Η πρόσφατη καταδίκη του τέως Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα στις κατηγορίες για διαφθορά, δωροδοκία, δωροληψία και συνομωσία αποτελεί πρωτοφανή διαπόμπευση του συστήματος δικαιοσύνης της χώρας μας και, ταυτόχρονα, τρανή επιβεβαίωση της άλωσης του πολιτικού μας συστήματος από μία διεφθαρμένη, ολιγαρχική, κομματοκρατική, ανακυκλωμένη ελίτ.
Ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου ήταν ένας εκ των εκλεκτών «αρίστων» του Προέδρου Αναστασιάδη, των οποίων οι διορισμοί δεν ήταν τίποτε περισσότερο από προϊόν συναλλαγής για στήριξη της υποψηφιότητάς του στις προεδρικές εκλογές, με αντίτιμο το μετεκλογικό βόλεμά τους σε δημόσια αξιώματα. Η εμπλοκή του Προέδρου Αναστασιάδη στην υπόθεση Ρίκκου Ερωτοκρίτου δεν περιορίζεται στη μετ' εγκωμίων επιλογή και διορισμό του. Επεκτείνεται στην προκλητική συμπαράστασή του, τόσο μετά την έκθεση Πική όσο και κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας της δίκης, στην οποία μάλιστα εμφανίστηκε και ως μάρτυρας υπεράσπισης, κάτι που πρώτη φορά συνέβη στο ιστορικό της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η αντίδραση του Προέδρου Αναστασιάδη στην ανακοίνωση της απόφασης του Κακουργιοδικείου ήταν παθητική, ως να αφορούσε τον τελευταίο τυχόντα. Δεν ίδρωσε καν το αφτί του. Ο Πρόεδρος δεν έκρινε σκόπιμο ούτε καν να απολογηθεί για την εσφαλμένη επιλογή του και τα σοβαρά προβλήματα που αυτή προκάλεσε. Η στάση του Προέδρου βέβαια δεν ξάφνιασε.
Τι θα περίμενε κανείς από τον άνθρωπο που αθέτησε τις πλείστες προεκλογικές δεσμεύσεις του, συναίνεσε στην κλοπή των αποταμιεύσεων μεγάλης μερίδας του λαού, συνέργησε στην πτώχευση της Λαϊκής και στην κατάρρευση της Τράπεζας Κύπρου για διάσωση της Τράπεζα Πειραιώς, πυροδότησε την οικονομική κρίση που έριξε στη φτώχια δεκάδες χιλιάδες συμπατριωτών του, φυγάδεψε τα χρήματα των συγγενών, πελατών και φίλων του στο εξωτερικό, αμνήστευσε τον πρώην κεντρικό τραπεζίτη που ήταν εκ των κυρίων συντελεστών της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος, ροκάνισε τον χρόνο για να μη διωχθούν οι υπαίτιοι της καταστροφής της οικονομίας, συγκάλυψε τη νυν κεντρική τραπεζίτη για την αυθαίρετη αλλαγή του συμβολαίου της και την προκλητική συγκάλυψη σκανδάλων, όταν υπηρετούσε ως Γενική Ελέγκτρια, βόλεψε τους αποχωρήσαντες υπουργούς του ΔΗΚΟ, τακτοποίησε τα στελέχη του ΔΗΣΥ σε δημόσιες θέσεις, άλωσε τον Συνεργατισμό με τα πλουσιοπάροχα συμβόλαια ημετέρων, είπε ψέματα επανειλημμένα στον κυπριακό λαό, υπερέβη πολλάκις τις συμφωνημένες διαχρονικές κόκκινες γραμμές της πολιτικής ηγεσίας στο Κυπριακό, αγνόησε τη λαϊκή εντολή του δημοψηφίσματος του 2004, διασύρθηκε δημόσια στην Κύπρο και στο εξωτερικό από το γνωστό πάθος του για το αλκοόλ, αποδείχθηκε ανίκανος να διοικήσει το κράτος το οποίο κατέρρευσε κυριολεκτικά χρόνο με το χρόνο στους παγκόσμιους δείκτες αξιολόγησης διαφθοράς, ανταγωνιστικότητας, ευημερίας, ευτυχίας, μιζέριας, παιδείας, υγείας κλπ.
Σε οποιοδήποτε ευνομούμενο κράτος, όπως και σε οποιαδήποτε προηγμένη δημοκρατική πολιτεία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα είχε προ πολλού είτε παραιτηθεί αυτόβουλα είτε εξαναγκαστεί σε παραίτηση. Όπως θα είχε πράξει και ο ηγέτης οποιουδήποτε σοβαρού οργανισμού, όπως για παράδειγμα μίας δημόσιας ή ιδιωτικής εταιρείας, ο οποίος θα υπέπιπτε σε τόσες πολλές και σοβαρές παραβάσεις. Ο ηγέτης ενός οργανισμού, πόσω δε μάλλον ο Πρόεδρος ενός κράτους, είναι η βιτρίνα η οποία εκπέμπει προς τα έξω αυτό που περιέχεται στο εσωτερικό. Είναι το πρόσωπο που πρέπει να παραδειγματίζει με τη συμπεριφορά του, να εμπνέει εμπιστοσύνη με τη σοβαρότητα, συνέπεια και σταθερότητά του και να λάμπει με την αρετή και το ήθος του.
Διερωτάται κανείς, πώς μπορεί να αναμένουμε κάτι καλύτερο από τους υπουργούς, τους βουλευτές, τους δημάρχους, τους κοινοτάρχες, τους λοιπούς αιρετούς αξιωματούχους, του δημόσιους λειτουργούς, αλλά και τους απλούς πολίτες, όταν ο ύπατος άρχοντας του τόπου επιδεικνύει αυτήν τη συμπεριφορά.
Τέλος, ας μην ξεχνάμε τη ρήση του Πλάτωνα, ότι κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν. AΘΩΣ ΚΟΙΡΑΝΙΔΗΣ Πρόεδρος ΠΝΟΗΣ ΛΑΟΥ
