Δεν σταμάτησαν να υποβάλλουν στον Λαό ότι είχαν επιτυχίες και στο Κυπριακό και στην Οικονομία. Και στα δύο, έφεραν αδιέξοδα και ασφυξία. Αντί να απολογούνται, αντί να ανακρίνονται, αντί να δίνουν λόγους των ολέθριων πράξεων και παραλείψεών τους, μιλούν για επιτυχίες. Η καθημερινότητα του Κυπριακού Ελληνισμού είναι βασανιστική...
Ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν γνωρίζει πλέον τι να πιστέψει, σε τι να ελπίσει, πού να στηριχθεί. Στα Οικονομικά πέτυχαν τη συρρίκνωσή του. Στο Κυπριακό πέτυχαν άθραυστα αδιέξοδα. Υποχωρήσεις αλλά και αδιέξοδα. Συμβιβασμούς εξευτελιστικούς αλλά και νέες τουρκικές αξιώσεις. Ούτε Αμμόχωστο, ούτε Μόρφου, ούτε Πρόσφυγες στα σπίτια τους, ούτε καν δικαιώματα για τα σπίτια τους. Ουδέν ανθρώπινο δικαίωμα... Kαι όλα αυτά τα προπαγανδίζουν ως ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ... Και ο Λαός σιωπά, ανέχεται, δέχεται, χειροκροτεί, ζητωκραυγάζει!..
Όλα αυτά, μετά από 43 χρόνια εμπαιγμών, συνεχίζονται. Και ο Λαός υπνώττει. Και αντί να στήνονται δίκες και απολογίες, στήνονται μνημεία στη μνήμη των... επιτυχημένων ηγετών. Ηγετών που πήραν μια Κύπρο Ελληνική μετά από πολυαίωνη σκλαβιά, μετά από δεκάδες κατακτητές, και την κατήντησαν διχασμένη, ατιμασμένη, Τουρκοκατακτημένη. Και διεφθαρμένη κοινωνία...
Θα ανέμενε κανείς τουλάχιστον από αυτήν την αποτυχημένη Κυβέρνηση, από αυτόν τον ΑΔΙΕΞΟΔΟ Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που υποσχέθηκε Λύση και έφερε ΑΔΙΕΞΟΔΑ, κάποια δημόσια καθαρή, γενναία συγγνώμη. Θα ανέμενε κάποια συνετή απολογία. Κάποια σεμνή αποδοχή των αποτυχιών του. Αντ’ αυτών, ο ίδιος και οι εκπρόσωποί του και οι ηγέτες του ΔΗΣΥ, εμφανίζονται προκλητικά και υψαυχενικά ως επιτυχημένοι σωτήρες του τόπου...
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος για 5 χρόνια έφερνε λύση (τον υβρίζουν αυτοί που λέγουν ότι τον πίστεψαν), τώρα λέγει ότι θα επισκεφθεί τη Ρωσία και τη Γαλλία για να βρει διπλωματική βοήθεια. Τα παραμύθια, τα φτηνά επικοινωνιακά προεκλογικά παιχνίδια συνεχίζονται. Όλα αυτά είναι τετριμμένες συνταγές μικροπολιτικής συμπεριφοράς. Kαι τα «αυστηρά μηνύματα» που στέλλουν οι Πρόεδροί μας, κατά γελοίο τρόπο, επαναλαμβάνονται. Απέτυχαν και οι Πρόεδροι και οι αφελείς συνταγές τους. Η Τουρκία, δυστυχώς για μας, απέδειξε ότι δεν πιέζεται με λόγια και φλυαρίες. ΠΙΕΖΕΙ.
Μια γλώσσα κατανοεί. Τη ΔΥΝΑΜΗ. ΟΧΙ την ΑΔΥΝΑΜΙΑ... Κοιτάζοντας Ελλάδα και Κύπρο η Τουρκία βλέπει κενό απέναντί της. Και προχωρεί. Δεν υποχωρεί. Τι υπόσχεται και ποια νέα εργαλεία, ποια νέα Στρατηγική θα έχει ο Ν. Αναστασιάδης αν εκλεγεί; Πώς θα πιέσει αποτελεσματικά την Τουρκία και να ικανοποιήσει αυτούς, έστω, που τον πίστεψαν; Και για 5 χρόνια που ήταν Πρόεδρος, γιατί δεν την πίεσε την Τουρκία με επιτυχία, κι αντ’ αυτής έφερε αποτυχία και αδιέξοδα; Και πώς την επόμενη 5ετία με ισχυρότερη την Τουρκία δεν θα φέρει κόλαση αντί απλώς αδιέξοδα;
Αυτοί οι οποίοι πίστεψαν ότι θα φέρει οριστική λύση στο Κυπριακό, είναι απελπισμένοι. Και αυτοί που δεν τον πίστευαν, είναι οργισμένοι. Πρέπει καθαρά πλέον ο Πρόεδρος να πει στον Λαό τι και πώς θα το επιδιώξει αν επανεκλεγεί. Τις ίδιες αδιέξοδες Συνομιλίες θα επιδιώξει ή κάτι άλλο σημαντικό, το οποίο δεν θα λέγεται τώρα, αλλά μετά τις εκλογές;
