Ο Μουσταφά Ακιντζί επιχειρεί κάτω από ορολογίες, οι οποίες γνωρίζει ότι γίνονται αποδεκτές από τους Ελληνοκυπρίους, να αποκρύψει το πραγματικό περιεχόμενο της λύσης. Αναφέρεται σε «συνιστώσες πολιτείες», σε λύση που «δεν θα είναι συνομοσπονδία, ούτε ενιαίο κράτος», αλλά όταν φθάνει στην κατάθεση των θέσεών του, αποκαλύπτει ότι αυτό που συζητείται σήμερα, ή αυτό που έχει στο μυαλό του, είναι λύση καθαρής συνομοσπονδίας.
Η πρόταση που καταθέτει στη θέση της δήθεν κατάργησης των εγγυήσεων, είναι καθαρά συνομοσπονδιακή και δεν χρειάζονται νομικοί και πολιτικοί για να την ερμηνεύσουν. Αναφέρει ότι μπορεί μεν να καταργηθούν οι εγγυήσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, αλλά εάν οι Τουρκοκύπριοι αισθανθούν ότι κινδυνεύουν, τότε, μέσω απόφασης της «τουρκοκυπριακής Κάτω Βουλής», θα μπορούν να ζητούν «βοήθεια» από την Τουρκία. Αλλά σε ένα ομόσπονδο κράτος, την ασφάλεια τη διασφαλίζουν οι αποφάσεις της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης. Αυτή είναι υπεύθυνη και αρμόδια Αρχή να αποφασίζει για την ασφάλεια του κράτους. Από τη στιγμή που οι αρμοδιότητες του τουρκοκυπριακού κράτους ξεπερνούν και υπερφαλαγγίζουν την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση και αιτείται τη στρατιωτική βοήθεια τρίτου κράτους, τότε δεν υπάρχει ομοσπονδία, αλλά συνομοσπονδία. Δεν υπάρχει «συνιστώσα πολιτεία», αλλά χωριστό κράτος, το οποίο μπορεί να συνάπτει συμφωνίες πάσης μορφής με άλλα κράτη και να αιτείται τη στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας. Δεν οδεύουμε συνεπώς προς κατάργηση των τετελεσμένων της εισβολής και κατοχής, ούτε απλώς νομιμοποιούμε τα τετελεσμένα της βίας. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης προχωρεί σε κάτι πολύ εφιαλτικότερο. Συζητά πράγματα, που αντικατοπτρίζουν και συνθέτουν λύση συνομοσπονδίας. Περίβλημα είναι η ομοσπονδία, αλλά πραγματικό περιεχόμενο της λύσης είναι τα δύο κράτη.
Δεν είναι επανένωση που διαπραγματεύεται. Είναι διχοτόμηση. Δεν είναι άρση της κατοχής που συζητά. Αλλά νομιμοποίησή της. Δεν είναι «συνιστώσες πολιτείες» που θα εγκαθιδρύσει. Είναι δύο χωριστά κράτη. Και δεν θα καταργήσει τις τουρκικές εγγυήσεις. Θα τις επαναφέρει με εφιαλτικότερο σχήμα. Αυτή είναι η πρόοδος που διαλαλεί πως έχει επιτευχθεί; Αν αυτά που διατυπώνει ο Ακιντζί αποτελούν «πρόοδο», τότε ο Ελληνισμός να ετοιμασθεί να μετοικήσει από την Κύπρο. Όταν οι έποικοι θα παραμείνουν, το τουρκικό κράτος θα έχει την εξουσία να αποφασίζει να καλεί σε στρατιωτική βοήθεια την Τουρκία, όταν η ισότητα των Τουρκοκυπρίων ξεπερνά την αριθμητική αναλογία τους, όταν ο τουρκικός στρατός θα ευρίσκεται εδώ μετά τη λύση για ακαθόριστα χρόνια, όταν ο πρόσφυγας που επιλέγει να επιστρέψει στο σπίτι του θα πηγαίνει εκεί και θα αντιμετωπίζει ένα όχλο εποίκων να τον περιμένουν με πέτρες και ρόπαλα, τότε αυτή δεν είναι λύση. Είναι καταστροφή. Εάν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επιθυμεί την καταστροφή της Κύπρου, τότε μπορεί να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση πάνω στη βάση που την ξεκίνησε και τη συνεχίζει. Εάν, όμως, αντελήφθη τι θέλουν οι Τούρκοι και σε ποια καταστροφική λύση οδηγείται, ας διακόψει τον «διάλογο» και ας απευθυνθεί στον λαό. Όσο περισσότερο συζητά, τόσο πιο βαθιά πνίγει τον Ελληνισμό μέσα στο τέλμα...
