Άλλοι ήταν φαβορί και άλλοι το σήκωσαν

Οι έξι περιπτώσεις που ο πρωταθλητής Ευρώπης βγήκε από την... εξωτερική

Με τα σημερινά δεδομένα, αλλά και εδώ και 15 χρόνια, το να πάρει ένα αουτσάιντερ (εκτός Γερμανίας, Ισπανίας, Αγγλίας, Ιταλίας, άντε και Γαλλίας) το Τσάμπιονς Λιγκ είναι απομακρυσμένο. Μία είναι η εξαίρεση και αυτό έγινε πριν από 13 χρόνια. Προτού η ΟΥΕΦΑ αποφασίσει την αλλαγή συστήματος, οι συνθήκες για έκπληξη υπήρχαν. Τότε που συμμετείχε η πρωταθλήτρια κάθε χώρας και η κάτοχος του τροπαίου. Τότε που, μόνο με νοκ άουτ, 9 αγώνες ήταν αρκετοί για να φτάσει η ομάδα στον τίτλο. Λίγες, αλλά ξεχωριστές οι περιπτώσεις που ομάδες έκαναν την ανατροπή και σήκωσαν το τρόπαιο. Κάνοντας τη δουλειά τους (καλές κληρώσεις κυρίως και σταθερότητα), αξιοποιώντας αλληλοεξουδετερώσεις και εκπλήξεις στα ματς των «θηρίων», αλλά και δείχνοντας τσαγανό στον τελικό. Ποιες είναι αυτές;

Φέγενορντ 1970

Προάγγελος του τι θα επακολουθούσε τα επόμενα χρόνια, αλλά έκπληξη για τη συγκεκριμένη χρονιά. Η Ολλανδία δεν είχε παρουσιάσει τίποτα αξιόλογο μέχρι τότε, αλλά η καινοτομίες στις Ακαδημίες και τις τακτικές φέρνει αποτέλεσμα. Μπορεί να ήταν ο Άγιαξ και η Εθνική που μάγεψαν στη δεκαετία, την αρχή όμως έκανε η Φέγενορντ. Που στα 1970, αφού πέρασε χαμηλά (Ρέικιαβικ), ημίψηλα Φόρβαρτς (Ανατολικής Γερμανίας), Λέγκια και υψηλά εμπόδια (Μίλαν), έφτασε στον τελικό και βρήκε τη Σέλτικ. Που είχε ισχύ (απέκλεισε Μπενφίκα, Φιορεντίνα, Λιντς) και εμπειρία όσο λίγες. Συν ότι προηγήθηκε στον τελικό. Αλλά οι Ολλανδοί απάντησαν αμέσως, λίγο πριν τελειώσει η παράταση έκαναν και το 2-1 και σηματοδότησαν την επικείμενη κυριαρχία της χώρας τους.

Άστον Βίλα 1982

Για μισό λεπτό, μιλάμε για αγγλική ομάδα, σε μία εποχή αγγλικής κυριαρχίας. Αλλά υπάρχει και η άλλη όψη. Η Άστον Βίλα πήρε το πρωτάθλημα του 1981 έπειτα από άγρια μάχη με την Ίπσουιτς, τη στιγμή που το θηρίο, Λίβερπουλ, είχε δύσκολη χρονιά στο πρωτάθλημα. Στην πορεία υπεράσπισης του τίτλου της δεν τραβούσε και τερμάτισε 11η. Στο Πρωταθλητριών, υπήρχαν θηρία. Η Λίβερπουλ ήταν η κάτοχος και ετοιμαζόταν να επιστρέψει στην κορυφή της Αγγλίας. Η Γιουβέντους είχε Πλατινί, Μπόνιεκ και τη μισή Εθνική Ιταλίας. Η Μπάγερν με Ρουμενίνγκε, Μπράιτνερ ήταν, κατά πολλούς, εφάμιλλη της ομάδας της προηγούμενης δεκαετίας.

Πολύ ισχυρή ήταν εκείνη τη χρονιά η Άντερλεχτ και το έδειξε αμέσως, αποκλείοντας τη Γιουβέντους. Η Λίβερπουλ γονάτισε στη Σόφια και αποκλείστηκε από την ΤΣΣΚΑ στα προημιτελικά. Η Βίλα έκανε τη δουλειά της με Βαλούρ Ισλανδίας, Ντιναμό Βερολίνου (πέρασε με το εκτός έδρας γκολ), Ντιναμό Κιέβου και Άντερλεχτ. Αν και είχε ταλέντο στην επίθεση (Σο, Μόρλι, Γουίθ), ήταν η άμυνα που έκανε τη δουλειά κόντρα στους Βέλγους (1-0, 0-0). Στον τελικό η Μπάγερν ήταν φαβορί. Η Άστον Βίλα έχασε τον βασικό της τερματοφύλακα Ρίμερ μόλις στο 9ο λεπτό από τραυματισμό και στη θέση μπήκε ο Σπινκ. Άπειρος, με ελάχιστες συμμετοχές σε 5 χρόνια στην ομάδα. Αλλά με θράσος και ταλέντο. Έκανε μεγάλη εμφάνιση και κράτησε το μηδέν. Η Βίλα σε μία από τις λιγοστές της επιθέσεις σκόραρε (στο 67 ́) και νίκησε.

Στεάουα 1986

Μέγα έκπληξη αυτή του 1986. Με τη Στεάουα Ρουμανίας. Που το κατέκτησε μέσα στην Ισπανία, κερδίζοντας στα πέναλτι την Μπαρσελόνα, που ήταν το ακλόνητο φαβορί και ήθελε διακαώς το 1ο της Κύπελλο Πρωταθλητριών. Η ιστορία είναι πάνω κάτω γνωστή. Η Στεάουα στον τελικό της Σεβίλης πάρκαρε... λεωφορείο μπροστά από το τέρμα του Ντουκαντάμ, κράτησε το 0-0 και έστειλε το ματς στα πέναλτι. Εκεί ο Ντουκαντάμ (τέταρτος τη τάξει εκείνη την εποχή τερματοφύλακας στη Ρουμανία), έπιασε τα τέσσερα πρώτα πέναλτι των Καταναλών (δεν χρειάστηκε να εκτελεστεί 5ο) και η Στεάουα θριάμβευσε.

Για να φτάσει στον τελικό η ρουμανική ομάδα είχε και σύμμαχο την τύχη. Απέκλεισε τη Βέιλε Δανίας, τη Χόντβεντ Ουγγαρίας, στους «8» βρήκε απέναντί της τη Λάχτι Φινλανδίας και στα ημιτελικά χρειάστηκε την 1η υπέρβαση (με την τότε πολύ ισχυρή Άντερλεχτ). Τα φαβορί αλληλοεξουδετερώθηκαν (η «Μπάρτσα» απέκλεισε Πόρτο, Γιουβέντους και η Άντερλεχτ την Μπάγερν), η Αγγλία είχε μόλις αποκλειστεί λόγω Χέιζελ. Μάλιστα, παρ' ολίγον φιναλίστ στον τελικό να ήταν η Γκέτεμποργκ, που αποκλείστηκε από την Μπαρτσελόνα στα πέναλτι.

Πόρτο 1987

Είχε σαφώς καλή ομάδα και μερικές εξαιρετικές μονάδες η Πόρτο, όπως Φούτρε, Γκόμεζ και Ματζέρ. Αλλά όταν ξεκίνησε το Τσάμπιονς Λιγκ τα φαβορί ήταν τρία. Μπάγερν, Ρεάλ, Γιουβέντους. Η Πόρτο έκανε τη δουλειά της και προχώρησε. Καλές κληρώσεις, με Ραμπάτ Άγιαξ Μάλτας, Βιτκοβίτσε Τσεχοσλοβακίας, Μπρόντμι. Στα ημιτελικά σε 50-50% αναμέτρηση κέρδισε δύο φορές την Ντιναμό Κιέβου (ουσιαστικά τα 10/11 της τότε Εθνικής της Σοβιετικής Ένωσης). Την ίδια ώρα, η Ρεάλ απέκλεισε στον 2ο γύρο τη Γιουβέντους, ενώ στα ημιτελικά η «Βασίλισσα» έχασε από την Μπάγερν. Στον τελικό οι Βαυαροί ήταν φαβορί και μέχρι το 79 ́ μπροστά στο σκορ με 1-0 και είχαν τον έλεγχο. Ένα δίλεπτο φωτιά έφερε τα πάνω κάτω, με τους Ματζέρ και Χουαρί να σκοράρουν για την Πόρτο και να φέρνουν την ανατροπή.

Ερυθρός Αστέρας 1991

Η ομάδα που έφτασε στον τελικό και κατέκτησε το τρόπαιο ήταν όντως εξαιρετική (Προσινέσκι, Μιχαήλοβιτς και σία). Αλλά σίγουρα λίγοι υπολόγιζαν στις αρχές της χρονιάς μία τέτοια εξέλιξη. Με Μίλαν, Νάπολι, Ρεάλ, Μαρσέιγ, Μπάγερν να είναι τα μεγάλα ονόματα. Μέχρι τα ημιτελικά η γιουγκοσλαβική ομάδα είχε καλές κληρώσεις (Γκρασχόπερς, Ρέιντζερς, Ντιναμό Δρέζδης). Στον ημιτελικό έδειξε ότι είχε τσαγανό και μεγάλη ποιότητα, αποκλείοντας την Μπάγερν. Οι υπόλοιποι μνηστήρες; Η Νάπολι του Μαραντόνα και η Ρεάλ αποκλείστηκαν από τη... Σπαρτάκ Μόσχας. Η Μίλαν από τη Μαρσέιγ. Οι Γάλλοι ήταν αυτοί που έφτασαν στον τελικό και είχαν και την ταμπέλα του φαβορί. Αλλά ο Ερυθρός Αστέρας, σε ένα ματς... σούπα, κέρδισε στα πέναλτι (0-0 ο αγώνας και η παράταση).

Πόρτο 2004

Θεωρούμε πως το επίτευγμα της Πόρτο του Μουρίνιο το 2004 είναι πιθανότατα η μεγαλύτερη ανατροπή προγνωστικών στην Ιστορία. Η διοργάνωση είχε αλλάξει (8 όμιλοι με συμμετοχή 32 ομάδων), οι μεγάλες χώρες είχαν από τρεις και τέσσερεις εκπροσώπους. Μόνο η Μπαρσελόνα έλειπε. Η Πόρτο βγήκε 2η στον όμιλο, πίσω από τη Ρεάλ, αλλά με διαφορά από τη Μαρσέιγ και τη Ρέιντζερς. Στη φάση των «16» σόκαρε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έβγαλε έξω μετά τη Λιόν (ήταν φαβορί στην αναμέτρηση) και στα ημιτελικά τη Λα Κορούνια. Η Μονακό που βρέθηκε απέναντί της φρόντισε να αποκλείσει τη Ρεάλ που ήταν το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης και κάπως έτσι η Πόρτο και οι «Πρίγκιπες» βρέθηκαν στον τελικό. Η Πόρτο έδωσε ρεσιτάλ (3-0) και η εποχή Μουρίνιο... ξεκινούσε.

Άλλη εποχή

Υπάρχουν ομάδες που κατέκτησαν το Κύπελλο Πρωταθλητριών και η σημερινή τους εικόνα ίσως προκαλεί εντύπωση για το πώς έφτασαν τότε στο τρόπαιο. Ας πούμε το Αμβούργο. Αλλά, στα 1983, είχε μία καταπληκτική ομάδα, ήταν η καλύτερη στη Γερμανία και δεν είχε σε τίποτα να ζηλέψει από τα άλλα θηρία της Ευρώπης. Η Αϊντχόφεν, του 1988, σαφώς και ήταν άκρως διαφορετική από σήμερα. Η Μαρσέιγ το 1993 ήταν πανίσχυρη. Η Νότιγχαμ Φόρεστ, που δύο χρόνια πριν κατακτήσει το 1ο από τα δύο συνεχόμενα Πρωταθλήματα Ευρώπης ήταν στη 2η κατηγορία της Αγγλίας, ήταν ένα φαινόμενο. Την τριετία 1978-1980 ήταν τρομερή.