Όταν λέμε Τεχνικός Διευθυντής...

Τεχνικός Διευθυντής ή αν προτιμάτε Διευθυντής Ποδοσφαίρου. Ο άνθρωπος που θα επιλέξει το μοντέλο της ομάδας, θα μελετήσει ποδοσφαιριστές, θ' αποφασίσει για τον προπονητή, θα δει την ανάπτυξη και λειτουργία των τμημάτων υποδομής. Πάνω κάτω σε κάθε σύλλογο που επιλέγει το μοντέλο αυτό, οι αρμοδιότητες είναι οι ίδιες.

Στην Κύπρο, το εισήγαγε βασικά η ΑΕΚ με τον Ζόρντι Κρόιφ και από τότε η έννοια και ο ρόλος του τεχνικού Διευθυντή είναι θέμα συζήτησης. Έχουν κάνει πρόσληψη αρκετές ομάδες. Η πρακτική λέει ένα πράγμα. Ότι μόνο εύκολο δεν είναι να βρεις τον κατάλληλο, ειδικά σε υψηλό επίπεδο. Το εγκυρότατο περιοδικό Four Four Two, έψαξε το θέμα διεξοδικά και πρόσφατα στη διαδικτυακή έκδοσή του έκανε αφιέρωμα στους πιο επιτυχημένους τα τελευταία χρόνια Τεχνικούς Διευθυντές σε μεγάλους συλλόγους στην Ευρώπη. Η περίπτωση, μάλιστα, ενός εξ αυτών δεικνύει πως μετά από χρόνια επιτυχίας, μπορεί να κάνει εξάφνου και λάθος επιλογές και να πέσει έξω.
ΜΟΝΤΣΙ
Η Σεβίλλη στα 2000 είχε τεράστια οικονομικά προβλήματα, είχε βιώσει τον υποβιβασμό και γενικά ήταν σε πολύ δυσχερή θέση. Προσέλαβε τότε για Τεχνικό Διευθυντή τον Μόντσι (όλοι τον γνωρίζουν με το υποκοριστικό του, το πλήρες όνομά του είναι Ραμόν Ροντρίγκεζ Βερτέγο), ο οποίος άλλαξε άρδην την τύχη της. Μέσα σε 16 χρόνια έκανε απίστευτα άλματα. Οι κατακτήσεις 5 τροπαίων Γιουρόπα Λιγκ είναι η μία πλευρά. Η άλλη είναι οι ακαδημίες που εκσυγχρονίστηκαν. Οι παικταράδες έβγαιναν ο ένας μετά τον άλλο. Ρέγιες, Σέρτζιο Ράμος, Νάβας, που πωλήθηκαν και απέφεραν μεγάλα ποσά στα ταμεία του συλλόγου. Την ίδια ώρα στήθηκε και ένα καταπληκτικό σύστημα σκάουτινγκ. Παίκτες με ταλέντο, που στοίχησαν λίγα, σταδιοδρόμησαν και δόθηκαν σε άλλους συλλόγους με το αζημίωτο φυσικά. Ντάνι Άλβες, Ράκιτιτς, Γκαμεϊρό, Μπάκα, Κρικόβιακ είναι μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Και παρόλο αυτό το έλα-φύγε, η Σεβίλλη βρίσκει λύσεις αναπλήρωσης και είναι κάθε χρόνο εξαιρετική, με μία φιλοσοφία παιχνιδιού που πραγματικά την απολαμβάνεις.

ΜΙΚΑΕΛ ΤΣΟΡΚ
Η Ντόρτμουντ έφτασε μία ανάσα από την οικονομική κατάρρευση πριν από 12 χρόνια. Μία απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να κάνει ομάδα με χαμηλό προϋπολογισμό. Το έργο ανέλαβε ο επί έτη ποδοσφαιριστής της, Μίκαελ Τσορκ. Είπε πως θα ποντάρει σε ταλαντούχους νεαρούς και το έκανε. Προώθησε Γκέτσε και Ρόις. Ανακάλυψε τον Χούμελς, τον Κούντογκαν, τον Λεβαντόφσκι. Όταν χρειάστηκε να αναπληρώσει αποχωρήσεις, κτύπησε κέντρο με Ομπαμεγιάνγκ και Μιχταριάν. Και όταν όλοι αυτοί (εκτός του Ρόις) αποχώρησαν, η Ντόρτμουντ γέμισε τα ταμεία της. Την ίδια ώρα, προωθούνται σε παίκτες 1ης γραμμής ο Βάιγκλ, ο Πούλισιτς, ο Ντεμπέλε κ.ά. Καθοριστική στιγμή η πρόσληψη του Γιούργκεν Κλοπ, του κατάλληλου ανθρώπου για να φέρει στο ανώτατο επίπεδο το πρότζεκτ. Και την ίδια ώρα η ετοιμασία του Τούχελ, για να τον αντικαταστήσει επάξια. Αποτέλεσμα όλου αυτού, μία ομάδα που χαίρεσαι να την βλέπεις και που απέκτησε πολλές συμπάθειες σε όλο τον κόσμο.
ΤΖΟΥΖΕΠΕ ΜΑΡΟΤΑ
Οι Ιταλοί θεωρούν must στο ποδόσφαιρό τους τον θεσμό του Τεχνικού Διευθυντή. Ο Τζιουσέπε Μαρότα είχε ένα καλό πέρασμα από μικρότερες ομάδες της Ιταλίας, μέχρι που τον προσέλαβε το 2010 η Γιουβέντους, που ακόμη δεν είχε σταθεί γερά στα πόδια της μετά το σκάνδαλο Καλτσιόπολις. Με τον Μαρότα να κρατά τα γκέμια, η «Σινιόρα Βέκια» πήρε 5 σερί πρωταθλήματα και πάει για το 6ο. Η 1η κίνηση ματ ήταν ότι προσέλαβε τον άπειρο Αντόνιο Κόντε το 2011 και αμέσως μετά τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι. Ο Μαρότα έπεσε διάνα, όταν έπεισε τον άγουρο πιτσιρίκο Πογκμπά να μετακομίσει στη Γιουβέντους. Ξόδεψε ελάχιστα χρήματα, τον μεταπούλησε στη Γιουνάιτεντ για εννιαψήφιο ποσό. Χωρίς να ξοδέψει πολλά, πήρε παίκτες, όπως ο Βιντάλ και ο Μπαρζάλι. Έδωσε επιλογή στον ατίθασο Κάρλος Τέβες και ο Αργεντινός έκανε θραύση, έδωσε στέγη σε παίκτες που άλλοι τους θεώρησαν ξοφλημένους με πρώτο τον Πίρλο (ακολούθησαν Κεντίρα και Εβρά) και που τελικά τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο.
ΤΣΙΚΙ ΜΠΕΓΙΡΙΣΤΑΙΝ
Ο Τσίκι Μπεγιριστάιν θεωρείται ο εμπνευστής της μεγάλης Μπαρτσελόνα, που από το 2005 και μετά είναι συνεχώς στο ανώτατο επίπεδο. Το 2008 είχε βάλει το χεράκι του, για να προσληφθεί ο Γκουαρντιόλα. Ως ο άνθρωπος δίπλα στον Πεπ, βοήθησε να δημιουργηθεί η δυναστεία της Μπάρτσα. Στον τρόπο δουλειάς, στο μοντέλο παιχνιδιού, στην επιλογή των μετεγγραφών. Η Σίτι ξόδευε πολλά εκατομμύρια για να γίνει σούπερ δύναμη. Αν και έκανε επιτυχίες στην Αγγλία, δεν έφτασε στο επιθυμητό επίπεδο. Πέρσι το καλοκαίρι προσέλαβε τον Μπεγιριστάιν, ο οποίος ξεκίνησε επεκτείνοντας το δίχκυο του σκάουτινγκ εντός και εκτός Αγγλίας. Την ίδια ώρα, όμως, φαίνεται πως δυσκολεύεται να προσαρμόσει τη φιλοσοφία του στην Πρέμιερ Λιγκ. Πάτησε πεπονόφλουδες πέρσι σε κάποιες μετεγγραφικές κινήσεις, όπως με τον Μανγκαλά και τον Μπονί. Έπεισε τον Γκουαρντιόλα να πάει στη Σίτι (ο Καταλανός τεχνικός παραδέχτηκε πως σοβαρός λόγος για να αποφασίσει ήταν η παρουσία του Μπεγιριστάιν). Το νέο μοντέλο δεν δουλεύει όσο θα ανέμεναν οι περισσότεροι, μάλλον επειδή το ρόστερ της Σίτι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη φιλοσοφία Γκουαρντιόλα. Παρά τις αρχικές δυσκολίες, ο Μπεγιριστάιν θεωρείται έξπερτ στη δουλειά του και όλοι αναμένουν να δουν πραγματική αλλαγή από του χρόνου.
ΡΑΛΦ ΡΑΝΓΚΝΙΚ
Στα 2012 αποφάσισε να αφήσει την προπονητική και να γίνει Τεχνικός Διευθυντής. Ανέλαβε τη Σάλτσμπουργκ και τη Λειψία. Στην 1η άφησε κατά μέρος τις πολυδάπανες μετεγγραφές και άρχισε να κοιτάζει για παίκτες μεταξύ 17 και 23 ετών. Βρήκε αρκετούς με κορυφαία περίπτωση τον Μανέ. Το έργο του έπιασε τόπο στην άσημη γερμανική ομάδα που από το πουθενά, ανέβηκε φέτος στην Μπουντεσλίγκα και ανταγωνίζεται την Μπάγερν, με στρωτό, επιθετικό ποδόσφαιρο. Με πολλά τρεξίματα, που θυμίζει Ντόρτμουντ επί Κλοπ. Ήταν άκρως σημαντική φυσικά η επιλογή του προπονητή της Λειψίας, του Ραλφ Χασένχουτλ, που ταίριαξε απόλυτα στη φιλοσοφία του Ράνγκνικ.
ΛΕΣ ΡΙΝΤ
Όταν ανέλαβε το πόστο στη Σαουθάμπτον το 2010, χρειάστηκε μία διετία να κατασταλάξει στο πλάνο. Έδωσε βάση στους προπονητές, θέλοντας να στήσει μία σταθερή φιλοσοφία. «Θα φτιάξω μία λίστα με τεχνικούς που μπορούν να επιβάλουν συγκεκριμένα πράγματα», είχε πει πριν από μερικά χρόνια και ανέμενε τη σωστή στιγμή για να κάνει την αλλαγή. Βρήκε τον κατάλληλο στο πρόσωπο του Ποκετίνο, αν και δέχτηκε σκληρή κριτική. Με τον Αργεντινό η Σαουθάμπτον μεταμορφώθηκε άμεσα και κρατιέται σε υψηλό επίπεδο με τους Κούμαν και Πουέλ που ακολούθησαν. Ο Ριντ έκανε εκπληκτικές επιλογές παικτών. Μανέ, Γουανιάμα, Τάντιτς, Πελέ, Φόντε, Φαν Ντάικ, ενώ ανέδειξε και τον Άνταμ Λαλάνα.

ΜΑΡΣΕΛ ΜΠΡΑΝΤΣ
Ξεκίνησε με επιτυχία στην άσημη Τσβόλε, έστησε την Αλκμάαρ με νεαρούς και ήλθε ο τίτλος- έκπληξη το 2009. Το 2012 προσελήφθη από την Αϊντχόφεν. Δοκίμασε στα αρχικά στάδια να την επαναφέρει στην κορυφή, ποντάροντας σε μετεγγραφές κορυφαίων παικτών από την Ολλανδία. Δεν τα κατάφερε και άλλαξε μετά από δύο χρόνια πολιτική. Προσέλαβε νέο διευθυντή στις ακαδημίες και στις ομάδες νέων και επέλεξε να προχωρεί σε μετεγγραφές νεαρών παικτών. Το 2015 η Αϊντχόφεν ξαναπήρε το πρωτάθλημα, ενώ στην πορεία ανέδειξε τους Ντεμπάι και Βαϊνάλντουμ που μοσχοπωλήθηκαν.
ΠΗΓΗ: Four Four Two