Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θέλει να θωπεύει τ' αφτιά όλων. Και του Ακιντζί και των απορριπτικών και του ΑΚΕΛ και των ανανικών και των εθνικοφρόνων. Γι' αυτό, άλλωστε, οι δηλώσεις στις οποίες προβαίνει... κονταροκτυπιούνται. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Πότε καταγγέλλει τον Ακιντζί ότι υπέκυψε στις εντολές της Άγκυρας. Και, αμέσως μετά, δηλώνει πως ο Ακιντζί θέλει ειλικρινώς λύση. Πότε με αυστηρό ύφος δηλώνει πως «η ιστορία δεν διορθώνεται».
Και στη συνέχεια εξαπολύει βολές κατά της Βουλής και της απόφασής της. Πότε δηλώνει πως δεν αναμένει αλλαγή στη στάση της Άγκυρας, ακόμη και μετά το δημοψήφισμα του Απριλίου. Και, την επαύριον, δηλώνει πανέτοιμος για συνομιλίες. Αλλά αφού δεν αναμένει αλλαγή στην τουρκική στάση, τι προσδοκεί από έναν νέο κύκλο συνομιλιών; Αυτή η αντιφατική στάση δεν αποδεικνύει ηγέτη με σταθερή πολιτική. Δεν αποδεικνύει ηγέτη που έχει στο μυαλό του συγκεκριμένη στρατηγική. Αποδεικνύει ηγέτη τελούντα σε σύγχυση και υπό πίεση. Ηγέτη με ένα μεγάλο μέρος του μυαλού του επικεντρωμένο στις προεδρικές εκλογές και στην ικανοποίηση όσων περισσοτέρων, διαφορετικών αντιλήψεων, πολιτών.
Όμως, με αυτήν τη διχογνωμία μυαλού, ο Νίκος Αναστασιάδης κινδυνεύει να χάσει και στο μέρος που λέγεται Κυπριακό και στο κομμάτι που ονομάζεται Προεδρικές Εκλογές. Ήδη, έτσι και αλλιώς, απώλεσε την αξιοπιστία του μεταξύ των δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Απώλεσε τα δεκανίκια του ΑΚΕΛ. Μεμψιμοιρούν οι ανανικοί. Και δεν τον εμπιστεύεται, πλέον, ούτε ο κοινός οραματιστής Ακιντζί. Αιωρείται μεταξύ κωλοτούμπας και φουστανέλας, ο Πρόεδρος. Ο Νίκος Αναστασιάδης πιστεύει ότι θα ξεπεράσει τους σκοπέλους και θα περάσει σώος και αβλαβής μεταξύ Συμπληγάδων. Απατάται. Σύντομα θα βρεθεί σε μέγκενη πιέσεων. Εσωτερικά και εξωτερικά. Η φοβισμένη στάση που τήρησε μετά τη διακοπή των συνομιλιών, η αντιφατική πολιτική που εκδηλώθηκε στις δηλώσεις του, σε αντίθεση με την επιθετική στρατηγική που άσκησε ο Ακιντζί και η Τουρκία, δεν έπεισαν τον διεθνή παράγοντα ότι την ευθύνη φέρει η Τουρκία και ο κατοχικός ηγέτης. Δεν ακούστηκε από κανένα διεθνές κέντρο καταδίκη της Τουρκίας και του Ακιντζί. Αντίθετα, συνεχώς ακούγονται τοποθετήσεις που καλούν τους δύο ηγέτες να επιστρέψουν στις συνομιλίες. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και το ΑΚΕΛ και η ανανική πλευρά. Ασκείται πίεση στον Πρόεδρο Αναστασιάδη και από το εσωτερικό μέτωπο. Ο Έιντε, στο μεταξύ, πιέζει ασφυκτικά τον Πρόεδρο και την ελληνοκυπριακή πλευρά. Δηλώνει πως η λύση εξαρτάται από τη Λευκωσία. Αποενοχοποιεί την Τουρκία και φορτώνει το βάρος στον Αναστασιάδη. Αργά ή γρήγορα, ο Πρόεδρος θα επιστρέψει στις συνομιλίες. Αφού, προηγουμένως, υποκύψει στις αξιώσεις του κατοχικού ηγέτη. Αλλά, το θέμα και η ουσία δεν είναι αν ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακιντζί επιστρέψουν στις συνομιλίες. Η ουσία είναι αν οι συνομιλίες μπορούν να εκτραπούν από την καταστροφική πορεία τους και να οδεύσουν προς την κατεύθυνση μίας δίκαιης, λειτουργικής και βιώσιμης λύσης.
Αυτό θα συμβεί μόνον εάν ο Ήλιος ανατείλει από τη Δύση. Τα πάντα έχουν κριθεί στο Κυπριακό. Είτε η κινούμενη άμμος καταπιεί τον κυπριακό Ελληνισμό, στον βωμό μίας πολιτικά σχιζοφρενικής λύσης, είτε καταλήξουμε σε ένα επικίνδυνο αδιέξοδο με πολλαπλές συνέπειες. Εδώ έχει οδηγήσει το εθνικό θέμα μία ευσεβοποθική, αναποτελεσματική κυπριακή πολιτική αυτοδικαίωσης προσωπικών και κομματικών σκοπιμοτήτων και μία διαχρονική τουρκική αδιαλλαξία και αμετακίνητη εμμονή της Άγκυρας στα επεκτατικά της σχέδια. Την οποία, βεβαίως, εξυπηρέτησε, βόλεψε και υποβοήθησε η πολιτική Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ...
