Ειδήσεις

Άγιος Λαμπριανός: Ο Παφίτης Άγιος, που δεν εορτάζεται από τη

Άγιος Λαμπριανός: Ο Παφίτης Άγιος, που δεν εορτάζεται από την Εκκλησία μας
Για αγίους, μοναστήρια, ξωκκλήσια αλλά και ιστορίες πίστης από το χριστεπώνυμο πλήρωμα ακούσαμε και διαβάσαμε πολλά. Για έναν Άγιο, όμως, ο οποίος δεν έχει ακολουθία αλλά ούτε καν ημέρα που να εορτάζεται, όπως επισήμως αναγράφεται και στην ιστοσελίδα της Μητρόπολης Πάφου, έστω και αν η Εκκλησία της Κύπρου τον αναγνωρίζει επίσημα ως έναν από τους Αγίους της, πρώτη φορά ακούσαμε.


Αντιλαμβάνεται ο καθένας από τον πρόλογο ότι εδώ υπάρχει μια παραδοξότητα ή μια ιδιαιτερότητα, η οποία δίνει στον Άγιο, στον οποίο αναφερόμαστε, μια ξεχωριστή θέση στην Εκκλησία της Κύπρου, καθιστώντας τον ως τον μοναδικό επίσημα αναγνωρισμένο Άγιο στην Κύπρο του οποίου η μνήμη δεν τιμάται, αφού το όνομά του απουσιάζει από το επίσημο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας.


Ο Άγιος Λαμπριανός της Πάφου είναι ένας Άγιος του οποίου το όνομα έχει ταυτιστεί με θαύματα, όμως είναι άγνωστος στο κοινό. Εάν, μάλιστα, δεν υπήρχε η κατακόμβη που είναι αφιερωμένη στο όνομά του, ακριβώς απέναντι από τη φημισμένη κατακόμβη της Αγίας Σολομωνής, στην Κάτω Πάφο, τότε πιθανόν ούτε εμείς να τον ξέραμε. Όταν συγκρίνεις την κατακόμβη του Αγίου Λαμπριανού με τη φημισμένη και πολυφωτογραφισμένη κατακόμβη της Αγίας Σολομωνής, είναι λες και συγκρίνεις σύγχρονο παλάτι με αρχαίο πλινθόκτιστο σπίτι.
Η «σπηλιά του Άη Λιμπρού»


Η κατακόμβη του Αγίου Λαμπριανού στην Κάτω Πάφο μπορεί να είναι γνωστή σε ελάχιστο κόσμο, αυτό όμως που είναι σχεδόν εντελώς άγνωστο είναι το ότι αυτός δεν είναι ο μοναδικός τόπος στην Κύπρο όπου λατρεύεται ο Άγιος. Στην περιοχή Πετρίθκια του χωριού Έμπα στην Πάφο υπάρχει σπηλιά, όπου ο Άγιος επίσης λατρεύεται. Έτσι υπάρχουν δύο τόποι λατρείας του Αγίου και όχι ένας. Στο χωριό Έμπα ο Άγιος Λαμπριανός είναι γνωστός και ως Άγιος Λιμπρός και η σπηλιά του ονομάζεται «Σπηλιά του Άη Λιμπρού». Από το μεγάλο στόμιο της σπηλιάς αναβλύζει ολόχρονα νερό, το οποίο πιστεύεται ότι πηγάζει από το χωριό Τσάδα, 10 χιλιόμετρα πιο πάνω. Το νερό αυτό θεωρείται ως το αγίασμα του Αγίου Λαμπριανού, αφού πιστεύεται ότι με αυτό θεραπεύονται κάθε λογής δερματικά νοσήματα.


Η σπηλιά θεωρείται μοναδική, αφού η μορφολογία του εδάφους είναι τέτοια που δημιουργεί δέος σε όποιον την επισκεφθεί, ενώ οι πανέμορφοι σταλαγμίτες έχουν ιστορία εκατοντάδων χρόνων. Το μήκος της σπηλιάς είναι πολύ βαθύ αλλά μετά από αρκετή απόσταση περπατήματος με δυνατά φανάρια, σε κάποιο σημείο η σπηλιά στενεύει και δεν χωρά άνθρωπο να περάσει πιο πέρα, γι' αυτό κανείς δεν ξέρει τι υπάρχει πάρα κάτω. Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, αλλά μια μεγάλη σπηλιά όπως αυτή, γεμάτη με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, παραμένει άγνωστη και ανεξερεύνητη και στο έλεος του κάθε τυχόντα βάνδαλου αυτών των δημιουργημάτων της φύσης.
Καταφύγιο από τους Σαρακηνούς


Σε καιρούς κατά τους οποίους οι κάτοικοι της Έμπας κινδύνευαν είτε από τους Σαρακηνούς είτε από τους Τούρκους, έβρισκαν καταφύγιο στη σπηλιά του Αγίου Λαμπριανού, της οποίας η είσοδος μέχρι πολύ πρόσφατα ήταν εξολοκλήρου καλυμμένη από τεράστιες πυκνές βάτους. Σύμφωνα με την παράδοση της Έμπας, σε μιαν από τις επιδρομές των Σαρακηνών, κάποιος έκρυψε στη σπηλιά του Αγίου Λαμπριανού ένα σακί γεμάτο χρυσές λίρες για να μην του τις πάρουν. Όμως αυτός ο άνθρωπος ήταν άδικος και τις λίρες στο σακί τις κέρδισε άδικα και γι' αυτό και ο Άγιος Λαμπριανός δεν τον άφησε να τις βρει όπου και να έψαχνε. Πιστεύεται ότι το σακί με τις χρυσές λίρες είναι ακόμη κρυμμένο εκεί, αφού όσο και αν έψαξαν, κανείς δεν μπόρεσε να τις βρει.


Κανείς δεν γνωρίζει από πού είναι και πότε ακριβώς έζησε ο Άγιος Λαμπριανός, και αν δεν ήταν ο αγιογράφος Παρθένιος που ζωγράφισε την εικόνα του κάπου στα τέλη του 18ου ή αρχές του 19ου μ.Χ. αιώνα, δεν θα γνωρίζαμε την όψη του. Πιθανολογείται ότι ο Άγιος έζησε πρώτα στην κατακόμβη του στην Κάτω Πάφο και μετά για κάποιο λόγο μετακινήθηκε στη σπηλία στην Έμπα.