Όσο πιο συχνά μιλούν ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Μουσταφά Ακιντζί, τόσο μεγαλύτερες υπηρεσίες προσφέρουν στην κυπριακή υπόθεση. Διότι υποχρεώνουν ακόμη και τον ανανικότερο Ελληνοκύπριο πολίτη να αντιληφθεί πως, με αυτή την Τουρκία και με αυτές τις θέσεις της, δεν είναι δυνατό να υπάρξει βιώσιμη και λειτουργική λύση.
Και όσο οι Ελληνοκύπριοι πολίτες συνειδητοποιούν περισσότερο το απαράδεκτο και θνησιγενές της λύσης, τόσο μεγαλύτερο πανικό αισθάνονται ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ. Διότι διαπιστώνουν πως η πολιτική προσωπικής και κομματικής αυτοδικαίωσης θα συντριβεί κάτω από ένα δεύτερο «όχι». Στην προσπάθειά τους να διασκεδάσουν τις ανησυχίες που προκαλούν στον λαό οι δηλώσεις και θέσεις Ερντογάν-Ακιντζί και να διατηρήσουν το κλίμα ψευδαισθήσεων το οποίο καλλιεργούν εδώ και τέσσερα χρόνια, το Προεδρικό και τα γραφεία της Πινδάρου-Εζεκία Παπαϊωάννου δεν διστάζουν να καταφύγουν ακόμη και σε ωραιοποιήσεις των δηλώσεων του Ερντογάν, όπως προσπάθησε να κάμει ο Άντρος Κυπριανού, βάζοντας στο στόμα του Ερντογάν δήλωση, πως τάχατες τάχθηκε υπέρ αποχωρήσεως όλων των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο! Εμπαίζει ακόμη και τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ ο ηγέτης του. Μόλις προχθές, στη διάσκεψη της Γενεύης, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης -και συνεταίρος στη διαχείριση του Κυπριακού με το ΑΚΕΛ- είχε προτείνει την παραμονή του 25% των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο. Για ακαθόριστο χρονικό διάστημα. Πώς είναι δυνατόν η ελληνοκυπριακή πλευρά να δέχεται παραμονή τουρκικών στρατευμάτων και μετά τη λύση, και ο Ερντογάν να ζητεί αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων; Για βλάκα πέρασε τον σουλτάνο ο Άντρος Κυπριανού; Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ, ενώ δήλωναν εδώ και πολύ καιρό ότι δεν λαμβάνουν υπ' όψιν τις δηλώσεις των Τούρκων ηγετών, αλλά θέλουν να δουν έμπρακτα δείγματα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, τα ψηλάφησαν, τα άκουσαν, τα είδαν στον διακοινοτικό διάλογο, στο Μον Πελεράν και στη Γενεύη. Εδώ και 42 χρόνια τα διαπιστώνουν στο τραπέζι των συνομιλιών. Ακόμη να πεισθούν; Η ηγεσία του ΑΚΕΛ ευρίσκεται σε αμηχανία και πανικό. Αδυνατεί να εξηγήσει και να δικαιολογήσει, στη βάση του κόμματος, πώς είναι δυνατόν να στηρίζει τον Πρόεδρο Αναστασιάδη στην πολιτική του, όταν αυτός ο Πρόεδρος έχει καταστήσει κουρελόχαρτο όλες τις κόκκινες γραμμές του ΑΚΕΛ. Το ΑΚΕΛ δεν ήθελε ποτέ αγγλοαμερικανικές παρεμβάσεις και σχέδια στο Κυπριακό. Και σήμερα χειροκροτεί τη Νούλαντ και τον Μπόρις Τζόνσον να κάνουν κουμάντο στο Κυπριακό. Το ΑΚΕΛ ζητούσε πάντοτε να αποχωρήσουν όλα τα τουρκικά στρατεύματα από την Κύπρο. Και σήμερα υποστηρίζει την παραμονή τουρκικών στρατευμάτων και μετά τη λύση. Το ΑΚΕΛ απέρριπτε πάντοτε πενταμερή διάσκεψη. Και σήμερα ο Γ.Γ. παρίσταται σε πενταμερή Το ΑΚΕΛ απαιτούσε διαχρονικά παρουσία των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας σε διεθνή διάσκεψη. Και σήμερα, ο Άντρος Κυπριανού ούτε στον εξώστη δεν εντοπίζει Συμβούλιο Ασφαλείας. Το ΑΚΕΛ επικαλείται, πάντοτε, ως πυξίδα σωστής πολιτικής τις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 1999. Και σήμερα ο Προέδρος Αναστασιάδης έχει καταστήσει κουρελόχαρτο εκείνες τις προτάσεις. Αλλά το ΑΚΕΛ στηρίζει την πολιτική του. Πόση άλλη συρρίκνωση θα υποστεί το κόμμα επί σημερινής ηγεσίας, για να αντιληφθεί η ηγεσία ότι αποτελεί πιστό αντίγραφο της «φιλοκληριδικής πτέρυγας» του 1986 και πως το κόμμα κατήντησε ομοούσιο σε θέσεις του διαλυθέντος ΑΔΗΣΟΚ;
