; Και θα κληθεί να αποφασίσει σε μία συμφωνία με πολλά ερωτήματα, πολλές αμφισημίες και πολλές παραδοξότητες; Και με βέβαιο το "Ναι" του ηγέτη του, έστω και αν τώρα δηλώνει πως δεν θα θέσει σε δημοψήφισμα συμφωνία που δεν θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του λαού; Και γιατί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αποφεύγει να διευκρινίσει πώς εννοεί την "πολυμερή διάσκεψη"; Ποιοι θα μετέχουν σε αυτή; Θα είναι παρούσα, ή απούσα η Κυπριακή Δημοκρατία; Ο Ακιντζί ευθαρσώς επαναλαμβάνει συνεχώς πως μετά την τριμερή θα ακολουθήσει πενταμερής.
Ο Πρόεδρος γιατί αποφεύγει να καθορίσει πόσα μέρη θα πάρουν μέρος σε αυτήν και εάν θα είναι παρούσα και η Κυπριακή Δημοκρατία; Άλλο στοιχείο μυστηρίου και συσκότισης...
