Όταν ένας ηγέτης δεν έχει ξεκάθαρους στόχους και συγκεκριμένη πολιτική, αρπάζεται όπως εκείνον ο οποίος κινδυνεύει να πνιγεί: Από τα μαλλιά τού δήθεν διασώστη του. Ο ΓΓ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, στο ελβετικό θέρετρο Crans-Montana κατέθεσε ένα πλαίσιο για την επίλυση του Κυπριακού. Έκτοτε, η ελληνική πλευρά και ειδικά ο κλακαδόρος του Προέδρου Αναστασιάδη, Αβ. Νεοφύτου, το ανήγαγε όχι μόνο σε πανάκεια, αλλά το θεωρεί και ως ακριβή... προίκα που δεν πρέπει να χάσουμε. Θα ανέμενε κανείς πως μετά το δήθεν ναυάγιο στην Ελβετία, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν θα άφηνε ούτε λεπτό ανεκμετάλλευτο. Και στο πλαίσιο των δεσμεύσεών του για προδιαβούλευση, συνδιαβούλευση και συναπόφαση με τις πολιτικές δυνάμεις, θα ανάλωνε εαυτόν στο ξεκαθάρισμα των θέσεων και διεκδικήσεών μας.
Προπάντων, θα σχεδιαζόταν η πειστική αντίδρασή μας στις τουρκικές επιθετικές ενέργειες στον πολιτικό, διπλωματικό ορίζοντα, όπως και έναντι των καθημερινών παραβιάσεων και αμφισβητήσεων της κυπριακής ΑΟΖ. Τίποτε από αυτά δεν συνέβησαν. Ο Ν. Αναστασιάδης πήγε διακοπές και έκτοτε φορά καθημερινά και μία κομματική φουστανέλα, δοκιμάζοντας την υπομονή και την ανοχή του λαού. Δεν ενημερώνει κανέναν. Αγνοεί βάναυσα το Εθνικό Συμβούλιο. Ενεργεί προεκλογικά και ψηφοθηρικά. Εξαγγέλλει έργα δεκάδων εκατομμυρίων. Χαϊδεύει τα αυτιά όσων αφελών ακόμα τον πιστεύουν και διοχετεύει σε κράχτες της πολιτικής του, οι οποίοι τον επικρίνουν, επειδή δεν τα έδωσε όλα στο Crans-Montana, έγγραφα απόρρητα, ακόμα και συνομιλίες του με ξένους αξιωματούχους.
Αν ο Πρόεδρος ήταν σοβαρός και υπεύθυνος και αν νοιαζόταν πραγματικά για τη διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και του κυπριακού Ελληνισμού και όχι για την επανεκλογή του, τελείως διαφορετική θα ήταν η πολιτική τεχνοτροπία και η συμπεριφορά του. Τι κάνει νυχθημερόν; Επαναλαμβάνει, δίκην γραμμοφώνου, ότι είναι πανέτοιμος να ξαναρχίσει τις συνομιλίες από εκεί που έμειναν. Δηλαδή; Με τις ολέθριες καταστροφικές υποχωρήσεις του στους Τούρκους! Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ τον σπρώχνει ακόμα πιο βαθιά: Του υποβάλλει ότι βάση για νέες συνομιλίες είναι η... προίκα Γκουτέρες. Αλλ ́ όποιος μελετήσει αυτό το πλαίσιο, θα διαπιστώσει σοβαρότατους κινδύνους για την ελληνική πλευρά.
Ενώ αναφέρεται στην ανάγκη κατάργησης της Συνθήκης Εγγυήσεων, ταυτόχρονα μιλά για μια νέα συνθήκη, η οποία θα ικανοποιεί τις ανάγκες για ασφάλεια και των δύο πλευρών. Μιλά για αποχώρηση σημαντικού αριθμού κατοχικών στρατευμάτων από την πρώτη μέρα, αλλά δεν ξεκαθαρίζει πότε και πώς θα αποχωρήσουν τα υπόλοιπα. Εξάλλου, κατοχυρώνεται η εκ περιτροπής προεδρία, την οποία ο Ν. Αναστασιάδης προεκλογικά απέρριπτε, αλλά τώρα είναι έτοιμος να την παραχωρήσει. Παραχωρούνται οι τέσσερεις βασικές ελευθερίες της ΕΕ στα 80 εκ. Τούρκων. Να υπενθυμίσουμε ότι ο Πρόεδρος αποδέχτηκε πριν από ένα χρόνο παραμονή του 25% του Αττίλα έπειτα από πιθανή λύση, παραμονή ΟΛΩΝ των εποίκων και ακόμα άδειες σε Τούρκους εργάτες, φοιτητές και τουρίστες, κ.τλ. Το πλαίσιο Γκουτέρες δεν είναι... προίκα. Είναι ακόμα μία αγχόνη, την οποία Αναστασιάδης και Αβέρωφ μεθοδεύουν να περάσουν στον λαιμό του κυπριακού Ελληνισμού, όπως επιχείρησαν με το τερατούργημα Ανάν.
