Γερμανοί, αλλά όχι σαν όλους τους άλλους

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΟΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, ΕΞΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ ΠΗΓΑΝ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ
Ο Ντιέγκο Κόστα είναι ο ποδοσφαιριστής που τα τελευταία χρόνια απασχόλησε με τον εκρηκτικό και απρόβλεπτο χαρακτήρα του. Με τελευταίο επεισόδιο το σίριαλ της φυγή του από την Τσέλσι. Η λίστα με τα «κακά» παιδιά είναι μακρά. Συνήθως είναι χαρισματικοί παίκτες, όπως ο Μαραντόνα, ο Καντονά, ο Μπεστ, ο Γκάσκοϊν, ο Κιν, ο Σοάρες. Από πολλές χώρες. Από εκεί που δεν αναμένεις ότι θα βρεις «κακά παιδιά», είναι η χώρα της πειθαρχίας, της συγκρότησης. Η Γερμανία. Που και στο ποδόσφαιρο, βάσισε τις πολλές επιτυχίες της, στα στοιχεία που χρόνια χαρακτηρίζουν την κοινωνία της.

Κι όμως οι Γερμανοί έχουν μια μακρά λίστα παικτών, που ξέφυγαν από την... γραμμή. Όλοι ήταν παίκτες 1ης γραμμής, φίρμες, που με την απόδοσή τους άφησαν σαν παρακαταθήκη μεγάλες ποδοσφαιρικές στιγμές. Την ίδια, όμως, ώρα έγραψαν ένα άλλο κομμάτι στην ιστορία τους. Τα τερτίπια, τις απρόσμενες συμπεριφορές, τα νεύρα, τις αντιαθλητικές ενέργειες, τις ιδεολογίες τους, την εξωγηπεδική τους ζωή. Ας τους θυμηθούμε αναλυτικά.
ΜΠΕΡΝΤ ΣΟΥΣΤΕΡ: Ο «διάβολος με το αγγελικό πρόσωπο». Πράγματι. Στα 1980 έκανε καταπληκτικά πράγματα με τη Γερμανία στο Γιούρο. Ήταν η 1η και τελευταία του παρουσία με την Εθνική σε μεγάλη διοργάνωση. Και ας ήταν 22. Την ίδια εποχή παντρεύεται την Γκάμπι. Η σύζυγος τον περνά μπόλικα χρόνια, κάνει κουμάντο στο σπίτι, αλλά αναλαμβάνει και ρόλο μάνατζερ. Τα ασύλληπτα αρχίζουν το 1982.

«Ακόμη και κουτσός παίζω καλύτερα από αυτόν τον απαίσιο Μπράιτνερ και τον δήθεν παικταρά Ρουμενίγκε. Και δεν επιστρέφω στην Εθνική με τον Ντέρβαλ. Δεν είναι προπονητής, είναι μαριονέτα του Μπράιτνερ». Τέσσερα χρόνια μετά ο Μπεκενμπάουερ μεταβαίνει στην Ισπανία για να πείσει τον Σούστερ να αγωνιστεί στο Μουντιάλ. Τον υποδέχτηκε η Γκάμπι: «Πριν συζητήσουμε, να ξέρετε ότι πρέπει να μας καταβάλετε ένα εκατομμύριο δολάρια».

Εννοείται πως ο Μπεκενμπάουερ πήρε αμέσως το αεροπλάνο της επιστροφής. Ο Σούστερ έκανε τα δικά του και στη Γερμανία. Πάντα πρώτος στόχος οι προπονητές. «Ή εγώ ή ο Λάτεκ (συμπατριώτης του)», είπε στον Πρόεδρο. Ο Λάτεκ απολύθηκε. Προσελήφθη ο Αργεντινός Μενότι. Ο Σούστερ τα βάζει και με αυτόν. «Ήρθε κι έφερε ένα επιτελείο συμπατριώτες του για να ασχολούνται όλοι με τον Μαραντόνα. Που χωρίς βοήθειες δεν αποδίδει ούτε 20 λεπτά».

Ο Σούστερ, συνέχισε απτόητος. Αρνήθηκε να συμμετάσχει στην απεργία των ποδοσφαιριστών, αποκαλώντας την κωμωδία, αποκάλεσε την Μπαρσελόνα «σύλλογο όπου ο καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει». Πήγε τελικά στη Ρεάλ, συνέχισε και στην Ατλέτικο. Στο γήπεδο, στη μέρα του, ήταν ένας καταπληκτικός ποδοσφαιριστής. Και με τη συμπεριφορά του αδίκησε τον εαυτό του. Σε ό,τι αφορά τη Φράου Γκάμπι, χώρισαν μετά από τρεις δεκαετίες γάμου.

ΠΑΟΥΛ ΜΠΡΑΪΤΝΕΡ: Αυτός δεν θύμιζε Γερμανό, ούτε στην εμφάνιση. Με σχεδόν άφρο-μαλλί και έντονα μουστάκια. Ένα στυλ λίγο από ροκ, λίγο από αναρχοαριστερό προφίλ. Ένας τύπος που δήλωνε φανατικός οπαδός του Μάο Τσε Τουνγκ και πως οι ιδέες του εμπνεύστηκαν από τον θάνατο του Τσε Γκεβάρα. Που θεωρούσε ανούσιο και βαρετό να ακούει τους Εθνικούς Ύμνους. Στη Γερμανία τον αποκαλούσαν «Κόκκινο Πολ». Αλλά σύντομα το παρατσούκλι άλλαξε. Η κοινή γνώμη και κυρίως η αριστερά μιλούσε για τον «υποκριτή» Μπράιτνερ.

Η μανία του με τα αυτοκίνητα πολυτελείας και τις βίλες ερχόταν κόντρα με τις πολιτικές του ιδέες. Αποδέχτηκε να ξυρίσει το μούσι του (το επαναστατικό σήμα κατατεθέν του) για ένα συμβόλαιο με εταιρεία καλλυντικών. Και κάπως έτσι απέκτησε αντιπάθειες δεξιά και αριστερά. Στο γήπεδο ο Μπράιτνερ ήταν ένα καταπληκτικό αριστερό μπακ στα πρώτα στάδια και ένα εξάρι πρώτης κοπής μετά το 1974. Εξαιρετικός τεχνίτης, σκληρός και τσαντίλας.

ΓΚΟΥΝΤΕΡ ΝΕΤΣΕΡ: Ίσως ο πλέον καταρτισμένος τεχνικά Γερμανός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Στη μεγάλη Γκλάντμπαχ της δεκαετίας του '70 έκανε μαγικά πράγματα, αλλά στην Εθνική η πορεία του ήταν διαφορετική. Έζησε για χρόνια στη σκιά του Όβερατ. Ο Νέτσερ ήταν σαφώς καλύτερος κουμανταδόρος, αλλά με ολίγον άναρχο παιχνίδι. Δεν ήταν μόνο αυτή η αιτία. Έμενε στον πάγκο με απαίτηση του Μπεκενμπάουερ, που έκανε φυσικά κουμάντο στην ομάδα και είχε μεγάλη επιρροή στον προπονητή.

Ο Νέτσερ ήταν για τον «Κάιζερ» το αντίπαλον δέος στην εποχή. Στο γήπεδο και εκτός. Ο μπαλαδόρος Νέτσερ, με το μακρύ ξανθό μαλλί, τη ροκ συμπεριφορά, την τάση να πηγαίνει κόντρα στην παράδοση και να ακολουθεί το νέο ρεύμα της κοινωνίας, εκφράζοντάς το με λόγια και με τρόπο ζωής.

«Θέλω να μοιάζω στους Μπιτλς και στους Ρόλινγκ Στόουνς. Σε όποιον αρέσει», είχε πει, μπορούσε κάλλιστα να είναι ο νο1 σταρ. Και αυτό δεν θα άρεσε καθόλου στον Κάιζερ. Κάποια στιγμή, βρήκε την ευκαιρία να τα χώσει και στον Μπεκενμπάουερ. «Κάθε τόσο θυμάται να παίξει και λίγη μπάλα. Απλώς το κάνει καλά».
ΣΤΕΦΑΝ ΕΦΕΝΜΠΕΡΓΚ: Η «άγρια τίγρη». Από τη φυσιογνωμία του και μόνο το παρατσούκλι ταιριάζει απόλυτα. Είχε καταπληκτικά στοιχεία, αντίληψη, πάσα, φοβερό σουτ, ήταν ηγέτης. Την ίδια ώρα έτρεχε ακατάπαυστα, ήταν σκληρός στις μονομαχίες (έχει ρεκόρ κίτρινων καρτών στη Μπουντεσλίγκα), τα έψελνε σε συμπαίκτες και αντιπάλους. Αποκάλεσε αντίπαλο παππού (ο παίκτης σκόραρε την ίδια μέρα στον μεταξύ τους αγώνα).

Στα 26 του, στο Μουντιάλ των ΗΠΑ, στον αγώνα με την Κορέα, αντικαταστάθηκε. Νευρίασε με τον προπονητή, αποδοκιμάστηκε από μερίδα φιλάθλων, γύρισε στην εξέδρα και έδειξε το μεσαίο του δάχτυλο. Αποκλείστηκε από τη συνέχεια της διοργάνωσης και ακολούθως διά παντός από την Εθνική ομάδα. Το 2002 αποκάλεσε τους άνεργους Γερμανούς τεμπέληδες και ζήτησε να κοπούν τα επιδόματα. Ένα χρόνο πριν, επιτέθηκε και κτύπησε νεαρή γυναίκα σε μια μπιραρία.

Στα 23 του εγκατέλειψε τη σύζυγό του, αφού είχε δεσμό με τη γυναίκα του συμπαίκτη του Στέφαν Στρουντς. Στην αυτοβιογραφία του μίλησε με τα χειρότερα λόγια για Γερμανούς ποδοσφαιριστές και κυρίως για τον Λόταρ Ματέους.
ΧΑΡΑΛΝΤ ΣΟΥΜΑΧΕΡ. Ήταν σπουδαίος τερματοφύλακας, δεδομένο αυτό. Αλλά και ένας χαρακτήρας εκρηκτικός. Έσβηνε τσιγάρα στο σώμα του για επίδειξη, ξέσπαγε σε σάκο του μποξ μετά από κάθε ήττα, μέχρι που μάτωναν τα χέρια του. Ήταν προκλητικός με τους αντιπάλους, βρίζοντας και δημιουργώντας εντάσεις. Μία φάση όμως σημάδεψε την καριέρα του. Το εγκληματικό φάουλ στον Μπατιστόν, στον ημιτελικό με τη Γαλλία (Μουντιάλ 1982). Βγήκε εκτός περιοχής και με τις τάπες, κτύπησε τον Γάλλο ποδοσφαιριστή στο πρόσωπο.

Ο Μπατιστόν έκανε 6 μήνες να αναρρώσει. Ο Σούμαχερ δεν είδε ούτε κίτρινη. Βλοσυρός και ανέκφραστος την ώρα που ο Μπατιστόν ήταν στο έδαφος, έκανε χειρονομίες προς τους Γάλλους ποδοσφαιριστές: «Αφήστε με ήσυχο, άντε βγάλτε τον έξω να συνεχίσουμε», έλεγε η γλώσσα του σώματος. Η ενέργειά του καταδικάστηκε απ' όλους. Ο ίδιος αδιαφόρησε παντελώς μετά τον αγώνα (εκεί απέκρουσε 2 πέναλτι και έστειλε τη Γερμανία στον τελικό). Όταν του υπέδειξαν να επισκεφτεί τον Μπατιστόν στο νοσοκομείο, αρνήθηκε.

Δύο χρόνια μετά Γαλλία και Γερμανία αναμετρήθηκαν σε φιλικό στο Στρασβούργο. Η «υποδοχή» αναμενόμενη. Αβγά, ντομάτες, τεράστια υβριστικά πανό. Πέρασαν πολλά χρόνια για να παραδεχτεί πως έκανε λάθος, τόσο στη φάση, όσο και στη στάση του μετά το συμβάν. «Μετάνιωσα, έπρεπε να είχα το θάρρος να δω τον Μπατιστόν στο νοσοκομείο. Έζησα παράλληλα το απόλυτο μίσος», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του.
ΜΑΡΙΟ ΜΠΑΣΛΕΡ: «Οι μισοί παίκτες και οπαδοί με μισούν. Αν είχαν την ευκαιρία θα με έστελναν στο φεγγάρι χωρίς εισιτήριο επιστροφής». Σπουδαίος παίκτης. Όχι τόσο σε σχέση με τους πιο πάνω, αλλά σαφώς σε πολύ υψηλό επίπεδο. Αλλά ήταν ίσως ο πρώτος σε ό,τι αφορά τον δύστροπο χαρακτήρα, τις προκλήσεις. Μανιώδης καπνιστής, αλλά και φίλος του αλκοόλ. Του άρεσε το ξενύχτι. Ιδού μερικοί λόγοι για τους οποίους κόπηκε αρκετές φορές από την Εθνική. Δεν του άρεσε η προπόνηση. «Εγώ αναλαμβάνω την οργάνωση, τις πάσες και τα γκολ. Άλλοι πρέπει να τρέχουν». Δήλωση ενόσω ήταν ποδοσφαιριστής της Βέρντερ επί Ρεχάγκελ.

Ο Ότο τού είχε επιτρέψει να ακολουθεί ειδικό πρόγραμμα προετοιμασίας και του έδινε απόλυτη ελευθερία στο γήπεδο. Ο Μπάσλερ έλαμψε με τη Βέρντερ. Στην Μπάγερν αν και είχε μερικές καταπληκτικές βραδιές, δημιουργούσε το ένα πρόβλημα μετά το άλλο. Ο Μπεκενμπάουερ τον αποκάλεσε αδιόρθωτο. Καβγάδες εντός γηπέδου, αμέτρητες κίτρινες, επεισοδιακές κόκκινες. Εντάσεις στα αποδυτήρια, αλλά και τερτίπια στην καθημερινότητα. Χαζομάρες, όπως η κοπάνα σε εστιατόριο τη στιγμή που έπρεπε να κάνει αποθεραπεία και το επεισόδιο με τους σερβιτόρους, επειδή δεν τον άφησαν να ανέβει στο τραπέζι και να κάνει τον ζογκλέρ με μία μπουκάλα στο κεφάλι.

Όταν ανέλαβε ο Τραπατόνι, αποκάλεσε τον Μπάσλερ άδεια μπουκάλα, ο δε Χίτζφελτ είπε πως δεν τον αντέχει. Η σοβαρότητα της κατάστασης ήταν τέτοια, που η Μπάγερν προσέλαβε ιδιωτικό ντετέκτιβ για να τον παρακολουθεί. Στα 31 του έφυγε από την Μπάγερν, με την Καϊζερσλάουτερν να είναι η μόνη ομάδα που ενδιαφέρθηκε. Εκεί, ήρθε σε ρήξη με τον προπονητή Έριχ Ρίμπεκ, τον οποίο αποκάλεσε «Διπλοπρόσωπο».

Υπήρχαν και μερικοί άλλοι παίκτες που κατά καιρούς προκάλεσαν με τη συμπεριφορά τους ή πήγαν κόντρα στο ρεύμα. Ο Όλιβερ Καν, ο Μεμέτ Σολ, ο Ούλι Στίλικε. Αλλά η εξάδα Μπράιτνερ, Μπάσλερ, Έφενμπεργκ, Νέτσερ, Σούμαχερ και πάνω από όλους ο Έφενμπεργκ ξεχώρισε.