Είναι υπεύθυνοι και υπόλογοι οι ηγέτες για τις πράξεις και τις παραλείψεις τους, όταν ασκούν δημόσια λειτουργήματα και εξουσίες. Και ο Λαός που τους ψηφίζει; Ο Λαός, που τους αναδεικνύει στην εξουσία, δεν είναι υπεύθυνος; Όταν αναδεικνύει ο Λαός ανίκανους, ανάξιους, αναξιόπιστους, αγράμματους, δεν έχει ευθύνη;
Δεν είναι υπόλογος ο Λαός; Κι αν είναι υπόλογος και υπεύθυνος ο Λαός, με ποια ηθική και πολιτική νομιμοποίηση ζητά να δικάσει αυτούς που ο ίδιος επέλεξε και τοποθέτησε στην εξουσία;
Όταν ο Λαός είναι ανίκανος ν’ αναδείξει άξιους, ικανούς, έντιμους και επιλέγει κούφιους και απαίδευτους, δεν φταίει; Φταίουν μόνο οι εντολοδόχοι του; Εξ αντικειμένου οι ηγέτες είναι μέρος του Λαού. Εκφράζουν, αντιπροσωπεύουν και αποδίδουν την ποιότητα του Λαού. Είναι Λιοντάρι ένας Λαός, Λιοντάρια θα αναδεικνύει. Eίναι Αλεπού, Αλεπούδες θα ανεβάζει στην εξουσία. Έχει ο Λαός άλλες ιδιότητες άλλων τετραπόδων (όχι τόσο ευφυών), τέτοια θα ανεβάζει στην εξουσία.
Όλα τα πιο πάνω σημαίνουν ότι ένας Λαός αμόρφωτος, ένας Λαός με κοιμισμένη συνείδηση, θα αναδείξει ανάλογη πολιτική ηγεσία για να τον κυβερνήσει. Πρέπει, συνεπώς, αυτός ο Λαός να μην αιτιάται και να θρηνεί και να οδύρεται για τα δεινά που του συσσωρεύει η ανάξια και διεφθαρμένη ηγεσία, που ο ίδιος ανεβάζει στην εξουσία.
Η αποχή από τη μελέτη και το ενδιαφέρον για τις επόμενες εκλογές συνιστά συνενοχή και συνέργεια στην ανάδειξη της επόμενης αναξιόπιστης ηγεσίας του. Ο Κυπριακός Ελληνισμός στη λειτουργία του (ως Εκλογικό Σώμα, ως υπεύθυνοι πολίτες) απέτυχε δραματικά να αναδείξει αποτελεσματικούς ηγέτες για να τον σώσουν. Ανέδειξε ηγέτες που τον οδήγησαν σε μοιραίες καταστροφές.
Οι ψηφοφορίες ανήκαν στον Λαό. Προσερχόταν στις κάλπες και αποφάσιζε ποιοι θα τον κυβερνήσουν για πρόοδο και σωτηρία... Ο Λαός ψήφιζε, αλλά οι εκλεκτοί του απεφάσιζαν. Και όλες αυτές τις δεκαετίες ελεύθερου βίου του (και της λειτουργίας της Πολιτείας του) οι Ηγέτες απεφάσιζαν. Όχι ο Λαός. Αυτοί οι ηγέτες του, οι πράξεις και οι παραλείψεις τους έγραψαν την τραγική Ιστορία αυτού του τόπου. Οι αποφάσεις τους, αντί να διασφαλίσουν τον Λαό που τους ψήφιζε, τον κατέστρεψαν.
Τον κατέστρεψαν αλλά αυτός ο Λαός τούς δοξάζει και στήνει ακόμα Μνημεία στη Μνήμη τους... Τα γεγονότα, όμως, τώρα, βοούν. Αν συνεχισθεί αυτή η αδιαφορία, αυτή η έλλειψη συνείδησης των συμφορών που τον αναμένουν, το τέλος βρίσκεται πολύ κοντά . Είναι και ορατό και ψηλαφητό. Αν συνεχίσει ο Λαός την αδιαφορία του, αν δεν ενδιαφερθεί συνειδητά και ζωντανά για το μέλλον του, η ΜΟΙΡΑ του θα είναι ίση με νέα συμφορά. Και δεν θα έχουν πλέον σημασία οι διαμαρτυρίες, οι αγανακτήσεις και εκ των υστέρων θυμός, οργή και οδυρμοί (όπως το 1974) αυτού του Λαού, για τους αποτυχημένους ηγέτες που ο ίδιος επιλέγει, ψηφίζει, εκλέγει. Δοξάζει και μνημονεύει.
