Μιλούσε, μιλούσε, ο Αλέξης Τσίπρας στη συνάντηση με τον Ταγίπ Ερντογάν, αλλά ο σουλτάνος σιωπούσε, ή ελάχιστα έλεγε, σύμφωνα με ελλαδική κυβερνητική πηγή. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός αναφέρθηκε στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στο προσφυγικό, στις σχέσεις Τουρκίας-Ε.Ε. και στο Κυπριακό, με αιχμή στο πρόβλημα αυτό το θέμα ασφάλειας.
Και σε όλα αυτά τι απαντούσε ο Ερντογάν; Σύμφωνα με την ελλαδική κυβερνητική πηγή, «τόσο στο Κυπριακό όσο και στα άλλα ζητήματα που ετέθησαν, από ελληνικής πλευράς, η απάντηση του Τούρκου Προέδρου ήταν «να συνεχίσουμε τον διάλογο, τη συνεργασία και τις στενότερες σχέσεις, για να αντιμετωπίσουμε όλα τα ζητήματα που είναι ανοιχτά».
Δεν άνοιξε τα χαρτιά του στο Κυπριακό, ούτε διατύπωσε θέσεις για την ασφάλεια, τις εγγυήσεις και το εδαφικό. Σφίγγα ο σουλτάνος. Αλλά γιατί να συζητήσει το Κυπριακό; Το Κυπριακό είναι δικοινοτικό πρόβλημα, η Τουρκία δεν είναι εμπλεκόμενο μέρος, το συζητούν ο Αναστασιάδης και ο Ακιντζί. Αυτοί ας βρουν λύσεις. Και γιατί να συζητεί το Κυπριακό, το οποίο αφορά μία χώρα την οποία η Τουρκία θεωρεί «εκλιπούσα»;
Αφού η ίδια η κυπριακή ηγεσία αποενοχοποίησε την Τουρκία, η ίδια η κυπριακή ηγεσία κατέστησε το πρόβλημα δικοινοτικό, η ίδια η κυπριακή ηγεσία δεν τολμά να θέσει θέμα και να απαιτήσει όπως η Κυπριακή Δημοκρατία συνεχίσει να υπάρχει και μετά τη λύση.
Συνεπώς, εφόσον το Κυπριακό ελύθη επί του εδάφους, «κράτος με την ονομασία Κύπρος δεν υπάρχει πουθενά στον χάρτη», όπως ο ίδιος ο Ερντογάν είχε δηλώσει προ πολλού, γιατί να χάνει τον καιρό του ο Τούρκος ηγέτης να συζητά με τον Πρωθυπουργό μιας χώρας, η οποία δεν αποτελεί πλέον αντίπαλο δέος για την Τουρκία; Το μόνο που πρόφερε ο Ερντογάν ήταν «να συνεχίσουμε τον διάλογο». Όπως ο Νίκος Αναστασιάδης και οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ προκρίνουν ως μοναδική επιλογή τους ψευδοδιαλόγους, το ίδιο προκρίνει και ο Ερντογάν. «Ο διάλογος αποκοιμίζει τους αφελείς Ρωμιούς», θα σκέφτεται.
Διάλογος, τσιφτετέλια, κόκκινα γαρύφαλλα στις Τουρκάλες τη Μέρα της Γυναίκας, αλλά την ίδια στιγμή οι τουρκικές φρεγάτες φθάνουν μέχρι τον Πειραιά, και τα τουρκικά Φάντομ κάνουν βόλτες καθημερινά στον εναέριο χώρο της Ελλάδας.
Η Θράκη κοιμάται ήσυχη, ενώ το τουρκικό θηρίο ξαγρυπνά και προετοιμάζεται, το Αιγαίο προσφέρεται για διακοπές, υπό τους βόμβους των τουρκικών μαχητικών και η Κύπρος, αφού για χρόνια βρίσκεται υπό την επήρεια του οπίου του διαλόγου, αναμένει τη λύση επανένωσης, όταν το κατεχόμενο τμήμα της έχει ήδη προσαρτηθεί στην Τουρκία. Ο «διάλογος» ήταν πάντοτε η σίγουρη κάλυψη της Τουρκίας, κάτω από την οποία προωθούσε τα επιδρομικά σχέδιά της κατά του Ελληνισμού. «Διαπραγματεύεται» με την Ελλάδα, όταν σχεδιάζει την κατάληψη του Αιγαίου και μελετά πώς θα κυπροποιήσει τη Θράκη. «Διαπραγματεύεται» με τους ανιστόρητους ηγέτες του κυπριακού Ελληνισμού, όταν την ίδια στιγμή προσαρτά την κατεχόμενη Κύπρο.
«Διαπραγματευόμενη» σχεδιάζει, δημιουργεί τετελεσμένα που δεν ανατρέπονται, και κερδίζει τα πιστοποιητικά ειλικρινούς βούλησης και διαλλακτικής διάθεσης από την αχάμπαρη διεθνή κοινότητα. Και έχουμε και το ΑΚΕΛ, να διατείνεται ότι μόνο υπαρχούσης διαπραγματευτικής διαδικασίας, δεν δύναται η Τουρκία να προχωρήσει σε τετελεσμένα. Με τέτοιες ηγεσίες, που δεν μπορούν να αντιληφθούν τι πράττει η Τουρκία κάτω από την κάλυψη του «διαλόγου», γιατί διερωτόμαστε πώς το εθνικό θέμα έχει φθάσει προ των πυλών της νομιμοποίησης της διχοτόμησης;
