Μνήμη Στρατηγού Γεώργιου Αζίνα

Συμπληρώνονται αύριο οκτώ χρόνια από τον θάνατό του
Στον Ελληνικό Στρατό υπηρέτησε μέχρι τον βαθμό του Ταγματάρχη. Το 1961 ο Μακάριος τον κάλεσε να έρθει στην Κύπρο για να αναλάβει καθήκοντα στον Κυπριακό Στρατό, που θα οργανωνόταν στο πλαίσιο του Συντάγματος της Ζυρίχης
Μνήμη στρατηγού Γεώργιου Αζίνα αύριο. Πριν από ακριβώς οκτώ χρόνια άφηνε την τελευταία του πνοή στην αγαπημένη του Αθήνα ο πικραμένος Χλωρακιώτης στρατηγός Γεώργιος Αζίνας, γιος του «Άτλαντα» της ΕΟΚΑ Νικόλα Αζίνα και της Παναγιωτούς. Του ζεύγους που φιλοξένησε τον Διγενή, όταν ήρθε μυστικά από την Αθήνα κι αποβιβάστηκε στην ακρογιαλιά της Χλώρακας, για να ηγηθεί του ένοπλου Απελευθερωτικού Αγώνα του κυπριακού Ελληνισμού.
Το βιογραφικό
Γεννημένος το 1923 ο αλησμόνητος στρατηγός, μετά την αποφοίτησή του από το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του φοίτησε στο Γυμνάσιο Πάφου και μετά την αποφοίτησή του εγγράφηκε στην Αμερικανική Ακαδημία Λάρνακας. Στη συνέχεια, πήγε στην Αθήνα για να πραγματοποιήσει το όνειρό της ζωής του: Να γίνει αξιωματικός του ένδοξου Ελληνικού Στρατού. Μπήκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και το 1947 αποφοίτησε με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού Πεζικού. Με το ξέσπασμα του ξενοκίνητου εμφύλιου πολέμου, ο Αζίνας πολέμησε εναντίον των συμμοριτών και διακρίθηκε στη μάχη της Νάουσας.
Υπηρεσία στον Ελληνικό Στρατό
Στον Ελληνικό Στρατό υπηρέτησε μέχρι τον βαθμό του Ταγματάρχη. Το 1961 ο Μακάριος τον κάλεσε να έρθει στην Κύπρο για να αναλάβει καθήκοντα στον Κυπριακό Στρατό που θα οργανωνόταν στο πλαίσιο του Συντάγματος της Ζυρίχης. Υποβάλλει την παραίτησή του από το Ελληνικό Στράτευμα, μετατάσσεται στον Κυπριακό Στρατό με τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη και αναλαμβάνει καθήκοντα Επιτελάρχη.
Η μετάθεση στην Πάφο
Τον Δεκέμβρη του 1963, με το ξέσπασμα της τουρκικής ανταρσίας, οι Τούρκοι της Πάφου, που ήταν άρτια και πλήρως εξοπλισμένοι, αιφνιδίασαν τους απροπαράσκευους Έλληνες συμπολίτες τους. Από την τουρκική συνοικία εξαπέλυαν επιθέσεις εναντίον των Ελλήνων συμπολιτών τους, προκαλώντας τους πολλά θύματα και μεγάλες ζημιές σε καταστήματα και περιουσίες. Επίσης, ένοπλοι Τούρκοι τρομοκράτες προέβαιναν καθημερινά σε επιδρομές και συλλάμβαναν ομήρους.

Η Πάφος και τα γύρω χωριά ζούσαν εφιαλτικές στιγμές. Μπροστά στην επιδεινούμενη κατάσταση, ο Αντισυνταγματάρχης Αζίνας ζητεί μετάθεση στην Πάφο και τον Μάρτιο του 1964 αναλαμβάνει στρατιωτικός διοικητής της. Τον ίδιο μήνα, μετά από μια σύντομη ανασύνταξη των αγωνιστών της Πάφου, που είχαν ενισχυθεί από τον Λόχο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας και άλλους Εθελοντές από τη Λευκωσία, άρχισαν σκληρές αιματηρές μάχες για την αποκατάσταση της τάξης.

Τελικά οι στασιαστές υποχώρησαν στα στενά όρια της συνοικίας τους, αφού άφησαν ελεύθερους όλους τους ομήρους που κρατούσαν. Ανάμεσα σ’ αυτούς και ο πατέρας του Αζίνα Νικόλας και ο άντρας της αδελφής του Χαράλαμπος, πατέρας του στρατηγού Α. Πενταρά.
Η σταδιοδρομία στην Εθνική Φρουρά
Η στρατιωτική σταδιοδρομία του στρατηγού Αζίνα στην Εθνική Φρουρά, που άρχισε το 1964 με την ίδρυση της Δύναμης, τερματίζεται το 1985, όταν η τότε κυβέρνηση, αντί να τον ανταμείψει για τη μεγάλη προσφορά του, τον εξανάγκασε σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία. Ο πατριωτισμός, η γενναιοψυχία, η στρατιωτική κατάρτιση και τα ηγετικά προσόντα του τιμημένου στρατηγού, που είχαν λάμψει στην πιο κρίσιμη καμπή των μαχών ενάντια στους εισβολείς του Αττίλα από τις 14 Αυγούστου μέχρι τη λήξη των επιχειρήσεων στις 16 Αυγούστου 1974, δεν μέτρησαν για τους κυβερνώντες.

Είχαν λησμονήσει μέσα σε 11 χρόνια τη μεγάλη προσφορά του στρατηγού. Του ανθρώπου που κράτησε με τους λίγους γενναίους του μακριά από τη Λευκωσία τις ορδές του Αττίλα, που τη σφυροκοπούσαν με άρματα, πεζικό, πυροβολικό και αεροπορία. Από τα χαράματα της 14ης Αυγούστου οι εισβολείς ξανάρχισαν τις επιθέσεις τους με πεζικό, αεροπορία. Η Λευκωσία διέτρεχε άμεσο κίνδυνο κατάληψης από τις ορδές του Αττίλα.
Οι Λευκωσιάτες δεν ξεχνούν
Ο λαός μας όμως και ιδιαίτερα οι Λευκωσιάτες δεν ξεχνούν, ούτε θα ξεχάσουν ποτέ τις εφιαλτικές στιγμές που έζησαν και τη συμβολή του τότε Συνταγματάρχη Αζίνα στη σωτηρία τους:
*14η Αυγούστου - δεύτερη φάση της εισβολής. Οι Αττίλες εξαπολύουν σφοδρή επίθεση σ’ όλο το μήκος της «πράσινης γραμμής», από το αεροδρόμιο μέχρι τη Μια Μηλιά, με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη της Λευκωσίας. Η κυβέρνηση Κληρίδη πανικοβλήμενη εγκαταλείπει την πρωτεύουσα και καταφεύγει στη Λεμεσό. Ο νεοαφιχθείς Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς υποστράτηγος Ευθύμιος Καραγιάννης θυμάται τον συμμαθητή του Γεώργιο Αζίνα και τον εμπιστεύεται. Τον καλεί το βράδυ και του αναθέτει τη διοίκηση της ΙΙΙ Ανωτέρας Στρατιωτικής Διοίκησης.

Ο Αζίνας αναλαμβάνει τα νέα του καθήκοντα, γνωρίζοντας τη δεινή θέση των μονάδων που υπερασπίζονταν τη Λευκωσία. Από την αυγή της 15ης Αυγούστου καταβάλλει το άπαν των δυνάμεών του για να κρατήσει ελεύθερη την πόλη. Μεταβαίνει στην πρώτη γραμμή για να εμψυχώσει τους άντρες του και να δώσει οδηγίες στους αξιωματικούς. Οι Τούρκοι καθηλώνονται στις περισσότερες θέσεις τους, αλλά με την έλευση του σκότους συγκεντρώνουν μεγάλες δυνάμεις, με αμετάθετο στόχο την κατάληψη της Λευκωσίας.
*16η Αυγούστου - η κρισιμότερη και αποφασιστικότερη μέρα του άνισου πολέμου των λίγων εναντίον των πολλών. Οι Αττίλες, μετά από έντονες προετοιμασίες εξαπολύουν στις έντεκα η ώρα λυσσώδη, συνδυασμένη επίθεση με άρματα και πεζικό, ενισχυμένοι από την αεροπορία. Κύρια εχθρική προσπάθεια η κατάληψη στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ - Ιπποδρόμου. Οι λίγοι εθνοφρουροί με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτουν αποκρούουν την εχθρική επίθεση.

Οι Τούρκοι ανασυντάσσονται και στις 4 η ώρα εξαπολύουν νέες επιθέσεις στην κατεύθυνση της στρατηγικής σημασίας περιοχή βόρεια της Σχολής Γρηγορίου-Υψώματος Κολοκασίδη. Ο Συνταγματάρχης Αζίνας σπεύδει στο πεδίο της μάχης, ενθαρρύνει τους στρατιώτες, δίνει οδηγίες στους αξιωματικούς και σε κάποια στιγμή δίνει στο πυροβολικό στοιχεία με τον ασύρματο, διότι ο αξιωματικός παρατηρητής είχε τραυματιστεί.

Το πυροβολικό αποδεκατίζει τα τουρκικά άρματα και το εχθρικό πεζικό αναγκάζεται να οπισθοχωρήσει. Οι Τούρκοι εγκαταλείπουν ντροπιασμένοι κι αυτή τη δεύτερη προσπάθεια, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Οι γενναίοι εθνοφρουροί ματαίωσαν τα τουρκικά σχέδια και το τέλος του πολέμου βρήκε τη Λευκωσία ελεύθερη.
Ο βρόμικος πόλεμος εναντίον του
Ο Συνταγματάρχης Αζίνας παραμένει στρατιωτικός διοικητής Λευκωσίας μέχρι τις 22 Μαρτίου 1975, οπότε προάγεται σε Ταξίαρχο και τοποθετείται Α’ Βοηθός Επιτελάρχης ΓΕΕΦ. Την 1η Ιουνίου 1977 προάγεται σε Υποστράτηγο και αναλαμβάνει καθήκοντα υπαρχηγού της Εθνικής Φρουράς. Από το σημείο αυτό αρχίζει ένας βρόμικος πόλεμος σε βάρος του τιμημένου στρατηγού.

Καθηλώνεται στον βαθμό και προάγεται, μετ’ εμποδίων, σε Αντιστράτηγο, μετά από πιέσεις που δέχεται η κυβέρνηση, αλλά ο βρόμικος πόλεμος εναντίον του συνεχίζεται για να εξαναγκαστεί σε παραίτηση τον Σεπτέμβρη του 1985, για λόγους αξιοπρέπειας. Η πικρία του ήταν μεγάλη, όσο μεγάλη ήταν και η αχαριστία της κυβέρνησης απέναντί του. Ο πικραμένος στρατηγός απεβίωσε στην Αθήνα στις 10 Σεπτεμβρίου 2008, σε ηλικία 85 χρονών, μακριά από την αγαπημένη του Κύπρο.

Οι δικοί του όμως, εκπληρώνοντας την τελευταία του επιθυμία, διεκόμισαν τη σεπτή σορό του και την έθαψαν κοντά στους γονείς του, όπου αναπαύεται. Αύριο, οκτώ χρόνια από τον θάνατό του, η Κύπρος νοερά σκύβει ευλαβικά το γόνυ μπροστά στον τάφο του τιμημένου Στρατηγού και το ραίνει με τα λουλούδια της ευγνωμοσύνης της, για όσα της προσέφερε.