Το μαγικό ραβδάκι του Γκουαρντιόλα

Η ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΣΙΤΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΑΡΩΝΕΙ Ο,ΤΙ ΒΡΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΗΣ. ΟΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΜΠEΡΑΣΜΑ. ΟΤΙ Ο ΙΣΠΑΝΟΣ ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΕΒΑΛΕ ΤΕΛΙΚΑ ΤΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ
Η πρωταθλήτρια Τσέλσι αντιμετωπίζει ζόρια και ήδη είναι εννέα βαθμούς μακριά από την 1η θέση. Η Λίβερπουλ και η Άρσεναλ λες και είναι μια από τα ίδια. Σταθερή αξία η Τότεναμ, που δείχνει όμως να μην τη βρίσκει στο Ουέμπλεϊ. Σαφώς ανεβασμένη η Γιουνάιτεντ, κάνει μιαν από τις πιο καλές (από βαθμολογικής άποψης) εκκινήσεις της ιστορίας της. Οι αναλύσεις αποδίδουν τα εύσημα στον Μουρίνιο, έστω και αν δέχτηκε κριτική για την αμυντική του τακτική στον αγώνα με τη Λίβερπουλ. Αυτή που κερδίζει συνεχώς τις εντυπώσεις είναι η Σίτι του Γκουαρντιόλα.

«Αυτήν την ομάδα την απολαμβάνεις, από τη στιγμή που αρχίζει ο αγώνας. Κίνηση, ταχύτητα, αποτελεσματικότητα, πρέσινγκ. Τη θαυμάζω και είναι λίγες οι φορές που μπορώ να το πω για μιαν ομάδα», σχολίαζε το βράδυ της Τρίτης σε τηλεοπτική εκπομπή ο πρώην άσος της Άρσεναλ, Ίαν Ράιτ. Ο Μαρκ Χιουζ, τεχνικός της Στόουκ, βρέθηκε ήδη αντιμέτωπος με τις Άρσεναλ, Τσέλσι, Γιουνάιτεντ και Σίτι: «Η Σίτι είναι σαφώς ανώτερη απ' όλους», σχολίασε μετά τη συντριβή με 7-2.

Και πέρσι, αλλά...

Πραγματικά, οι «γαλάζιοι» του Μάντσεστερ κεντούν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ιδανικό ξεκίνημα στο Τσάμπιονς Λιγκ (3 στα 3) και τρομερές εμφανίσεις στο πρωτάθλημα Αγγλίας. Με σαρωτικές νίκες, εφτάρες, εξάρες, πεντάρες. Διέλυσαν τη Λίβερπουλ, πέρασαν διά πυρός και σιδήρου από την έδρα της Τσέλσι και οδηγούν την κούρσα. Σκόραραν 29 γκολ σε 8 αγώνες. Δηλαδή, 3,6 ανά παιχνίδι. Μετράνε μόνο μία ισοπαλία, αυτήν στη 2η αγωνιστική με την Έβερτον. Στην 3η αγωνιστική χρειάστηκαν γκολ στο 97 ́ να κερδίσουν την Μπόρνμουθ και άρχισαν οι κριτικές. Ότι κάτι δεν πάει καλά πάλι στη Σίτι, ότι ο Πεπ θα τα βρει μπαστούνια. Αλλά απ' εκεί και πέρα, η ομάδα εξερράγη και έκανε 5 σερί νίκες. Και τι νίκες.

Κι όμως στην περσινή χρονιά η Σίτι είχε πιο καλό ξεκίνημα. Ξεκίνησε με 6 νίκες σε 6 παιχνίδια. Στις 2 Οκτωβρίου έχασε στην έδρα της Τότεναμ κι απ' εκεί μπήκε σε μία φάση παρατεταμένης αστάθειας. Μπορούσε να κερδίσει τους πάντες, αλλά είχε και πολλές απώλειες, μη αποδεχτές για το στάτους και τις απαιτήσεις της. Τελικά έμεινε 3η, ενώ πάλευε μέχρι τέλους για να εξασφαλίσει θέση στην 4άδα και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η 1η χρονιά για τον Γκουαρντιόλα δεν ήταν επιτυχής.

Αναπόφευκτα γίνονται συγκρίσεις. Μήπως θα ξεφουσκώσει ξανά, όπως ξεφούσκωσε και πέρσι; Μέχρι πού θα πάει αυτό το κρεσέντο και οι συντριπτικές νίκες; Είναι απόλυτα φυσιολογικό πως το τρένο θα ρίξει κάποια ώρα στροφές, θα κάνει και στάσεις, αλλά η σύγκριση του πέρσι και του φέτος πρέπει να γίνει σε άλλο επίπεδο. Ο Γκουαρντιόλα ξόδεψε μπόλικα χρήματα και αυτό το καλοκαίρι. Μοναδική του ουσιαστικά έγνοια ήταν να αλλάξει τα άκρα της άμυνάς του. Μπροστά, απέκτησε μόνο τον Σίλβα.

Οι μετεγγραφές ελάχιστα έχουν συμβάλει στην τεράστια βελτίωση της εικόνας, ουσιαστικά μόνο ο Γουόκερ στο δεξί άκρο. Αυτοί που έχουν ανέβει, σε σύγκριση πάντα με την περσινή χρονιά, είναι οι «παλιοί». Ο Ντε Μπρούιν πραγματικά μαγεύει, ο Στέρλινγκ δείχνει επιτέλους ωριμότητα και ποιότητα, ο Σανέ «χορεύει», ο Χεσούς είναι όλο και περισσότερο επικίνδυνος και αποτελεσματικός.

Ο Νταβίντ Σίλβα επανέρχεται. Μετρά ήδη όσες ασίστ είχε σε όλη την περσινή χρονιά. Είναι τέτοια η δύναμη πυρός, που η απουσία Αγουέρο λόγω τραυματισμού πέρασε απαρατήρητη. Φυσικά, ο Αργεντινός όσο ήταν υγιής (επιστρέφει όπου να 'ναι) ήταν πάλι «δολοφόνος». Αν ήταν μόνο η επίθεση; Η Σίτι δέχτηκε μόνο τέσσερα γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ.

Σαφώς και η βελτιωμένη αμυντική της συμπεριφορά είναι ένα σημείο αναφοράς, αλλά όταν κοιτάς πώς δουλεύουν στο γήπεδο οι Οταμέντι-Στόουνς, νιώθεις πως είναι «άλλοι» παίκτες. Το δίδυμο είχε δεχτεί ισοπεδωτική κριτική στην περσινή χρονιά, αλλά φέτος και από στατιστικής πλευράς (αποκρούσεις, παρεμβάσεις κ.λπ) σκίζει.

Ο παράγοντας χρόνος

Την ίδια ώρα, υπάρχει άλλη μία σημαντική παράμετρος. Όλες οι αναλύσεις των τελευταίων εβδομάδων, λένε πως ήταν θέμα χρόνου. Ναι, χρόνο θέλουν όλοι οι τεχνικοί, αλλά ο Γκουαρντιόλα αποδεικνύει πως ξέρει να τον αξιοποιεί. Όταν ανέλαβε την Μπαρσελόνα, βρήκε μία ισχυρή ομάδα, με εξαιρετική αγωνιστική φιλοσοφία.

Έβαλε όμως τα δικά του στοιχεία, σταδιακά και σταθερά, δημιουργώντας ένα ασυναγώνιστο σύνολο. Στην 3η του χρονιά η Μπαρσελόνα έφτασε στο αποκορύφωμα και μετά τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2011, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον τη χαρακτήρισε ως την καλύτερη ομάδα που αντιμετώπισε ποτέ. Πέντε χρόνια μετά, είπε την ίδια κουβέντα ο Ντιέγο Σιμεόνε. Σύμπτωση, ο Γκουαρντιόλα διένυε την 3η του χρονιά στην Μπάγερν. Τεράστιος σύλλογος με κουλτούρα και τίτλους, αλλά ο Πεπ άλλαξε εντελώς το αγωνιστικό της προφίλ. Χρειάστηκε τον χρόνο του.

Η Σίτι ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Πόνταρε πρώτα στον πακτωλό χρημάτων και μετά στην αγωνιστική κουλτούρα. Ούτε ο Μαντσίνι, ούτε ο Πελεγκρίνι έδωσαν ταυτότητα. Ο Γκουαρντιόλα αλλάζει τα πάντα, βάζει μέσα τα στοιχεία της δικής τους αγωνιστικής ταυτότητας και η ομάδα τα αφομοιώνει. Πολλοί είπαν πως δεν θα μπορούσε να το κάνει.

Πολλοί έλεγαν ότι άλλο Πριμέρα Ντιβιζιόν και Μπουντεσλίγκα και άλλο Πρέμιερ Λιγκ. Ο Ισπανός τεχνικός καταφέρνει σε ένα άλλο πρωτάθλημα, πιο σκληρό, πιο επίπονο, να δημιουργήσει ομάδα-μοντέλο. Εξαιρετικό το δείγμα γραφής με την προοπτική να δούμε ακόμη σπουδαιότερα πράγματα. Στην Αγγλία και κυρίως στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η Σίτι δείχνει για 1η φορά έτοιμη να τα βάλει με τα «μεγαλύτερα θηρία» και πάνω απ' όλα με την Μπαρσελόνα και τη Ρεάλ.