Υπάρχει αδιέξοδον. Υπήρχεν εξ αρχής. Υπήρξε πάντοτε, υπάρχει σήμερον, θα υπάρχη αύριον. Το αδιέξοδον τούτο δεν απεκάλυψεν ο Πρόεδρος Μακάριος. Το υπενθύμισεν. Και προσέθεσεν την εντεύθεν απαισιοδοξίαν του... Όταν ωμίλησεν εις τα στρατόπεδα της Εθνοφρουράς, ολόκληρος σχεδόν ο Τύπος έσπευσεν να εκδηλώση άμεσον ή έμμεσον έκπληξιν διά την ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ του αδιεξόδου. Βραδύτερον ο ίδιος Τύπος έσπευσε να συγχαρή τον Πρόεδρον Μακάριον, διότι κατά την προχθεσινήν διάσκεψιν Τύπου είπεν ότι δεν ΕΚΗΡΥΧΘΗ το αδιέξοδον, αλλά υπάρχει τούτο, αφού το γεννά η Τουρκική αδιαλλαξία!
Οι Έλληνες είναι η συντριπτική πλειοψηφία αυτής της Ελληνικής Νήσου. Ηγωνίσθησαν διά να αυτοδιατεθούν. Συνήντησαν άρνησιν. Ηγωνίσθησαν να ενωθούν με την Ελλάδα. Συνήντησαν απειλήν καταλήψεώς των εκ μέρους της Τουρκίας. Ηγωνίσθησαν να δημιουργήσουν κράτος δημοκρατικόν, κυρίαρχον και ανεξάρτητον.
Συνήντησαν τον διαμελισμόν. Ηγωνίσθησαν δι’ ειρηνικήν λύσιν του Κυπριακού. Συνήντησαν πολεμικάς προπαρασκευάς και αδιαλλαξίαν ταυτόσημον με την δημιουργίαν Κυπριακού τουρκοκυπριακού κρατιδίου. Αυτά δεν είναι ούτε εικασίαι ούτε υπερβολαί. Είναι γεγονότα. Κραυγαλέα. Και αναντίλεκτα.
Αυτοί λοιπόν οι Έλληνες που είναι η πλειοψηφία, που ηγωνίσθησαν δι’ όλα τα ανωτέρω, που θέλουν σήμερον κράτος δημοκρατικόν και λειτουργήσιμον, λέγουν ότι τοιούτον κράτος δεν πρόκειται να υπάρξη χωρίς να ασκή κυριαρχίαν ο Κυπριακός λαός. Αλλ’ ο Κυπριακός αυτός λαός είναι εις την συντριπτικήν του πλειοψηφίαν Ελληνικός. Πώς να αλλάξη η πραγματικότης; Αυτή η πλειοψηφία πρέπει να είναι ο κυρίαρχος. Όπως συμβαίνει εις όλα τα κράτη. Και εις την Τουρκίαν, όπου ουδεμία μειονότης ήγειρεν ποτέ δικαιώματα τοπικής ή άλλης κυριαρχίας.
Οι Τούρκοι, λοιπόν, δεν θέλουν αυτήν την κυριαρχίαν. Δεν θέλουν ούτε Ένωσιν, ούτε δημοκρατικόν κράτος. Θέλουν Τουρκοκυπριακόν κρατίδιον σήμερον. Και άλλα πράγματα αύριον. Αυτό είναι το αδιέξοδον. Και δεν αίρεται ούτε με λόγους, ούτε με ευχάς, ούτε με ερμηνείας, ούτε με «κινήσεις» εκ Δυσμών ή εξ Ανατολών.
Αίρεται μόνον με ιδικά μας ΕΡΓΑ, με ετοιμότητα, με δύναμιν, με απόφασιν και αποφασιστικότητα αντιστάσεως. Καλά λοιπόν θα κάμη ο Πρόεδρος Μακάριος, αφού επείσθη διά την έννοιαν και το περιεχόμενον του αδιεξόδου, και αφού φέρεται αποφασισμένος να μην υπογράψη νέαν καταδίκην του Κυπριακού Ελληνισμού, και αφού έμαθεν ότι ο Τούρκος δεν πρόκειται να υποχωρήση, καλά θα κάμη να αρχίση εργασίαν.
Και προ 70 και προ 30 και προ 15 και 5 ετών και σήμερον το μέγα εμπόδιον εις τον Κυπριακόν αγώνα ελευθερίας ήτο η Τουρκία. Τώρα είναι και εμπόδιον και απειλή άμεσος. Αι συνομιλίαι ούτε έδωσαν, ούτε θα δώσουν καρπούς. Ας γίνωνται, διότι το θέλουν αι αντικειμενικαί δυσκολίαι. Ουδεμία ένστασις. Ας γίνη όμως και η Κύπρος φρούριον απόρθητον. Μέχρις ότου το Έθνος δυνηθή να το αξιοποιήση! Και ας γίνη με οποιονδήποτε τρόπον. Αρκεί να γίνη. Διότι, είτε το εκατάλαβαν οι πολλοί, είτε το εκατάλαβαν οι ολίγοι, οι Τούρκοι θέλουν την Κύπρον. Και εάν την θέλωμεν και ημείς, πρέπει να είμεθα ανά πάσαν στιγμήν έτοιμοι να την υπερασπισθώμεν. Όλα τα άλλα είναι διά να περνά ο χρόνος. Αυτός ο χρόνος που μας κατέστρεψεν! Και που θα μας εξαλείψη, εάν η παρεξηγημένη άψογος στάσις μας παραμείνη η μόνη αντίδρασις εις τας ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΑΣ και εμπράκτως προωθουμένας Τουρκικάς βλέψεις. K.N. Χατζηκωστής 20.10.1969 Σ.Σ. Από το 1969 που δημοσιεύτηκε το πιο πάνω άρθρο πέρασαν 48 χρόνια (μισός αιώνας). Η δεδηλωμένη Τουρκική Στρατηγική υλοποιήθηκε. Οι αδιέξοδες Συνομιλίες για κάμψη της τουρκικής αδιαλλαξίας (έτσι βασίστηκε ο Στόχος της Τουρκίας για κατάληψη όλης της Κύπρου) συνεχίζονται για 43 χρόνια. Συνεχίζονται ως βολική επιλογή ανιστόρητων και ανευθυνοϋπεύθυνων ηγετών, που με τις πράξεις και παραλείψεις τους διευκολύνουν την υλοποίηση όλων των ΣΤΟΧΩΝ της Τουρκίας.
