Στην πολιτική, όλα έχουν τεράστια σημασία, ανάλογα με τον χρόνο που γίνονται, αποφασίζονται ή προκαλούνται. Ένας ηγέτης οφείλει να σταθμίζει όλα τα δεδομένα και να αντιδρά ή να ενεργεί με δύο μόνο γνώμονες. Την υπεράσπιση των συμφερόντων της πατρίδας και τη σωτηρία της από εξωτερικούς εχθρούς και απειλές.
Όταν ο εχθρός απειλεί, εκβιάζει, προκαλεί, αξιώνει, δεν είναι μόνο γερά νεύρα που απαιτούνται αλλά και ξεκάθαρη αποφασιστικότητα. Αυτή πρέπει να μεταποιείται σε πράξη και όχι να περιορίζεται σε ανέξοδες δηλώσεις ή φλυαρίες. Ιδιαίτερα όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε την αδιστακτότητα του Τούρκου και την εκβιαστική επιθετικότητά του. Προχθές, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επισκέφθηκε στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς.
Με αφορμή τις ασταμάτητες προκλήσεις εκ μέρους του εγκαθέτου της Τουρκίας, είπε:
«Οι προκλήσεις θα πρέπει να σταματήσουν αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ μας. Τι ενοχλούσε -ένα απλό παράδειγμα- η λειτουργία στον Άγιο Εξορινό; Δεν είναι αρκετό να λέμε ότι κάποιοι άλλοι παίρνουν τις αποφάσεις και εμείς δεν μπορούμε να επηρεάσουμε. Και η Βουλή έλαβε αποφάσεις και όμως η αξίωση ήταν να παρέμβω εγώ, παρανόμως, για να διορθώσω το λάθος.
Δεν θέλω να δώσω συνέχεια, δεν είναι η πρόθεση να δημιουργήσω ένα κλίμα αρνητικό αλλά ταυτόχρονα και δεν είμαι υποχρεωμένος να παρακολουθώ, σιωπώντας, δηλώσεις που γίνονται και που προκαλούν». Οι τουρκικές προκλήσεις δεν πρόκειται να σταματήσουν επειδή πράξεις, ενέργειες και ειδικά η απραξία και η σιωπή της δικής μας πλευράς, ενθαρρύνουν και αποθηριώνουν τους Τούρκους.
Επί του προκειμένου, οι ευθύνες του Προέδρου Αναστασιάδη είναι ασήκωτες και βαρύτατες. Αυτός και η ομοχειρία ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ ανέδειξαν τον υποτελή της Τουρκίας, Ακιντζί, ως περίπου τον παράκλητο με τον οποίο θα επιτύγχαναν λύση στο Κυπριακό. Αυτές οι στήλες και οι αρθρογράφοι της «Σ» καθημερινά, φορτικά, εξαντλητικά εξηγούσαν στον Πρόεδρο ότι ο Ακιντζί είναι ο ιδεωδέστερος Δούρειος Ίππος της Τουρκίας για την άλωση και κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δυστυχώς, οι αναλύσεις μας επιβεβαιώθηκαν. Από τον Μάιο 2015 μέχρι σήμερα, ο προαγωγός της τουρκικής κατοχής δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επιχειρεί να επιβάλει τις αξιώσεις της Άγκυρας.
Ο Ν. Αναστασιάδης σιώπησε αδικαιολόγητα σε πάρα πολλές περιπτώσεις τουρκικών προκλήσεων. Όταν οι Τσαβούσογλου-Νταβούτογλου καθώς και ο υποτελής χαρακτήριζαν την Κυπριακή Δημοκρατία ως «εκλιπούσα». Όταν Τούρκοι ηγέτες απειλούσαν, εκβίαζαν, όχι μόνο με λόγια αλλά και με αποστολή πολεμικών σκαφών και αεροπλάνων, ο Πρόεδρος περιοριζόταν σε δηλώσεις ή απλώς καταγγελίες στον ΟΗΕ.
Και όταν ο εγκάθετος εγκατέλειψε τις συνομιλίες εξαιτίας του δημοψηφίσματος στην Τουρκία, αντί ο Πρόεδρος να επικεντρωθεί σε αυτό, αναλώθηκε με τους Αβέρωφ και Άντρο να προσβάλλει και να επιτίθεται στη Βουλή για το δήθεν «λάθος» της διδασκαλίας του Ενωτικού Δημοψηφίσματος.
Σήμερα, ο Ν. Αναστασιάδης γιατί διαμαρτύρεται για την απαγόρευση λειτουργίας στον Άγιο Εξορινό; Η αντίδραση των κατοχικών αρχών είναι αποτέλεσμα και της δικής του ανοχής και σιωπής δήθεν για να μην επηρεαστούν οι συνομιλίες. Είναι συνέπεια και της δικής του κατευναστικής και εξευμενιστικής τακτικής. Οι Τούρκοι δεν έχουν κανένα κόστος. Εκλαμβάνουν τη σιωπή στις προκλήσεις και εκβιασμούς τους ως φόβο, αδυναμία ή και προθυμία για υποταγή στις αξιώσεις τους. Αυτό εισπράττουν και γι’ αυτό ασυδοτούν και προκαλούν.
