Η Κυπριακή γη είναι Ευρωπαϊκό Έδαφος. Αυτό το έδαφος είναι για 43 χρόνια Τουρκοκατακτημένο. Είχε και έχει πολιτική, νομική και οικονομική υποχρέωση η Ευρώπη να απελευθερώσει το Κυπριακό Έδαφός της. Έχει πολύ ισχυρά διπλωματικά μέσα να το επιτύχει. Αρκεί να μη φοβάται τον πληθωρικό Ερντογάν. Να μην εκβιάζεται για τα δήθεν συμφέροντά της στην Τουρκία. Να μην υποτάσσεται στον πολυπράγμονα ετσιθελισμό και στον πολύτροπο επεκτατισμό της Τουρκίας.
Η Κυπριακή πολιτική ηγεσία και η Διπλωματική Στρατηγική της απέτυχαν παταγωδώς στο να εξασφαλίσουν την ενεργό συμπαράσταση τής Ευρώπης και των Μονίμων Μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας. Απέτυχαν και οι Υπουργοί Εξωτερικών και το Διπλωματικό προσωπικό. Υπουργοί που υποτάσσονταν χωρίς πρωτοβουλίες, χωρίς αντιδράσεις, χωρίς ενστάσεις στις πλέον άστοχες και αστόχαστες «εποικοδομητικές ασάφειες» του Προεδρικού.
Η πολιτική της ασάφειας αντί να διαφωτίζει, σύγχυζε. Αντί να διευκρινίζει, συσκότιζε. Αντί να θέτει καθαρά, συγκεκριμένα, πειστικά το πρόβλημα απελευθέρωσης της Κύπρου από τον Κατακτητή της, εγκλωβιζόταν στην αδιέξοδη πολιτική τού συνομιλούμε. Μετετράπη, έτσι, το Κυπριακό, από θέμα Απελευθέρωσης της Τουρκοκρατούμενης Κύπρου, σε νομικοτεχνικό τερατούργημα. Συνομιλούσε η πλευρά μας παραχωρώντας. Δίνοντας χάριν της «έξυπνης» τακτικής του εξευμενισμού του ακόρεστου Κατακτητικού θηρίου... Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια χρόνου. Ο χρόνος έτρεχε και τρέχει πάντοτε υπέρ του ισχυρού, όταν ο αδύνατος κάμνει ΤΙΠΟΤΕ για να δυναμώσει. Η τουρκοποίηση της Κύπρου, ως αμετάθετη στρατηγική της Τουρκίας, υλοποιείται χρόνο με τον χρόνο χωρίς σχεδιασμένη προοπτική αποτροπής...
Εδώ και 43 χρόνια ο Τούρκος Κατακτητής μετατράπηκε σε Επόπτη Διαιτητή της Κυπριακής τραγωδίας, που ο ίδιος δημιούργησε και συντηρεί. Πέτυχε (όπως προδιέγραψε η περιβόητη Έκθεση Νιχάτ Ερίμ) να αναβαθμίσει την Τουρκοκυπριακή Μειονότητα του 17% σε Κοινότητα. Από Κοινότητα σε Κρατίδιο. Και τώρα μεθοδεύει και προετοιμάζει στρατιωτικά και νομικά (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο) τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου. Με την αναγνώριση με δική μας υπογραφή του Τουρκοκυπριακού Κρατιδίου, που θα έχει πίσω του τα 80 εκατομμύρια της ισχυρής Τουρκίας, ενώ το δικό μας Κράτος θα έχει πίσω του... αέρα.
Μετά από 43 χρόνια Τουρκικής Κατοχής της Κύπρου, η Τουρκία αντί να τιμωρηθεί για τα εγκλήματά της εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Λαού της, θωπεύεται και από τα Ηνωμένα Έθνη και από την Ευρώπη. Και απειλεί και εκβιάζει άνετα και ατιμώρητα. Η ευθύνη των δικών μας ηγετών γι’ αυτό το τραγικό κατάντημα είναι πρόδηλη. Συνήργησαν με πράξεις και παραλείψεις στην προώθηση των Τουρκικών Σχεδίων του 1956 του «Recapture CYPRUS», του Νιχάτ Ερίμ...
Έφθασε η ώρα με συγκεκριμένη προετοιμασία και ουσιαστική (όχι ρητορική) αποφασιστικότητα, να αποδειχθεί στην ΠΡΑΞΗ ότι το Κυπριακό Κράτος όχι μόνο δεν «εξέλιπε» αλλά υπάρχει. Υπάρχει και θα απελευθερωθεί και θα επιβιώσει. Θα βρει τον δρόμο του, τους συμμάχους του, τις δυνάμεις του. Τέρμα στην πολυχρόνια καταστροφική ρητορεία «πάμε με αποφασιστικότητα στις Συνομιλίες...».
Αποφασιστικότητα χωρίς ΔΥΝΑΜΗ αντίστασης στην Τουρκική αρπακτικότητα, δεν είναι απλώς αυταπάτη ηγετών και εμπαιγμός του Λαού. Είναι εγκληματική τακτική εις βάρος της ύπαρξης και επιβίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού. Όταν συνομιλείς χωρίς δυνατότητα να λέγεις ΟΧΙ και να το στηρίζεις αποτελεσματικά, τότε δεν συζητάς. Τότε σε πνίγουν στα αδιέξοδα και σε αποτελειώνουν.
