Τα καθήκοντα Ελλάδας - Κύπρου

Οι κλιμακούμενες προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο που στοχεύουν ευθέως στην αμφισβήτηση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, σε συνδυασμό με τις μαζικές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου της Κύπρου από τουρκικά μαχητικά και την προγραμματισθείσα στα ανοικτά της Πάφου άσκηση με πραγματικά πυρά, αλλά και την πρόσφατη εγκατάλειψη των διαπραγματεύσεων για λύση του Κυπριακού, επαναφέρουν κατά τρόπο έντονο το μέγα θέμα αντιμετώπισης της πολιτικής της Τουρκίας.

Δεν επιτρέπεται κανένας αποπροσανατολισμός. Η σημαντικότερη απειλή κατά της ασφάλειας του Ελληνισμού εξακολουθεί να προέρχεται από την πλευρά της Τουρκίας με τη συνεχιζόμενη κατοχή στην Κύπρο και τις αμφισβητήσεις των νόμιμων κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, που στοχεύουν στην αλλαγή του status quo στην περιοχή. Επέκταση των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης της Τουρκίας στο Αιγαίο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, επέκταση των ορίων του FIR της προς τα Δυτικά των ορίων έρευνας και διάσωσης, δημιουργία γκρίζων ζωνών και συνεκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και απειλή πολέμου σε περίπτωση που η Ελλάδα αποφασίσει να ασκήσει το δικαίωμά της, δυνάμει του άρθρου 3 της διεθνούς σύμβασης του ΟΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας, για επέκταση των χωρικών της υδάτων από 6 σε 12 ναυτικά μίλια.
Αμφισβήτηση επίσης και των δικαιωμάτων της Κύπρου για την αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου στην υφαλοκρηπίδα της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης.
Ακόμα, συνομολόγηση δήθεν συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και ψευδοκράτους για «οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας» κατά παραβίαση της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά και των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας 186 του 1964, 541 του 1983 και 550 του 1985 που ορίζουν ως μόνο υποκείμενο Διεθνούς Δικαίου την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η προσχηματική εγκατάλειψη των διαπραγματεύσεων, με διάφανο στόχο να δελεάσει ο Ερντογάν το εθνικιστικό ακροατήριο της Τουρκίας εν όψει δημοψηφίσματος, και οι απροκάλυπτες απειλές κατά της Ελλάδας ολοκληρώνουν την εικόνα.
Αυταπάτες δεν πρέπει να υπάρχουν. Η διαφύλαξη του ρόλου Ελλάδας και Κύπρου ως πόλων σταθερότητας ενταγμένων σε ένα περιφερειακό σύστημα ασφάλειας προϋποθέτει συγκεκριμένο εθνικό σχεδιασμό και πολιτικές και διπλωματικές κινήσεις που θα λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τη συνεχιζόμενη τουρκική απειλή.
Και τούτο καθίσταται απόλυτη αναγκαιότητα, αν ληφθεί υπόψη η διαμόρφωση νέων ισορροπιών στο γεωπολιτικό πεδίο της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής.
Ενώ επιχειρείται η αναδιαμόρφωση του γεωπολιτικού χάρτη της περιοχής με εμπλοκή μεγάλων δυνάμεων αλλά και της Τουρκίας, ο κίνδυνος περιθωριοποίησης Ελλάδας και Κύπρου και αποδυνάμωσης του ρόλου και των δυνατοτήτων τους είναι άμεσος και υπαρκτός. Υποδεικνύει δε την ανάγκη κατεπείγουσας υπέρβασης αδυναμιών, στο πλαίσιο μιας μεγαλόπνοης στρατηγικής.
Οφείλουμε, Κύπρος και Ελλάδα με τις ξεχωριστές μας κρατικές οντότητες, να αναδείξουμε τη διαχρονικότητα και την οικουμενικότητα του Ελληνισμού ως στοιχείων εν δυνάμει ισχύος και ως το πιο σταθερό βάθρο, όχι ασφαλώς επανάπαυσης και εφησυχασμού αλλά αφετηρίας για την ανακοπή της τουρκικής απειλής που εμφανώς ενθαρρυνόμενη και απροσχημάτιστα υποθαλπόμενη επιχειρεί τη συρρίκνωση Ελλάδας και Κύπρου και την εξουδετέρωσή τους ως αξιόπιστων κρατικών οντοτήτων, ως πόλων επιρροής δυνάμεων, ως κόμβων σταθερότητας και συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή και ως πολιτιστικών παρουσιών αίγλης, κύρους και επιδράσεων.

Οι γεωπολιτικές ανατροπές που σημειώνονται με επίκεντρο τις έρευνες για τον υποθαλάσσιο πλούτο και την προοπτική εκμετάλλευσης πλούσιων πηγών υδρογονανθράκων από πλευράς Κύπρου, Αιγύπτου, Ισραήλ και Ελλάδας έχουν προκαλέσει νευρικό κλονισμό στην Άγκυρα, η οποία εκδηλώνει ατελέσφορες, προς το παρόν, στρατιωτικές κινήσεις.
Οι στρατηγικές συμμαχίες Κύπρου και Ελλάδας με χώρες της περιοχής είναι κινήσεις προς την ορθή κατεύθυνση.

Με βάση αυτά τα ανεπίδεκτα αμφισβήτησης δεδομένα και τις συναφείς προβλέψεις των εξελίξεων, είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο Ελληνισμός θα πρέπει να κινηθεί τάχιστα με περαιτέρω στρατηγικές προσαρμογές, κινήσεις και μέτρα που θα τον επαναφέρουν ισχυρό σε μια φυσική κοιτίδα ιστορικής παρουσίας, δημιουργίας και πολιτιστικής του ανάδειξης. Χωρίς υποβάθμιση της συμμετοχής της Ελλάδας σε περιφερειακούς οργανισμούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, και χωρίς εγκατάλειψη για την Κύπρο του στόχου διαρκούς αξιοποίησης της συμμετοχής της στην Ε.Ε.

Η επιστροφή της Ελλάδας στην κρίσιμη γεωπολιτική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, η κρίσιμη γεωπολιτική θέση Ελλάδας και Κύπρου, ο μοναδικός πλούτος του πολιτισμού και της ιστορίας μας, συνδυαζόμενα με τη θέλησή μας να εργαστούμε σκληρά, μεθοδικά και προγραμματισμένα για την ισχυροποίησή μας σε όλα τα επίπεδα, μπορούν και πρέπει να δώσουν στον Ελληνισμό, στην Ελλάδα και την Κύπρο, την προσδοκία και την προοπτική μιας δυναμικής παρουσίας στην περιοχή. Με μια νέα πολιτική στον τομέα της άμυνας, που θα τερματίζει φαινόμενα εφησυχασμού και επανάπαυσης.

Υπάρχει τελικά ένα κεντρικό καταλυτικής σημασίας σημείο. Ο αυτοπροσδιορισμός αλλά κι η αναγνώριση της Τουρκίας ως περιφερειακής υπερδύναμης δεν πηγάζει από τον ρόλο και τη σπουδαιότητά της στον Καύκασο ή πολύ περισσότερο στην Κεντρική Ασία, αλλά και την απόπειρα επικυριαρχίας της στην Ανατολική Μεσόγειο με την ακύρωση ταυτόχρονα της ανατολικο-μεσογειακής κυριαρχίας της Ελλάδας.

Τελική κατάληξη. Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να σχεδιάσουν διεκδικητικά και με σωφροσύνη μέσα στο νέο διεθνές και περιφερειακό πλαίσιο τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες τους. Με επίγνωση της τεράστιας σημασίας της παρουσίας του Ελληνισμού, με την ευρύτερη έννοια, στην Ανατολική Μεσόγειο. Μόνο έτσι μπορούν να αναδειχθούν στη νέα εποχή παράγοντες ασφάλειας, σταθερότητας, συνεργασίας, οικονομικής ανάπτυξης και ειρήνης. Αυτή η πρόκληση είναι μπροστά μας και σε αυτήν οφείλουμε να ανταποκριθούμε. Διαφορετικά, η Τουρκία θα συνεχίζει όχι μόνο να απειλεί αλλά και να επιβάλλει βίαια και ανεμπόδιστα την επικυριαρχία της. Η λύση του Κυπριακού μπορεί να είναι ορθή και βιώσιμη μόνο μέσα από αυτήν τη θεώρηση.

ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ Λ. ΟΜΗΡΟΥ
τέως Πρόεδρος Βουλής των Αντιπροσώπων