Λύπη και απογοήτευση προκαλεί η απουσία γνώσης του Κυπριακού από την ελλαδική πολιτική ηγεσία, η αντιφατική πολιτική που εκφράζουν ορισμένοι ηγέτες της, και κυρίως η ανερμάτιστη και ασταθής πολιτική της ίδιας της ελληνικής κυβέρνησης. Ο Αλέξης Τσίπρας αναλώνεται σε ικεσίες προς τον Ερντογάν να συναντηθεί μαζί του και να παραστεί στην πενταμερή της Γενεύης. Και λαμβάνει συνεχείς αρνήσεις από τον Τούρκο σουλτάνο, και τελικά, αποφασίζει και αυτός να μην παραστεί στη διάσκεψη των εγγυητριών δυνάμεων. Ενώ η ελληνική κυβέρνηση είχε δεσμευθεί ότι δεν θα παρίστατο σε διεθνή διάσκεψη εάν το μοναδικό θέμα προς συζήτηση δεν θα ήταν η κατάργηση των εγγυήσεων, τώρα φαίνεται να αποδεσμεύεται και η δέσμευσή της να αιωρείται. Και πέραν αυτού, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Κοτζιάς δηλώνουν πως ακόμη και αν ναυαγήσουν όλα στη Γενεύη, η διαδικασία θα συνεχιστεί. «Διάλογος τράβηγμα στον χρόνο», όπως τον κατήγγειλε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ακούμε τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας να δηλώνει πως η λύση του Κυπριακού θα βοηθήσει στη βελτίωση των ελληνο-τουρκικών σχέσεων και δεν αντιλαμβάνεται, ο ατυχής, ότι με τη λύση, η οποία βρίσκεται σήμερα στο τραπέζι, το δεύτερο μεγάλο θύμα μετά τον κυπριακό Ελληνισμό θα είναι η Ελλάδα.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πρώτος, ο οποίος λαμβάνει γνώση των καθημερινών τουρκικών προκλήσεων και της αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας από την Τουρκία, αλλά αδυνατεί να αντιληφθεί πως με την Τουρκία νόμιμο επικυρίαρχο στην Κύπρο έρχεται η σειρά του Αιγαίου και της Θράκης. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις γνωστές ανανικές καταβολές του και την πλήρη συμπόρευσή του με την πολιτική ΑΚΕΛ, δεν είναι σε θέση να προσφέρει τίποτε στον κυπριακό Ελληνισμό, αλλά αντίθετα, προκαλεί τεράστια ζημιά στην κυπριακή υπόθεση με την υποχωρητική πολιτική που ασκεί. Την ίδια στιγμή, η ηγεσία των πολιτικών κομμάτων στην Αθήνα φάσκει και αντιφάσκει. Ακούμε τους ηγέτες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ να περιγράφουν τη μορφή της λύσης με τα πιο ευρωπαϊκά ζωντανά χρώματα, και την ίδια στιγμή να δηλώνουν στήριξη στις προσπάθειες του Προέδρου Αναστασιάδη, ο οποίος διαπραγματεύεται λύση, η οποία καμία σχέση δεν έχει με την ευρωπαϊκή και η οποία απεμπολεί όλες τις βασικές αρχές δικαίου.
Στο ίδιο περίπου μήκος κύματος κυμαίνονται και οι δηλώσεις της υπόλοιπης ελλαδικής πολιτικής ηγεσίας. Πλην του ΚΚΕ, το οποίο, δια του Γενικού Γραμματέα του, ορθώς προειδοποιεί ότι «η διαδικασία οδεύει σε διχοτομική λύση. Δεν θα έπρεπε ποτέ να έχουμε φθάσει σε αυτό το σημείο». Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή, η Κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας παρουσιάζονται ανίκανες να διαγνώσουν τις καταστροφικές συνέπειες, οι οποίες θα προκύψουν για τον κυπριακό Ελληνισμό, αλλά και για την ίδια την Ελλάδα από τη λύση διάλυσης που προετοιμάζεται για την Κύπρο. Αυτή η ανικανότητα προκύπτει τόσο από την άγνοια της ιστορίας του Κυπριακού, όσο και από τον αφελή μηδενισμό των τουρκικών επεκτατικών σχεδίων, αλλά και από την επικίνδυνη τσιμεντωμένη αντίληψη πως η Κύπρος αποτελεί εθνικό πονοκέφαλο, και πρέπει ο πονοκέφαλος αυτός να «θεραπευθεί» προσωρινά με παυσίπονα. Αποτελεί ατυχία για την Κύπρο το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή στερείται της φωνής του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος σε κρίσιμες φάσεις του Κυπριακού (σχέδιο Ανάν) ύψωσε ανάστημα και τοποθετήθηκε στη σωστή πλευρά. Ο Αντώνης Σαμαράς είχε ορθή αντίληψη των εθνικών κινδύνων, οι οποίοι θα προκαλούντο, τόσο για τον κυπριακό Ελληνισμό, όσο και για την Ελλάδα, και παρά τους δύσκολους καιρούς που διερχόταν η χώρα του και τους συμβιβασμούς, στους οποίους ήταν υποχρεωμένος να προβεί, προκειμένου να κυβερνήσει, εστάθη πάντοτε στο πλευρό του κυπριακού Ελληνισμού στην αντιμετώπιση του εθνικού του θέματος. Σήμερα η Ελλάδα πελαγοδρομεί μεταξύ ωραίων λόγων και ακύρωσής τους δια πράξεων. Πελαγοδρομεί μεταξύ ψευδαισθήσεων και καταστροφικών αντιλήψεων «εθνικών πονοκεφάλων», οι οποίοι πρέπει να «θεραπευθούν» δια παυσιπόνων. Αλλά η Τουρκία και τα σχέδιά της δεν αποτελούν ψευδαίσθηση. Και τα παυσίπονα δεν εξημερώνουν το θηρίο. Το καθιστούν περισσότερο αδηφάγο...
