ΡΙΝΓΚ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ Η αποχώρηση του ΔΗΚΟ από τη σύσκεψη

Οι χειρισμοί του Προέδρου Αναστασιάδη στο Κυπριακό έχουν ανεβάσει το θερμόμετρο της πολιτικής αντιπαράθεσης στα ύψη, με αποκορύφωμα την αποχώρηση του ΔΗΚΟ από τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών την Τετάρτη. Στο «Ρινγκ» αυτήν τη βδομάδα φιλοξενούμε τον Εκπρόσωπο Τύπου του ΔΗΣΥ, Πρόδρομο Προδρόμου, και τον ομόλογό του από το ΔΗΚΟ Άθω Αντωνιάδη.
Ερωτήσεις:

1) Θα είναι εύκολο για τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να μην προχωρήσει στην έγκριση ενός σχεδίου λύσης αν, όπως είπε, αυτό δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του λαού, ή μήπως η τροπή των διαπραγματεύσεων είναι μη αναστρέψιμη;
2) Ήταν τελικά σωστή τακτική να αφεθούν τα κρίσιμα ζητήματα της ασφάλειας, των εγγυήσεων και του περιουσιακού στο τέλος ή με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε αδικαιολόγητη υπεραισιοδοξία που ευνόησε την τ/κ πλευρά;
3) Η πιο ενεργός εμπλοκή του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών στη μετέπειτα πορεία της διαπραγμάτευσης, για την οποία μίλησε ο Έιντε, ενέχει τον κίνδυνο άσκησης πιέσεων για σύγκληση πολυμερούς διάσκεψης με σκοπό τη λύση πριν από το τέλος του 2016;
ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΣΥ
1.Να διευκρινίσουμε κάτι βασικό. Δεν υπάρχει κάποιο «σχέδιο» που θα έρθει από αλλού. Τέτοια ήταν η ατυχέστατη διαδικασία που έγινε το λάθος να δεχτούμε το 2004, όταν μέσα από την «επιδιαιτησία» μάς προέκυψε σχέδιο πέρα από εκείνα που συμφωνήσαμε. Μια τυχόν συμφωνία για λύση θα διαμορφωθεί στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Επομένως, εκείνο που εννοεί είναι ότι με τον ίδιο στη διαπραγμάτευση και με τον τρόπο που πολιτεύεται, συμφωνία θα υπάρξει μόνο εφόσον αυτή ανταποκρίνεται στις κοινώς αποδεκτές θέσεις και παραδοχές της ελληνικής πλευράς. Ενώ ο ίδιος θα έχει τη φροντίδα και την ευθύνη για να συγκατανεύσει μόνο σε κάτι που μπορεί να αποδεχτούν οι πολίτες. Και όποια τυχόν διεθνή πίεση μπορεί να υπάρξει θα πρέπει να την ευθυγραμμίζουμε με τις βασικές μας θέσεις, το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις των Η.Ε., αλλά και τις αρχές και τους κανόνες της Ε.Ε. Αυτά είναι τα «όπλα» μας και θα τα ενισχύσουμε αν στηρίξουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα, σε αυτή την κατεύθυνση.
2. Δεν υπήρξε κάποια τακτική για να μείνουν αυτά τα ζητήματα στο τέλος. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει εξ ανάγκης. Είναι γιατί κάποια βασικά ζητήματα δεν μπορεί να κριθούν στον διάλογο μεταξύ των δύο κυπριακών πλευρών. Δεν μπορεί να αποφασίσει γι’ αυτά η τουρκοκυπριακή πλευρά. Πάντα αντιμετωπίζαμε αυτή την αντίφαση και πρέπει να το συνειδητοποιούμε. Μοιραία, λοιπόν, κάποια πράγματα είναι σαν να μένουν «έξω». Και πρέπει να προσπαθούμε να αποσπάσουμε τοποθετήσεις από την Τουρκία, εκτός διαλόγου ή μέσω μεσολαβήσεων κάποιων τρίτων κ.λπ. Εντούτοις ήταν σημαντική καινοτομία ότι αυτήν τη φορά, έστω άτυπα, με τη μέθοδο της απλής ανταλλαγής μη δεσμευτικών ιδεών, θίχτηκαν και συζητήθηκαν τέτοια θέματα. Τώρα, για να μιλήσουμε πραγματικά για λύση θα πρέπει να δούμε την Τουρκία να παίρνει δεσμευτικά εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις από τις οποίες εξαρτάται η λύση. Το να προχωρήσει αρκετά ο διάλογος μεταξύ Αναστασιάδη-Ακιντζί μπορεί να είναι και ένα κάποιο μέσο πίεσης στην Τουρκία για να τοποθετηθεί.
3. Είναι δεδομένο και είναι καθολική τοποθέτηση και των ελληνικών κυπριακών πολιτικών δυνάμεων και της Ελλάδας, ότι δεν τίθεται θέμα κάποιας πολυμερούς διάσκεψης αν δεν έχουν εξασφαλισθεί οι βασικές παράμετροι συμφωνίας και επίλυσης του προβλήματος. Και τότε, σε μια τέτοια διάσκεψη, που δεν θα είναι η «πενταμερής» για την οποία μόνιμα προσπαθεί η Άγκυρα, θα επισφραγισθούν κάποια ζητήματα διεθνούς τάξης. Το έχει κατ’ επανάληψη σαφώς διευκρινίσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η ενεργότερη εμπλοκή του Γενικού Γραμματέα εννοείται στο πλαίσιο των καλών υπηρεσιών του, δηλαδή του ενδοκυπριακού διαλόγου. Παρουσιάζοντάς του τη δουλειά που έγινε μέχρι τώρα και την κατάσταση των πραγμάτων, καταθέτουν και τη θέληση να συνεχίσουν και με τις διαφορές που υπάρχουν. Επομένως και ο ίδιος θα πρέπει να κάνει σε αυτήν τη φάση μια μεγαλύτερη προσπάθεια. Όχι, βέβαια, επιδιαιτησία ούτε και να βάλει κάποιου είδους χρονοδιαγράμματα. Αυτά αποκλείονται κατηγορηματικά. Στο σημείο που έχουμε φτάσει, είναι κοινή λογική και ο Γενικός Γραμματέας σίγουρα το αντιλαμβάνεται, ότι χρειάζεται η Τουρκία να πάρει εκείνες τις καθοριστικές πολιτικές αποφάσεις που θα επιτρέψουν να έχουμε λογικές και αποδεκτές απαντήσεις στα θέματα ασφάλειας, στο εδαφικό κ.λπ. Για τις πολιτικές αποφάσεις που εναπόκειται στην Τουρκία να πάρει, ότι γενικά εγκαταλείπει την ιδέα ότι θα ανακατεύεται στα κυπριακά πράγματα και θα ποδηγετεί την Κύπρο, δεν χρειάζεται κάποια διεθνής διάσκεψη.
ΑΘΩΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ
ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΥΠΟΥ ΔΗΚΟ
1. Για να απαντήσω στην ερώτησή σας, τεκμηριωμένα, θα πρέπει να έχω υπόψη μου όλα τα δεδομένα. Με τη συσκότιση που υπάρχει, τη μυστική διπλωματία και την ελλιπή ενημέρωση, οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι θα είναι δύσκολος για τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ο δρόμος που έχει μπροστά του. Είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει στην έγκριση ενός σχεδίου λύσης, αν δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του λαού. Όμως, τον λαό δεν τον λαμβάνει υπόψη, τον κρατά τραγικά απληροφόρητο για το πώς διαπραγματεύεται το μέλλον του, επομένως δεν εμπιστευόμαστε τις δηλώσεις του, ούτε τις δεσμεύσεις του. Η τροπή των διαπραγματεύσεων θα είναι αναστρέψιμη, αν έγκαιρα ο Πρόεδρος αντιληφθεί τη στρεβλή αντίληψη που έχει για τη λύση του Κυπριακού, αφού για τον ίδιο το σχέδιο Ανάν εξακολουθεί να ήταν ένα καλό σχέδιο λύσης.
2. Όχι μόνο δεν ήταν σωστή, ήταν εγκληματική η τακτική να αφεθούν τα κρίσιμα ζητήματα της ασφάλειας, των εγγυήσεων και του περιουσιακού στο τέλος. Διότι, οι λεγόμενες συγκλίσεις, που υποτίθεται επιτεύχθηκαν στις διαπραγματεύσεις, αφορούν μόνο στις υποχωρήσεις της δικής μας πλευράς, εφόσον η τουρκική πλευρά δεν έχει προβεί σε καμιά υποχώρηση. Κι αυτές είναι «κλειδωμένες», όσον κι αν παπαγαλίζεται «τίποτε δεν είναι συμφωνημένο αν δεν συμφωνηθούν όλα». Από δω και πέρα, ο κατοχικός ηγέτης επαναλαμβάνει συνεχώς ότι «έχουν περάσει 42 χρόνια και έχουν φτιαχτεί νέες ζωές», «ούτε ίντσα εδάφους δεν επιστρέφεται», «αδιανόητο να μην είναι εγγυήτρια η Τουρκία» κ.λπ. Κοντολογίς, με όσα δηλώνει καθημερινά ο κ. Ακιντζί, δεν υπάρχει διάθεση από μέρους του υποχώρησης και αυτό που ζητά και επιδιώκει είναι τον διαχωρισμό.
3. Κατ’ αρχάς, η θητεία του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών βρίσκεται στο τέλος της, το συμβόλαιο του κ. Έσπεν Μπαρθ Έιντε λήγει σύντομα, άρα και οι δύο τους θέλουν να επιδείξουν κάποιες επιτυχίες, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ο μεν κ. Μουν ότι επί θητείας του προχώρησε το Κυπριακό προς την τελική του λύση, ο δε κ. Έιντε για να του ανανεωθεί το συμβόλαιο. Προσθέστε στην εξίσωση και τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές στο τέλος του χρόνου και το ενδεχόμενο αλλαγής αξιωματούχων της Αμερικανικής Πρεσβείας από τη νέα κυβέρνηση. Από δω και πέρα, οι Αμερικανοί βιάζονται για λύση, δεν τους ενδιαφέρει ποια λύση, απλώς να τελειώνει το Κυπριακό, άρα και αυτές πιέζουν. Το ίδιο και οι Βρετανοί. Η Ευρωπαϊκή Ένωση συμπεριφέρεται ως Πόντιος Πιλάτος, αλλά παρασκηνιακά πιέζει και αυτή. Η Ελλάδα είναι απούσα, λόγω των δικών της προβλημάτων, ο δε Πρόεδρος Αναστασιάδης είναι ευάλωτος στις πιέσεις. Πουθενά φως. Μόνο ο λαός μπορεί ν’ αντισταθεί στο ενδεχόμενο να παρουσιαστεί ενώπιόν του ένα κακό, υπογεγραμμένο, σχέδιο λύσης. Γι’ αυτό θα πρέπει να είναι πλήρως ενημερωμένος και γι’ αυτό τον λόγο το ΔΗΚΟ είναι τόσο επίμονο στο θέμα της ενημέρωσης και εμπλοκής του λαού.