Γιατί τόσος πανικός για τις δηλώσεις του λεγόμενου Πρωθυπουργού των κατεχομένων, Χουσεΐν Οζκιουργκιούν, ο οποίος υποστήριξε ότι δεν θα επιστραφεί η Μόρφου; Η είδηση θα ήταν να πει ότι θα επιστραφεί. Και κάτι τέτοιο δεν θα γίνει δεκτό από τους Τούρκους.
Άλλωστε, το «Ανατολού» «εντελώς συμπτωματικά», την ίδια χρονική στιγμή, σε ανάλυσή του, η οποία είναι κατευθυνόμενη από «διπλωματικές πηγές» του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας, διευκρινίζει ότι επί του εδαφικού θα γίνουν αναπροσαρμογές μόνο στα «σύνορα» της νεκρής ζώνης και ότι η Άγκυρα δεν προτίθεται να προχωρήσει σε ευρείες αλλαγές στο καθεστώς εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων, καθώς και ότι δεν θα πιεστεί για να φύγει εντελώς ο στρατός της από το νησί.
Δηλαδή η πρόθεση της Άγκυρας είναι να μας δώσει τη νεκρή ζώνη και κάποια μπόνους... όπως η Αμμόχωστος. Όσο, δε, για τις εγγυήσεις, η όποια φόρμουλα είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο θα έχει και την Τουρκία στο παιχνίδι. Οι Τούρκοι θέτουν ακραίες θέσεις, ώστε να έχουν διαπραγματευτικό στρατηγικό βάθος εάν και όταν αποφασίσουν να συζητήσουν επί του εδαφικού και της ασφάλειας.
Οπότε και οι ελάχιστες υποχωρήσεις τους θα εμφανιστούν ως μέγιστες. Και θα αξιώσουν όπως συνοδευτούν από δυσανάλογα ανταλλάγματα και πανηγυρισμούς από την Κυβέρνηση και την ηγεσία του ΑΚΕΛ, που οδηγούν το Κυπριακό με ή χωρίς «λύση» σε αδιέξοδα, αφού ούτε η βάση της διευθέτησης του προβλήματος είναι ξεκάθαρη ούτε η Τουρκία έχει πρόθεση για λύση αλλά για διάλυση και για τη δημιουργία του στόχου της. Δηλαδή μιας ομοσπονδίας, με την οποία δεν θα ελέγχει μόνο τον βορρά αλλά και τον νότο. Ερώτημα: Γιατί η Κυβέρνηση δεν ξεκαθαρίζει με τον κ. Ακιντζί και την Άγκυρα τα εξής ουσιώδη ζητήματα: 1. Εάν το πολιτειακό σύστημα της λύσης θα είναι ή όχι συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. 2. Εάν θα καταργηθούν ή όχι οι ξένες εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματά χωρίς κόλπα και αστερίσκους και αν θα είναι πλήρης η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων. 3. Εάν θα συνιστά ή όχι η λύση πρωτογενές δίκαιο. 4. Εάν θα εφαρμοστούν ή όχι οι θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές της Ε.Ε., το δικαίωμα ένας άνθρωπος μία ψήφος, χωρίς αποκλίσεις και εκπτώσεις. Εάν, δηλαδή, δεν θα επιστρέψουν οι Ελληνοκύπριοι στον βορρά με πλήρη πολιτικά δικαιώματα, και όχι απλώς ως τουρίστες και εργαζόμενοι όπως μπορούν να το πράξουν σήμερα σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Διότι, έτσι ο βορράς θα είναι στην ουσία άλλο κράτος. 5. Εάν συνεχίζει η τουρκική πλευρά να υποστηρίζει ή όχι τη θέση της περί πλειοψηφίας επί του εδάφους και του πληθυσμού. Μια πολιτική που θα προκύψει μέσα από νέα μνημόνια, για να αποζημιώσουν οι Ελληνοκύπριοι τους εαυτούς τους και η οποία θα υλοποιηθεί στη βάση των δομικών αλλαγών και με τη διαγραφή του υφιστάμενου συντάγματος, ώστε ο βορράς να είναι εσαεί τουρκικός. Εφόσον αυτά τα ζητήματα όπως και άλλα δεν ξεκαθαρίζουν -ή μάλλον για τους Τούρκους είναι σαφή- με τις συνομιλίες δεν πάμε για λύση αλλά σε διάλυση ή σε αδιέξοδο. Ή σε νέους εκβιασμούς και σε ένα νέο «όχι» για να γλιτώσουμε τα χειρότερα, αφού το «ναι» θα βολεύει τα αυτοκρατορικά σχέδιά τους.
Στη μια περίπτωση, δηλαδή του «όχι», η Άγκυρα θα επιδιώξει να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο Β για τη διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους, ενώ στην άλλη περίπτωση, δηλαδή του «ναι», θα κάνουμε στον Ερντογάν το μεγαλύτερο δώρο.
Αφενός με την ομοσπονδία θα καταστήσει ολόκληρη την Κύπρο σε τουρκική επαρχία, αφετέρου θα είναι το μεγαλύτερο άλλοθι και σανίδα σωτηρίας για το φασιστικό καθεστώς που έχει επιβάλει στη χώρα του.
