Μετά τη Γενεύη και το Μον Πελεράν, διάχυτη ήταν η εντύπωση ότι η Τουρκία θα έπρεπε να ξεκαθαρίσει αν συναινεί στον τερματισμό των εγγυήσεων, στην αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και στη δημιουργία συνθηκών ασφαλείας για τους νόμιμους κατοίκους της Κύπρου. Μάλιστα, ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών καθώς και ο πρόεδρος Αναστασιάδης διακήρυσσαν ότι για πρώτη φορά η Τουρκία υποχρεωνόταν να συζητήσει το θέμα της ασφάλειας και ειδικά του τερματισμού των εγγυήσεων και της αποχώρησης του Αττίλα. Όμως, με αφορμή την απόφαση της Βουλής να διδάσκεται το Ενωτικό Δημοψήφισμα στα παιδιά μας, ο εγκάθετος της Τουρκίας, Ακιντζί, κατ’ εντολήν της Άγκυρας, αποχώρησε από τις συνομιλίες. Απαιτεί κατά τρόπο αδίστακτο και αλαζονικό, η ελληνική πλευρά να ακυρώσει την απόφαση της Βουλής και τότε θα επιστρέψει, λέγει, στις συνομιλίες.
Πρόκειται για φτηνή και καθαρά τουρκική δικαιολογία, διότι η Τουρκία, με βάση διαχρονικά διακηρυγμένες θέσεις της, δεν θέλει και δεν πρόκειται να δεχθεί τερματισμό των εγγυήσεων και αποχώρηση του Αττίλα. Άλλωστε, τόσο ο υποτελής της κατοχικής χώρας όσο και Τούρκοι επίσημοι καθημερινά επαναλαμβάνουν ότι οι τουρκικές εγγυήσεις και η παρουσία του Αττίλα είναι αδιαπραγμάτευτα. Απλώς, χρησιμοποίησαν την απόφαση της Βουλής ως πρόσχημα. Αν δεν ήταν η απόφαση της Βουλής, κάποιαν άλλη αιτιολογία ή πρόσχημα θα αξιοποιούσαν για να παρασπονδήσουν. Εκτός τούτων, η Τουρκία οδεύει σε δημοψήφισμα στις 16 Απριλίου, διά του οποίου ο σουλτάνος επιδιώκει να αποκτήσει υπερεξουσίες και να καταστεί ο απόλυτος κυρίαρχος και δικτάτορας της χώρας. Συνεπώς, είτε η απόφαση της Βουλής είτε άλλο πρόσχημα ή εφεύρημα ήταν αρκετό, ώστε η τουρκική πλευρά να παρασπονδήσει ξανά.
Επισημαίνουμε αυτά με αφορμή νέες δηλώσεις του Ειδικού Συμβούλου του ΓΓ του ΟΗΕ, Νορβηγού διπλωμάτη, Έιντε, ο οποίος επιχειρεί να εισαγάγει νέα διαδικασία για την επανέναρξη των συνομιλιών. Μιλώντας σε συζήτηση που διοργάνωσε στην Ουάσιγκτον η γνωστή δεξαμενή σκέψης, «Atlantic Council», στην οποία συμμετείχε και ο Ελληνοκύπριος διαπραγματευτής, Ανδρέας Μαυρογιάννης, ο Νορβηγός αστρολόγος είπε ότι «οι εγγυήσεις και η ασφάλεια δεν θα είναι» το θέμα «που θα εμποδίσει τη διευθέτηση», υπενθυμίζοντας πως «όλοι έλεγαν ότι δεν πρόκειται να υπάρξει διευθέτηση χωρίς συμφωνία στην ασφάλεια και τις εγγυήσεις». Όπως εξήγησε, αυτή τη στιγμή γίνεται επεξεργασία μιας νέας φόρμουλας, η οποία ο ίδιος πιστεύει πως μπορεί «να προχωρήσει (to fly), αν υπάρχει βούληση, κι αρκετή εμπιστοσύνη για να σκεφτούμε έξω από τα εσκαμμένα (outside of the box), δοκιμάζοντας (improvising - αυτοσχεδιάζοντας) σ’ αυτό το ζήτημα νέα προσέγγιση». Οι ιδέες αυτές του κ. Έιντε αναμένεται να τεθούν ενώπιον των δύο ηγετών, όταν θα επανέλθει στο νησί, προκειμένου να επιδιώξει επανέναρξη των συνομιλιών.
Οι ιδέες του Νορβηγού διπλωμάτη συνιστούν απίστευτες κουτοπονηριές, επειδή συγκρούονται με τις θέσεις της ελληνικής πλευράς, η οποία επιμένει ότι τώρα ήρθε η ώρα η Τουρκία να αποδείξει, κατά τον πρόεδρο Αναστασιάδη, ότι εννοεί, όσα με τη ρητορική της διαλαλεί ότι θέλει λύση. Από την άλλη, η ελληνική πλευρά επιμένει μέχρι στιγμής ότι γι’ αυτήν τα θέματα της ασφάλειας, δηλ. ο τερματισμός των εγγυήσεων και η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων είναι ύψιστης και κυρίαρχης σημασίας και αποτελούν την πεμπτουσία της επιδιωκόμενης λύσης. Η ιδέα του Νορβηγού αστρολόγου να παρακαμφθούν τα θέματα της ασφάλειας ουσιαστικά κουβαλά νερό στον μύλο της τουρκικής αδιαλλαξίας και προσβάλλει την αιτιολογημένη ελληνική αξίωση όπως η Τουρκία ξεκαθαρίσει αν συμφωνεί στον τερματισμό των εγγυήσεων και στην αποχώρηση του Αττίλα.
Τα θέματα της ασφάλειας είναι θεμελιώδη και κεφαλαιώδη για την ελληνική πλευρά. Προειδοποιούμε τον πρόεδρο Αναστασιάδη να μην πέσει στην παγίδα που στήνει ο Νορβηγός αστρολόγος. Η θέση αυτής της εφημερίδας είναι ξεκάθαρη: Αφού οι Τούρκοι ευθύνονται για τη διακοπή των συνομιλιών, ο Πρόεδρος νομιμοποιείται να θέσει όρους και ένας εξ αυτών είναι όπως η κατοχική Τουρκία διακηρύξει επίσημα αν, ναι ή όχι, συμφωνεί με τον τερματισμό των εγγυήσεων και την αποχώρηση του Αττίλα. Επειδή, όμως, ήδη η Άγκυρα και ο εγκάθετός της διαμηνύουν ότι δεν συμφωνούν, απορούμε: Πάλι θα κληθεί η ελληνική πλευρά να υποχωρήσει, ενώ βρίσκεται εν δικαίω; Ο Πρόεδρος υποχρεούται να απαιτήσει. Δεν δικαιούται πλέον να δώσει.
