Το κλίμα στο δείπνο ήταν καλό, η συζήτηση υπήρξε ειλικρινής, η ατμόσφαιρα ήταν εποικοδομητική, αλλά η διαδικασία εξέπνευσε. Αυτό ελέχθη από την Κυβέρνηση και εγράφη από τα ανανικά ΜΜΕ, που παραπέμπει στη γνωστή ρήση, «η εγχείρηση επέτυχε, αλλά ο ασθενής απέθανε».
Εν πάση περιπτώσει, η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι έτοιμη για επανέναρξη των συνομιλιών, όπως μας διαβεβαίωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Εναποθέτει τώρα ελπίδες στον... Μεγαλέξανδρο των διακοινοτικών συνομιλιών, ο οποίος ανέλαβε να λύσει τον γόρδιο δεσμό και να καταθέσει νέες ευφάνταστες ιδέες για συνέχιση του διαλόγου.
Επενδύει ελπίδες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στον διπλωμάτη, ο οποίος μόλις πριν από μερικές ημέρες είχε καταγγελθεί από τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας ότι διαμεσολαβεί μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, ώστε να γίνει αποδεκτός ο τουρκικός όρος να ισχύσουν οι τέσσερεις βασικές ελευθερίες για τους Τούρκους υπηκόους!
Αλλά ο Ακιντζί απαιτεί, προτού επαναρχίσουν οι συνομιλίες, να ακυρωθεί από την Ολομέλεια της Βουλής η απόφαση για το Ενωτικό Δημοψήφισμα. Θα χρειαστούν νέα δείπνα Ακιντζί-Αβέρωφ και Ακιντζί-Κυπριανού, προκειμένου να τελειώσει η «δουλειά», ώστε να επιστρέψει στο τραπέζι ο κοινός οραματιστής με τον Πρόεδρο, κατοχικός ηγέτης.
Η προσπάθεια συνεχίζεται, κορόιδα. Μέχρι να δοθούν στον κ. Ακιντζί και τα τελευταία υπολείμματα των δικαιωμάτων του κυπριακού Ελληνισμού και μέχρι να εξαντληθούν και οι τελευταίοι εξευτελισμοί της ελληνοκυπριακής πλευράς. Τι απομένει να δοθεί; Η Μόρφου, η εκ περιτροπής προεδρία, οι τέσσερεις ελευθερίες στους Τούρκους υπηκόοους, η αποδοχή των υπαναχωρήσεων Ακιντζί; Μέχρι να μας καταπιεί πλήρως η κινούμενη άμμος, όπως λέει και ο Άντρος Κυπριανού.
Αλλά ούτε ο Άντρος Κυπριανού, ούτε ο Αβέρωφ Νεοφύτου, ούτε ο Νίκος Αναστασιάδης είχαν το σθένος, προτού μας καταπιεί η κινούμενη άμμος, να προχωρήσουν σε καταγγελία της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας για την ανατίναξη των συνομιλιών. Η Άγκυρα και ο Μουσταφά Ακιντζί τούς προσέφεραν ένα δώρο, αλλά είπαν «ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε».
Αντί να καταγγείλουν την Τουρκία, ο μεν Πρόεδρος περιεφέρετο στα ξένα για να ικετεύσει παρέμβαση προκειμένου να ευαρεστηθεί ο κατοχικός ηγέτης να επιστρέψει στις συνομιλίες, οι δε ηγέτες των δύο κομμάτων περιεφέροντο στα κατεχόμενα, συνέτρωγαν με τον Ακιντζί σε μυστικούς χώρους και του φιλούσαν τα πόδια υποσχόμενοι να «διορθώσουν το λάθος» της Βουλής.
Εμπρός, λοιπόν, να επιστρέψουμε στο τραπέζι. Και μετά, τι; Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο ψευδοδιάλογος εξέπνευσε. Δεν υπάρχει πλέον προοπτική να τελεσφορήσει. Από τη μια, η δική τους καταστροφική πορεία, από την άλλη η αναβαθμισθείσα, συνεπεία της δικής τους ενδοτικής φιλοσοφίας, τουρκική αδιαλλαξία, έχουν οδηγήσει τις συνομιλίες στο αδιέξοδο.
Τι θα πράξουν; Θα αντιληφθούν ότι επήλθε το τέλος και θα συνδιαβουλευθούν με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις για την αλλαγή πολιτικής, θα προχωρήσουν στην επεξεργασία σχεδίου Β για την αντιμετώπιση των δεινών που θα προκύψουν από τη καταστροφική πολιτική που ακολούθησαν, ή θα αναμένουν τον εκ Νορβηγίας Μεγαλέξανδρο να λύσει έναν άλυτο γόρδιο δεσμό;
Όσο περιμένουν τους από μηχανής θεούς να τους σώσουν και όσο πιστεύουν σε Μεγαλέξανδρους, τόσο πιο κοντά στην καταστροφή οδηγούν τον κυπριακό Ελληνισμό και τόσο μεγεθύνουν και πολλαπλασιάζουν το ήδη βαρύ ποινολόγιο των ευθυνών τους...
