Η αφίσα που έκρυβε μυστικά…

Στη βιογραφία του παρομοίασε τον εαυτό του με τον Ομηρικό Τηλέμαχο, γιο του Οδυσσέα, σε έναν παραλληλισμό της αναζήτησης του πατέρα του
Όταν ο αγαπημένος οδηγός Φόρμουλα 1 των παιδικών σου χρόνων πλησιάζει τα 60, αρχίζεις να νιώθεις κι εσύ λίγο μεγάλος... Σήμερα, ο Ντέιμον Χιλ γίνεται 57 ετών, με τον Βρετανό να αποτελεί την πρώτη ανάμνηση της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού, του υπογράφοντος αυτού του κειμένου, με την επιβλητική αφίσα του ύψους περίπου 2 μέτρων (ή μάλλον τόση μου φαινότανε) να διακοσμεί για χρόνια το παιδικό δωμάτιο. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 1996 αποτελεί μιαν αμφιλεγόμενη φιγούρα για το σπορ και η ιστορία του, η οποία μόλις πέρσι ήρθε στην επιφάνεια, δεν μοιάζει με άλλων πρωταθλητών.
Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια που η Φόρμουλα 1 έφερνε το «ψωμί» στο σπίτι, με τον πατέρα του Γκράχαμ να είχε κερδίσει τους παγκόσμιους τίτλους του 1962 και του 1968, ο Ντέιμον Χιλ, σε μια συνέντευξη που έδωσε για να παρουσιάσει την αυτοβιογραφία του που εκδόθηκε πέρσι, εξήγησε ότι αρχικά δεν ήθελε σε καμιά περίπτωση να ασχοληθεί με το άθλημα αλλά με αγώνες μοτοσικλετών. Όμως ο χαμός του πατέρα του στην τρυφερή ηλικία των 15 ετών, από συντριβή αεροπλάνου, που σόκαρε τον κόσμο του, άλλαξε τα πιστεύω του και ξεκίνησε να ασχολείται με αυτό που ήταν προορισμένος να κάνει. Τώρα είχε και ένα κίνητρο: «Ένιωσα ότι ήμουν ο Γκράχαμ Χιλ νούμερο 2. Έπρεπε να συνεχίσω το έργο που ξεκίνησε ο πατέρας μου», δήλωσε πολλά χρόνια μετά.
Όπως παραδέχεται στη βιογραφία του ο Βρετανός οδηγός, κάπου στο 1999 η κατάθλιψη τού χτύπησε την πόρτα για τα καλά. Δεν ήταν μόνο ο χαμός του πατέρα του, ο οποίος, όπως εξομολογείται, τον σημάδεψε, αλλά και ο θάνατος του teammate του, Άιρτον Σένα, το 1994, με τα δύο τραγικά γεγονότα να του δημιουργούν προσωπικούς «δαίμονες». Εκείνο το διάστημα αποκάλυψε ότι τον κυρίευσε το άγχος ότι θα πέθαινε στην πίστα και έτσι αποφάσισε να εγκαταλείψει τα κόκπιτς για πάντα. Μετά από αυτό εξαφανίστηκε και για τα επόμενα έξι χρόνια δεν είδε ποτέ του αγώνα μηχανοκίνητων αθλημάτων και άρχισε να νιώθει λίγο άνετα το 2003, όταν και ξεκίνησε ειδική θεραπεία, την οποία ακολουθεί μέχρι σήμερα.
Ο Ντέιμον πήρε μέρος συνολικά σε 122 γκραν πρι, ανέβηκε στο βάθρο στα 42 και κέρδισε τα 22. Αγωνίστηκε στις Μπράμπχαμ, Γουίλιαμς, Άρροους και Τζόρνταν και μετά την αποχώρησή του εκτός από τον σχολιασμό αγώνων Φόρμουλα 1, με τον οποίο ασχολείται μόλις τα τελευταία χρόνια, πήρε πτυχίο λογοτεχνίας.
Το ταλέντο του ποτέ δεν αμφισβητήθηκε και επιστέγασμα της καριέρας του ήταν το 1996, όταν με τη Γουίλιαμς Ρενό του κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και έτσι έγινε ο πρώτος γιος μετά τον πατέρα που σήκωνε τον τίτλο, με τον πατέρα και υιό Ρόσμπεργκ 20 χρόνια μετά να μπαίνουν στη μικρή αυτή λίστα. Στη βιογραφία του παρομοίασε τον εαυτό του με τον Ομηρικό Τηλέμαχο, γιο του Οδυσσέα, σε έναν παραλληλισμό της αναζήτησης του πατέρα του. Ο Ντέιμον Χιλ αποτελεί μια ιδιόμορφη προσωπικότητα στον χώρο της Φόρμουλα 1 και γενικά των σπορτς, όμως η παιδική αθωότητα δεν ξεχωρίζει τέτοια. Η αφίσα του, πλέον, αν και δεν κοσμεί το παιδικό δωμάτιο, έχει διπλωθεί και φυλαχθεί επιμελώς μαζί με τις αναμνήσεις... Χρόνια πολλά Ντέιμον!