Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, η οποία δημοσιεύθηκε στη «Σημερινή» της περασμένης Κυριακής, η μεγάλη πλειοψηφία των ερωτηθέντων κρίνουν πως πρέπει να υπάρξει αλλαγή πολιτικής στο Κυπριακό, στην οικονομία και στην εσωτερική διακυβέρνηση.
Είναι φανερό, από το στοιχείο αυτό, ότι οι πολίτες κρίνουν πως η πολιτική των κυβερνήσεων ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ, η οποία ακολουθήθηκε στην τελευταία δεκαετία, ουδέν απέφερε και πρέπει να αλλάξει. Το ίδιο πιστεύουν για την οικονομία (πολιτική Χριστόφια-Αναστασιάδη), ενώ αλλαγή ζητούν και στον τρόπο που ασκείται η εσωτερική διακυβέρνηση.
Είναι έκδηλο, πως οι πολίτες δεν πιστεύουν πλέον πως η πολιτική υποχωρήσεων, εξευμενισμού της Τουρκίας και εξαγνισμού των Τουρκοκυπρίων εγκαθέτων, η εμμονή στη διεξαγωγή ενός ψευδοδιαλόγου, ως μόνης δήθεν οδού για την εξεύρεση λύσης, μπορεί να αποδώσει λύση και μάλιστα δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική.
Οι πολίτες απαιτούν νέα πολιτική. Και μπορεί η Κυβέρνηση συνεχώς να απορεί και να διερωτάται, «ποια είναι η νέα πολιτική» που ζητούν κάποια κόμματα, αλλά τώρα πρέπει να έχει αντιληφθεί πως η κοινώς σχεδιασμένη πολιτική της με το ΑΚΕΛ δεν τυγχάνει της έγκρισης των πολιτών.
Αυτή η πολιτική, την οποία δεν εγκρίνει ο λαός, έχει ακολουθεί για δέκα χρόνια. Έχουν σπαταληθεί δέκα χρόνια από το ΑΚΕΛ και τον Δημοκρατικό Συναγερμό, όχι για να δικαιωθεί ο κυπριακός Ελληνισμός, όχι για να φθάσουμε σε μία δίκαιη και λειτουργική λύση, αλλά για να προσεγγίσουμε την τουρκική λύση!
Έχουν σπαταληθεί δέκα χρόνια για να δοκιμασθούν οι «συντροφικές φιλίες» Χριστόφια-Ταλάτ, για να πραγματοποιηθούν τα «κοινά οράματα» Αναστασιάδη-Ακιντζί, για να δικαιωθούν ψεύτικα ορόσημα, να κτυπήσουν οι καμπάνες επειδή σάρωσε το κόμμα Ερντογάν στις τουρκικές εκλογές, για να εκφωνηθούν «νενικήκαμεν» στα τραγικά Βατερλώ τριών Μον Πελεράν και μίας Γενεύης, να χρησιμοποιηθεί ο λαός σαν αγέλη προκειμένου να αποδεχθεί πολιτικές φαντασιώσεις και ψευδαισθήσες των κυβερνώντων.
Δημοκρατικός Συναγερμός και ΑΚΕΛ σπατάλησαν δέκα χρόνια παίζοντας στην πραγματικότητα με το εθνικό θέμα και διευκολύνοντας την άκαρπη παρέλευση του χρόνου, τη δημιουργία νέων τετελεσμένων και την τσιμεντοποίηση της διχοτόμησης. Για να οδηγηθούν τελικά στο έσχατο κατάντημα των εντολοδόχων του κατοχικού ηγέτη, δεχόμενοι να διαγράψουν την ιστορία του τόπου και να εκτελέσουν εντολές του.
Στα δέκα αυτά χρόνια, ο κυπριακός λαός ταπεινώθηκε, εξευτελίστηκε, παραπλανήθηκε και εκβιάστηκε, προκειμένου να αποδεχθεί λύση χειρότερη εκείνης, την οποία απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία το 2004. Στα δέκα αυτά χρόνια, αφαιρέθηκε από τα δύο κόμματα ένα από τα μεγάλα διαπραγματευτικά όπλα της εθνικής υπόθεσης:
Η οικονομική ευρωστία του κράτους του. Επιχειρήθηκε εκ των έσω ο αφελληνισμός του λαού και κατεβλήθη προσχεδιασμένη και οργανωμένη προσπάθεια να εμπεδωθεί «κυπριακή συνείδηση» και συμφιλίωση με την κατοχή. Θεοποιήθηκε ο Ερντογάν και αγιοποιήθηκε ο Ακιντζί.
Αυτά όλα και άλλα πολλά απετέλεσαν κυρίαρχα στοιχεία της πολιτικής των τελευταίων δέκα χρόνων.
Αυτή η πολιτική συνετρίβη από τα γεγονότα και από την αμετακίνητη και αναβαθμισθείσα τουρκική αδιαλλαξία και επιθετικότητα.
Μόνο εάν ο κυπριακός Ελληνισμός αποφάσισε να αυτοκτονήσει, θα δώσει εξουσιοδότηση σε εκπροσώπους της πολιτικής αυτής να τη συνεχίσουν γι' άλλη μία πενταετία...
