Ο Κυπριακός Ελληνισμός βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Δεν θυμάται το παρελθόν, δεν κατανοεί το παρόν και δεν ενδιαφέρεται πρακτικά και ενεργητικάγια το μέλλον. Οι ηγέτες αυτού του Ελληνισμού, αυτοί που επιθυμούν να τον κυβερνήσουν, αντί ν’ αντιμετωπίζουν την κρίση, την επιδεινώνουν. Αντί να σχεδιάζουν τη χρησιμοποίηση προστασίας αυτού του Λαού, σχεδιάζουν μόνο την ανάδειξή τους στην Εξουσία. Μια Εξουσία που δεν ξέρουν τι να την κάμουν, όπως για 43 χρόνια δεν γνώριζαν και οι προκάτοχοί τους.
Μπορεί να κρινόμαστε φορτικοί στην επανάληψη της εκτίμησής μας, ότι η πολύ μικρή και πολύ αδύνατη και κατακτημένη Κυπριακή Πολιτεία δεν μπορεί να αποφύγει νέα Εθνική Συμφορά όπως συμπεριφέρεται. Ο Λαός συνεχίζει την καθημερινότητά του, παρασυρόμενος από τους εμπαιγμούς και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα πολιτικών ηγετών και των κομμάτων. Οι ίδιοι οι ηγέτες δίνουν την εντύπωση ότι αδυνατούν να αντιληφθούν γιατί 43 χρόνια Συνομιλιών, δεν έφεραν λύση στο Κυπριακό. Όπως κυρίως και συγχρόνως δεν αντιλαμβάνονται τι λέγει και τι σχεδιάζει για το μέλλον η Τουρκία.
Η Τουρκία λέγει και πραγματώνει όσα λέγει. Θέλει έλεγχο όλης της Κύπρου. Και τον θέλει αυτόν τον έλεγχο με τον δικό της τρόπο και τους δικούς της όρους. Επί 43 συναπτά χρόνια οι ηγέτες συνομιλούν, δίνουν, παραδίδουν. Υποχωρούν και το Κυπριακό μένει άλυτο. Νομίζουν ότι θα κατευνάσουν τον Τούρκικο Επεκτατισμό προσφέροντας... Απέτυχαν. Πέτυχαν ώστε η Τουρκία να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Πολιτεία! Και οι Ρώσοι, οι Αμερικάνοι, οι Ευρωπαίοι, οι Κινέζοι και όλοι οι άλλοι... δεν τολμούν ή σκοπίμως αποφεύγουν και να αναφέρουν ότι στην Κύπρο έγινε Τουρκική Εισβολή το 1974. Και συνεχίζεται η κατάκτηση...
Η μικρή, όμως, η αδύναμη, η ηττημένη και πολιτικά και ψυχοπνευματικά Κύπρος συνεχίζει να έχει ηγέτες ρωμαλέους. Ηγέτες που υπόσχονται ότι ο ένας είναι καλύτερος και πιο άξιος από τον άλλο.
Ο Λαός έχει παραλύσει από τις 40χρονες απογοητεύσεις. Έχει απελπιστεί. Αλλά χειροκροτεί και μέρος του Λαού δοξάζει τις μέρες αυτές τους υποψηφίους Προέδρους της Κύπρου. Αυτή η εικόνα... δεν προοιωνίζεται καλύτερες μέρες για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Τουναντίον, προμηνύει επερχόμενη κόλαση.
Όπως για 43 χρόνια ο Λαός δεν άκουε, αλλά ούτε και ζητούσε να ακούσει από τους ηγέτες του πώς θα τον ελευθερώσουν και πώς θα τον σώσουν, έτσι και σήμερα. Μετά τις τόσες εμπειρίες, τόσες διαψεύσεις ελπίδων, τόσες καταστροφές, ο Λάος δεν ρωτά. Δεν απαντούν οι ηγέτες πώς και πότε θα προστατεύσουν τη ζωή του μαρτυρικού Κυπριακού Ελληνισμού. Αναμασούν όλοι τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και νομίζουν ότι κάμνουν... ρεαλιστική (όπως λέγουν) πολιτική στο Κυπριακό.
Δεν κάνουν πολιτική. Δεν έχουν πολιτική. Ήταν πολλά 43 χρόνια για να αποδείξουν τη ΛΑΘΟΣ πορεία. Μια πορεία που εξυπηρέτησε τα Τουρκικά Σχέδια και καταπόντισε όλες τις φρούδες ελπίδες των Ελλήνων. Τι θα αλλάξει τα επόμενα 5 χρόνια π.χ. ώστε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να θέλει να συνεχίσει να είναι Πρόεδρος; Τι διαφορετικό θα κάμει απ' ό,τι έκαμε; Πώς θα προχωρήσει αυτός και θα υποχωρήσει ο Τούρκος; Δεν πρέπει να απαντήσει αυτά τα ερωτήματα; Και οι ανθυποψήφιοί του δεν πρέπει να δώσουν τις αντίστοιχες δικές τους απαντήσεις; Και ο Λαός δεν πρέπει να επιμένει να πάρει τις απαντήσεις;
Η Τουρκία θέλει όλη την Κύπρο. Έχει τη δύναμη (το απέδειξε) να κάμει ό,τι θέλει. Θέλει διάλυση του Κυπριακού Κράτους και στη θέση του να βάλει Συνιστών Κρατίδιο. Έχει Διπλωματική, Στρατιωτική, Οικονομική, Γεωστρατηγική ΔΥΝΑΜΗ. Η δική μας πλευρά τι έχει; Έχει 43 χρόνια αυταπάτης και ψευδαισθήσεων. Και ρομαντικές αναμασήσεις ότι η Κύπρος αναγνωρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, άρα δεν έχει πρόβλημα. Με τη συνέχιση αυτής της ολέθριας νοοτροπίας, το Άλμα στην Κόλαση βρίσκεται ήδη στον αέρα.
Υποβάλλουμε δημοσίως ότι τουλάχιστον πρέπει να υπάρξει Ενότης σε Νέα Στρατηγική. Ούτε Νέα Στρατηγική, ούτε Ενότης απασχολούν τους υποψηφίους. Δεν τους απασχολεί η αποτελεσματική και συνειδητή σχετική ΝΕΑ πολιτική φιλοσοφία. Το πήδημα, το άλμα στην ερχόμενη συμφορά ήδη έχει ξεκινήσει. Και ο Λαός στην καθημερινότητα χειροκροτεί την ανυπαρξία πολιτικής αντιμετώπισης των ΑΔΙΕΞΟΔΩΝ και των άμεσων Τουρκικών ΑΠΕΙΛΩΝ. Επιβεβαιώνεται, ότι η ηγεσία είναι κομμάτι του Λαού. Λιοντάρι ο Λαός, λιοντάρι η ηγεσία. Αλεπού ο Λαός, αλεπού και η ηγεσία. Πρόβατο επί σφαγή ο Λαός, πρόβατο και η ηγεσία. Αυτή η ηγεσία μπορεί τουλάχιστον να συμφωνήσει σε νέα Στρατηγική και να την στηρίξει στην Ενότητα ηγετών; Μεταξύ τους και μεταξύ αυτών και του Λαού;
