Εισηγηθήκαμε στους υποψηφίους να δεσμευθούν ότι θα σχηματίσει (όποιος εκλεγεί) Οικουμενική Κυβέρνηση. Με όλα τα Κόμματα της Βουλής μέσα στην Κυβέρνηση. Μια Κυβέρνηση που θα έχει καθαρό και κοινό στόχο. Με υποδομή τις εμπειρίες 43 χρόνων αδιέξοδων Συνομιλιών με τις εφιαλτικές πραγματικότητες που έχουν δημιουργήσει. Και, κυρίως, τη ζοφερή προοπτική... Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα είναι δυνατό (έστω με τόσο ολέθρια, τόσο μοιραία καθυστέρηση) να αναζητηθεί και επιτευχθεί ΕΝΟΤΗΣ Λαού και ΣΤΟΧΟΥ με νέα Στρατηγική. Με αναζήτηση Φίλων και Συμμάχων...
Ο Λαός καλείται να ψηφίσει έξοδο από τα Αδιέξοδα. Δεν έχει στη συνείδηση του Λαού σημασία ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος. ΟΥΣΙΑ και σημασία για τον Λαό υπάρχει στο τι θα πράξει ο επόμενος Πρόεδρος. Τι διαφορετικό από τα 43 αδιέξοδα χρόνια, που πέρασαν με τόσες αποτυχίες, τόσες υποχωρήσεις, τόσες θυσίες. Ο Λαός θέλει να μάθει τι θα αλλάξει με τον νέο Πρόεδρο στην Εξουσία.
Μέχρι τώρα δεν έχει ακούσει, δεν έχει μάθει, δεν έχει αντιληφθεί τι θα αλλάξει μετά τις Προεδρικές Εκλογές. Θα συνεχισθούν τα ψεύδη, οι αυταπάτες, οι ασυνάρτητες ρητορικές, οι αναξιότητες και οι ανευθυνότητες; Αν θα συνεχισθούν, ο Λαός πρέπει να είναι ΒΕΒΑΙΟΣ (είτε προσέλθει στις κάλπες είτε τις απαξιώσει) ότι το μέλλον του θα σέρνεται σε ανασφάλεια, σε αστάθεια, σε αβεβαιότητα.
Το Εκλογικό Σώμα δεν φαίνεται να υπακούει πλέον στις ηγεσίες των Κομμάτων. Είναι, θεωρεί, αναξιόπιστες, όταν δεν είναι εφθαρμένες στη συνείδησή του. Είναι ανάξιες, όταν δεν είναι ανεύθυνες. Είναι συμφεροντολόγες, πελατειακές λέσχες... Όχι μόνο στην ουσιαστική διάλυση της Κυπριακής Πολιτείας με τις Συνομιλίες συνήργησαν, αλλά και στη συσσώρευση της διαφθοράς, που συνθέτει την καθημερινότητα του κυπριακού Ελληνισμού. Αλλαγή Προέδρου τη φορά αυτή σημαίνει ΑΛΛΑΓΗ της Κύπρου και της πορείας της και της ποιότητας ζωής της.
Είναι απαίτηση, αξίωση, υπαγόρευση των σημερινών πραγματικοτήτων και των βασανιστικών ανασφαλειών η αλλαγή Στρατηγικής. Η απόρριψη της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που για 43 χρόνια με τις επικίνδυνες αποτυχίες και τα αδιέξοδά της δεν μπορεί να συνεχισθεί. Γιατί η σταδιακή παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία μέσω των Συνομιλιών θα είναι αναπόδραστη...
Η Κύπρος είναι μικρή και αδύνατη και μόνη. Οι ηγέτες της πρέπει να γίνουν υπεύθυνοι. Είναι ήδη υπόλογοι για τις καταστροφές που ήλθαν. Οι Έλληνες της Κύπρου δεν είναι υπερήφανοι για όσα έπαθαν. Είναι δυστυχισμένοι. Είναι μαρτυρικά απελπισμένοι. Οι ηγέτες τους, τουλάχιστον ας σταματήσουν να τους εμπαίζουν. Ας του δείξουν στοιχειώδη σεβασμό...
