Το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε την περασμένη εβδομάδα ανακοίνωση, στην οποία καταγγέλλει ότι από τα δυτικά κέντρα αποφάσεων εκπορεύθηκαν οι λεγόμενες εντατικοποιημένες συνομιλίες Αναστασιάδη-Ακιντζί, με στόχο την επιβολή λύσης του Κυπριακού, το συντομότερο δυνατόν, με κάθε τίμημα.
Η Κυβέρνηση προσπάθησε, διά του Υπουργού Εξωτερικών, να υποβαθμίσει τη ρωσική δήλωση και να την επικεντρώσει σε θέμα «άσκησης πίεσης» επί της Λευκωσίας.
Ο κ. Κασουλίδης δήλωσε ότι η κυπριακή κυβέρνηση δεν δέχεται πιέσεις, κάτι το οποίο είχε δηλώσει προηγουμένως και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Αλλά γιατί να δεχθεί πιέσεις η κυπριακή κυβέρνηση; Αφού ακολουθεί κατά γράμμα και ως πειθήνιο όργανο τις δυτικές εντολές. Πίεση θα δεχόταν, αν απέρριπτε τις δυτικές υποδείξεις. Στο μεταξύ, όμως, το φιλορωσικό(;) και αντιιμπεριαλιστικό(;) ΑΚΕΛ ουδεμία τοποθέτηση και ουδέν σχόλιο έκαμε επί της ρωσικής ανακοίνωσης. Δεν αισθάνθηκε καν την υποχρέωση η ηγεσία του να δώσει λόγο στους ψηφοφόρους της και στον κυπριακό λαό, για όσα η Μόσχα καταγγέλλει. Διότι η ρωσική καταγγελία, στην ουσία, συνιστά συντριπτική καταγγελία της πολιτικής που ακολουθεί το ΑΚΕΛ στο Κυπριακό. Η Μόσχα καταγγέλλει ότι η δήθεν κυπριακής ιδιοκτησίας διαδικασία, του διακοινοτικού διαλόγου Αναστασιάδη-Ακιντζί, αποτελεί δυτικής ιδιοκτησίας διαδικασία. Η ηγεσία του ΑΚΕΛ, δηλαδή, υποστηρίζει διαδικασία υπαγορευμένη από τους «δυτικούς ιμπεριαλιστικούς κύκλους».
Το ΑΚΕΛ πρέπει να τοποθετηθεί: Είτε να απορρίψει τη ρωσική εκδοχή, είτε να εξηγήσει γιατί στηρίζει διαδικασία, την οποία έχουν μαγειρεύσει και επιβάλει οι δυτικοί. Οφείλει επίσης να εξηγήσει, προς τους ψηφοφόρους του, γιατί ετοιμάζεται να αποδεχθεί λύση «έναντι παντός τιμήματος», η οποία έχει μαγειρευθεί στα δυτικά μαγειρεία. Περιμένουμε από τον Άντρο Κυπριανού, τον Στέφανο Στεφάνου και τον Τουμάζο Τσιελεπή να εξηγήσουν γιατί αυτή η -πρωτοφανής στα ιστορικά χρονικά- σύμπλευση της Αριστεράς με δυτικές πολιτικές και συναγερμικές στρατηγικές.
Γιατί θεωρούν τον Νίκο Αναστασιάδη αναξιόπιστο στην οικονομία και σε όλα τα θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης, και αξιόπιστο στο Κυπριακό; Γιατί κρίνουν ως «θετικές αναφορές», διχοτομικές θέσεις του Μουσταφά Ακιντζί, και δαιμονοποιούν θέσεις όσων Ελληνοκυπρίων ζητούν δίκαιη και λειτουργική λύση και όχι όποια λύση; Άκουσαν εκεί στην Εζεκία Παπαϊωάννου για κάποια σεμινάρια που διοργανώνει η εδώ Αμερικανική Πρεσβεία, για ομοσπονδιακή Αστυνομία; Συμμετέχουν σε αυτά, ή τα απορρίπτουν;
Έχουν διαβάσει την ανάλυση του ταγμένου στο ΑΚΕΛ, τουρκολόγου, Νίκου Μούδουρου, ότι η Τουρκία προωθεί ολοκλήρωση της προσάρτησης των κατεχομένων στην επικράτειά της και εξαφάνιση του τουρκοκυπριακού στοιχείου, ώστε να καταστεί η Τουρκία συνδιαχειρίστρια της λύσης; Αντελήφθησαν ότι η διζωνική λύση, που υποστηρίζουν, στην ουσία θα είναι διζωνική με την Τουρκία; Γι' αυτά και πολλά άλλα πρέπει να δώσει εξηγήσεις, απαντήσεις και λύσεις η ηγεσία του ΑΚΕΛ. Διότι, μέχρι τώρα, ουδεμία τοποθέτηση είχαμε επί των καίριων αυτών εξελίξεων και ερωτημάτων. Αρκείται μόνο σε μία επανάληψη της στήριξής της σε συναγερμικές πολιτικές, παρά την αιμορραγία που δέχονται τα ποσοστά του κόμματος, εξαιτίας της αντίδρασης των ψηφοφόρων του. Πού θα φορτώσει αύριο τις ευθύνες η ηγεσία; Ούτε ΑΔΗΣΟΚ, ούτε «φιλοκληριδική πτέρυγα» υπάρχουν πλέον...
