Στην Τουρκία θα διεξαχθεί δημοψήφισμα τον ερχόμενο Απρίλιο, στις κατεχόμενες περιοχές ετοιμάζονται για πρόωρες «εκλογές», στην Κυπριακή Δημοκρατία αρχίζουν να ζεσταίνονται οι μηχανές για τις Προεδρικές του 2018. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Όλα τα ψευδο-ορόσημα, όλα τα ψευδο-μομέντουμ, όλα τα ψευδο-χρονοδιαγράμματα περί λύσης εντός του 2015, ή το αργότερο εντός του 2016, ή το πρώτο τρίμηνο του 2017, με τα οποία ενέπαιζαν τον κυπριακό λαό ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, και οι ηγέτες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ αποδείχθηκαν φούσκες.
Τα κορόιδα, ο λαός, πιάστηκε αρχικά στο δόλωμα, αλλά πλέον ο Νίκος Αναστασιάδης δεν μπορεί να πείσει ούτε τον εαυτό του πως βλέπει λύση στον ορίζοντα. Και ο κ. Έιντε, που έβλεπε όλα τα άστρα ευθυγραμμισμένα προς τη λύση; Τρέχει στην Ουάσιγκτον, η οποία έχει να αντιμετωπίσει τον πονοκέφαλο Τραμπ και τον επί θύραις διχασμό, προκειμένου να αναζητήσει ιδέες. Όνειρο δεμένο στο μουράγιο, η λύση. Και βεβαίως, τέτοια λύση που δεν οδηγούσε πουθενά, παρά μόνο στη διάλυση του κυπριακού κράτους και στην τουρκοποίηση, καλύτερα να παραμείνει δεμένη στο μουράγιο. Το τραγικό, όμως, ποιο είναι; Ότι η ηγεσία δεν έχει, ούτε καν σκέφτεται, σχέδιο Β' για την αντιμετώπιση των συνεπειών που θα έχει η ερασιτεχνική, ενδοτική και εγκληματική πολιτική της, η οποία διευκόλυνε την Τουρκία να οδηγήσει τα πράγματα εκεί που ήθελε. Το μόνο «επιχείρημα» το οποίο θα χρησιμοποιήσει κατά κόρον είναι η «τουρκική αδιαλλαξία».
Το «επιχείρημα» όλων των αποτυχεμένων κυπριακών ηγεσιών, οι οποίες προτού εκλεγούν εγνώριζαν πώς θα έκαμπταν την τουρκική αδιαλλαξία, αλλά όταν ανελάμβαναν τη διαχείριση του εθνικού θέματος, προσέφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες στην Τουρκία, να κάμει ακόμη ένα άλμα προς την πραγματοποίηση των επεκτατικών σχεδίων της. Φταίει η τουρκική αδιαλλαξία. Ε, και; Όταν έλεγαν πως ο Ερντογάν είναι σύγχρονος και προοδευτικός ηγέτης που θέλει λύση, ποία αδιαλλαξία του αναγνώριζαν; Όταν διακήρυσσαν ότι ο Μουσταφά Ακιντζί άνοιξε παράθυρο ελπίδας και είναι ο οραματιστής ηγέτης που θα μπορέσει να απογαλακτισθεί από την Τουρκία, ποία αδιαλλαξία του αναγνώριζαν; Όταν έλεγαν ότι ήθελαν λύση στην οποία κερδισμένη να ήταν και η Τουρκία, ποία αδιαλλαξία αναγνώριζαν στην κατοχική χώρα; Ερωτούμε τον Νίκο Αναστασιάδη, τον Αβέρωφ Νεοφύτου, τον Άντρο Κυπριανού: Τα έλεγαν ή δεν τα έλεγαν όλα αυτά; Ενέπαιζαν ή δεν ενέπαιζαν τον κυπριακό Ελληνισμό; Πιστεύουν ή δεν πιστεύουν πως, αν συνεχιστεί η κοροϊδία ολόκληρου λαού και επαναρχίσει ο ψευδοδιάλογος, έχει οποιεσδήποτε προοπτικές να καταλήξει σε δίκαιη και βιώσιμη λύση; Και εάν δεν επαναρχίσει αυτή η καφενοκουβέντα και το άρπα-κόλλα, και το αδιέξοδο επισημοποιηθεί, ποίο σχέδιο έχουν; Οι ικανοί, διορατικοί και σοβαροί ηγέτες, έχουν πάντοτε στην τσέπη δύο εναλλακτικά σχέδια. Ένα για το πώς θα φθάσουν στην εκπλήρωση των στόχων τους και δεύτερο πώς θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες και τα αποτελέσματα ενδεχομένων αδιεξόδων. Οι δικοί μας «σοφοί» ούτε δύο, ούτε ένα σχέδιο δεν είχαν. Μπήκαν στα φουσκωτά να διασχίσουν ολόκληρο ωκεανό, χωρίς ούτε πυξίδα να έχουν, ούτε σωσίβιο να διασωθούν. Τώρα ο Πρόεδρος ψάχνει για τρίπτυχα, δήθεν. Σοβαρομιλά; Θα τον σώσουν τα τρίπτυχα και οι νέες μεθοδολογίες; Ή οι από μηχανής θεοί, που μόνο στις αρχαίες τραγωδίες υπάρχουν; Πριν από μερικές εβδομάδες, είχε ζητήσει από όλα τα πολιτικά κόμματα να του καταθέσουν προτάσεις για το εθνικό θέμα. Τις κατέθεσαν. Τις μελέτησε; Βρήκε έστω και μία εισήγηση η οποία μπορούσε να αποδειχθεί χρήσιμη; Ή οι προτάσεις παραμένουν στοιβαγμένες στο γραφείο του, ή απετέλεσαν τροφή για το σκυβαλοφόρο του Προεδρικού; Αλλά τώρα ο Νίκος Αναστασιάδης έχει όλο το μυαλό, όχι το μισό, επικεντρωμένο στις προεδρικές εκλογές. Θα επανέλθει με νέες δεσμεύσεις και με νέο σλόγκαν: «Το Κυπριακό θέλει τον ηγέτη του»...
