Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος πίστευε πως οι Τουρκοκύπριοι θα κατέρρεαν οικονομικά και η Κύπρος θα ενώνετο με την Ελλάδα. Τελικά κατέρρευσε η ελληνοκυπριακή οικονομία, δια χειρών Ελληνοκυπρίων ηγετών. Ο Σπύρος Κυπριανού πίστευε ότι θα μπορούσε να επιτύχει λύση βελτιωμένης Ζυρίχης. Και τελικά υπέγραψε τη δεύτερη συμφωνία διζωνικής λύσης. Ο Γιώργος Βασιλείου πίστευε πως με μία μόνο συνάντηση με τον Ντενκτάς θα μπορούσε να λύσει το Κυπριακό... χθες. Και τελικά αποδέχθηκε τις διχοτομικές Ιδέες Γκάλι. Ο Γλαύκος Κληρίδης πίστευε ότι λόγω των στενών προσωπικών σχέσεων του με τον Ντενκτάς, και επειδή αναφωνούσε συχνά το σλόγκαν «ανήκομεν εις την Δύση», ο Ντενκτάς θα τον καταλάβαινε και οι Αγγλοαμερικανοί θα τον βοηθούσαν, πιέζοντας την Τουρκία να καταλήξει σε δίκαιη λύση. Τελικά ο Ντενκτάς τον «κάρφωσε» και οι Αγγλοαμερικανοί του έφεραν το εκτρωματικό σχέδιο Ανάν. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος απέρριψε το σχέδιο, αλλά την ίδια στιγμή το άφησε να αιωρείται στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, πιστεύοντας πως τούτο ήταν αρκετό να καθησυχάσει το ΑΚΕΛ και να του προσφέρει δεύτερη προεδρική θητεία. Ο Δημήτρης Χριστόφιας επένδυσε στη «συντροφικότητα» του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, αλλά στο τέλος ο Ταλάτ απέδειξε πως ήταν περισσότερο Τούρκος παρά αριστερός. Σήμερα, ο Νίκος Αναστασιάδης, ο περισσότερο αιθεροβάμων και ολιγότερο γνώστης του Κυπριακού από όλους τους προκατόχους του, επένδυσε στα κοινά οράματα με τον «μετριοπαθή» Ακιντζί, πίστεψε πως «ο Ερντογάν είναι σύγχρονος και προοδευτικός ηγέτης που θέλει λύση», πιστεύει πως περιπαίζει την Τουρκία, λέγοντας πως θέλει λύση win win, πως ημερεύει το θηρίο με περισσότερες παραχωρήσεις και στη βάση αυτών των ψευδαισθήσεων και των πολιτικών φαντασιώσεών του, έβαλε πλώρη για λύση διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, υποβάθμισης του κυπριακού Ελληνισμού σε κοινότητα, νομιμοποίησης της τουρκικής κατοχής και προετοιμασίας της δεύτερης Μικρασιατικής Καταστροφής. Όλοι οι ηγέτες μας, άλλοι περισσότερο, και άλλοι λιγότερο, άλλοι με περισσότερες ψευδαισθήσεις, και άλλοι με περισσότερο ρεαλισμό, άλλοι ενδοτικοί και άλλοι απορριπτικοί, άλλοι μαξιμαλιστές και άλλοι μινιμαλιστές, αλλά κανένας με ρεαλιστικό σχεδιασμό και μακρόπνοη αντίληψη των πραγμάτων, μας οδήγησαν προ του γκρεμού και παρέδωσαν τη σκυτάλη στον Νίκο Αναστασιάδη για να μας ρίξει εντός του γκρεμού. Αυτή είναι, σε περιεκτικότατες γραμμές, η ιστορία του εθνικού προβλήματος. Αυτοί οι ηγέτες κλήθηκαν να αναλάβουν το τεράστιο βάρος της σωτηρίας του κυπριακού Ελληνισμού. Αυτοί κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μία πανίσχυρη Τουρκία, αποφασιστική και αδίστακτη στην προάσπιση εκείνων που θεωρεί «εθνικά της συμφέροντα», έχοντας πανεθνική στρατηγική, αριστοτεχνικό σχεδιασμό και σοφή ηγεσία.
Διαθέτοντας τεράστια υπομονή, προελαύνοντας από τον ένα σταθμό πραγματοποιήσεως των σχεδίων της, στον επόμενο μεγαλύτερο, και επενδύοντας πάντοτε στον διχασμό των Ελλήνων και στη μικρότητα της ηγεσίας τους. Όσα ο Νιχάτ Ερίμ προδιέγραψε, πριν από μισό αιώνα, πραγματοποιούνται μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Και οι αμελέτητοι, αιθεροβάμονες ηγέτες μας συνεχίζουν και ολοκληρώνουν, πλέον, σήμερα, την καταστροφική πορεία τους...
