Σαν τελικός Τσάμπιονς Λιγκ

Ίσως για πρώτη φορά στην κοινή ιστορία των θεσμών, οι δύο επί θύραις ευρωπαϊκοί τελικοί μοιάζουν αμφότεροι με τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ.

Μπορεί Μάντσεστερ και Άγιαξ να μη βρίσκονται αγωνιστικά, αυτήν τη στιγμή, στο επίπεδο της Ρεάλ και της Γιουβέντους ή τουλάχιστον στη... διευρυμένη ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, όμως, ως ονόματα και ως μεγέθη, παραμένουν από τα μεγαλύτερα.

Είναι γι’ αυτό που ο φετινός τελικός του Europa League θα μπορούσε κάλλιστα, σε επίπεδο διαγωνιζομένων, να αποτελεί τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, αφού και μόνον η συνεύρεση των δύο ομάδων στο Friends Arena της Στοκχόλμης παραπέμπει σε μερικές από τις μεγαλύτερες δόξες της ποδοσφαιρικής ιστορίας.

Η Γιουνάιτεντ θα επιχειρήσει, με νίκη, να μπει στο κλειστό κλαμπ των πολύ λίγων ομάδων που έχουν κερδίσει και τις τρεις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (η μία είναι ο αντίπαλός της Άγιαξ) και στο ακόμη πιο κλειστό εκείνων που έχουν συνδυάσει το ιδιότυπο τρεμπλ και με την κατάκτηση του Διηπειρωτικού.

Ταυτόχρονα, διά του Γιουρόπα Λιγκ, θα διεκδικήσει την έξοδό της στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης χρονιάς, αφού η «δύσκολη» φετινή πρώτη σεζόν του Μουρίνιο, που σημαδεύτηκε από πάμπολλους τραυματισμούς και... συνεπή αστάθεια, δεν της επέτρεψε να διεκδικήσει τίποτα περισσότερο από την έκτη θέση.

Από τη μεριά του, ο Αίαντας, ξεδιπλώνοντας καθ’ όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης το απίστευτο ταλέντο των νεαρών ποδοσφαιριστών του και παίζοντας, παρά την αναμενόμενη αστάθεια, το ελκυστικό ποδόσφαιρο που εκείνος καθιέρωσε ως απόλυτο ποδοσφαιρικό μοντέλο, βρέθηκε έπειτα από δεκαετίες σ’ έναν τελικό, φιλοδοξώντας να επανέλθει σε κάποιον ευρωπαϊκό θρόνο.

Η φετινή ομάδα, αν και με μέσον όρο ηλικίας γύρω στα 22 χρόνια, φαίνεται περισσότερο ώριμη από τις προηγούμενες και απέναντι στην καθόλου πειστική Γιουνάιτεντ, δείχνει ότι μπορεί να κάνει το βήμα προς την κούπα. Άλλωστε ήταν η ομάδα που έθελξε με το ποδόσφαιρό της περισσότερο από κάθε άλλη φέτος στη διοργάνωση.

Μιχάλης Παπαδόπουλος