Η Τουρκία του 2018 είναι ισχυρός παίκτης. Όχι μόνο στη γεωστρατηγική περιοχή της. Είναι διεθνής παίκτης. Είναι κυρίαρχη Δύναμη (εξ αντικειμένου) στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας, της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου. Είναι ταυτοχρόνως ισχυρή στις διάφορες Βαλκανικές χώρες, όπου προδιαγράφεται ότι θα εκτυλιχθούν στο προβλεπτό μέλλον πολιτικοστρατιωτικές δραματικές εξελίξεις...
Το 1923 συμπληρώνονται 100 έτη από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης. Με τη Συνθήκη αυτή, η Τουρκική Αυτοκρατορία έγινε Τουρκία. Της αποκόπηκαν και αφαιρέθηκαν εδάφη. Από όλες της πλευρές της. Ζητά τώρα την αναθεώρηση της Συνθήκης αυτής. Σχεδιάζει τώρα άλλη ισχυρή υποδομή της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στους σχεδιασμούς αυτής της υποδομής παίζει με Ρωσία, με Ηνωμένες Πολιτείες, με Γερμανία, με Ευρώπη, με Κίνα, με Ιράν κ.λπ.
Μ’ αυτήν την Τουρκία, όχι απλή αντίπαλο αλλά ενδημικό εχθρό, έχουν να αναμετρηθούν Ελλάς και Κύπρος. Μ’ αυτήν την Τουρκία, όπως εκδηλώνεται καθημερινά, με συνέπεια και συνέχεια, με το αυτοκρατορικό της σύνδρομο. Και τις εντεύθεν επεκτατικές βουλιμίες της. Μ’ αυτήν την Τουρκία αναμετρώνται Ελλάς και Κύπρος, με την αυταπάτη ότι με κατευνασμούς και γλυκόλογα και υποχωρήσεις θα ταΐσουν το θηρίο και θα το ηρεμήσουν...
Τα... καλοπιάσματα, οι υποχωρήσεις, οι αυτοεξευτελισμοί για κατευνασμό της επεκτατικής τουρκικής πολιτικής, δεν ηρεμούν την Τουρκία. Την εξάπτουν. Την ερεθίζουν... Την καθιστούν περισσότερο επιθετική και ορμητική, γιατί βλέπει κενό απέναντί της. Από την έναρξη της ύπαρξης της ανθρώπινης ιστορίας ισχύει ο αναλλοίωτος κανόνας: «Ο Ισχυρός νικά και ο Αδύνατος ηττάται». Και, συνεπώς, το Δίκαιο το γράφει και το επιβάλλει και το έχει ο νικητής. Όχι ο ηττημένος. Ελλάδα και Κύπρος έχουν πλούσιες πλέον Ιστορίες σε ήττες από την Τουρκία. Πολλές αιματηρές καταστροφές. Πρέπει να έμαθαν χορταστικά τα αναγκαία μαθήματα για το μέλλον. Πλέον πρέπει να κατανοούν πού βρίσκεται η προστασία και επιβίωσή τους...
Αν Ελλάδα και Κύπρος δεν μπορούν και δεν θα μπορέσουν να προστατευθούν με ΔΥΝΑΜΗ, η Τουρκία θα μας προκαλέσει νέες Συμφορές. Ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε η Ευρώπη, ούτε η Αμερική, ούτε η Ρωσία θα ακούσουν τις φωνές και τις κραυγές μας. Όπως το 1974. Την κρίσιμη ώρα θα υποστούν κώφωση και τύφλωση. Δεν θα ακούουν και δεν θα βλέπουν την τραγωδία μας. Για πολλοστή φορά θα παρακολουθούν είτε με αδιαφορία είτε με σαρκασμό τον τελικό εξανδραποδισμό μας...
Η Τουρκία ΠΡΑΤΤΕΙ. Έχει τη δύναμη και πράττει. Οι δικοί μας ηγέτες μιλούν, φλυαρούν, βαπτίζουν τις ήττες τους σε πρόοδο. Βαπτίζουν τις αδυναμίες τους σε επιτυχίες και ελπίδες και νίκες. Βλέπουν την Τουρκία να επιβάλλεται, να λειτουργεί ως Μεγάλη Δύναμη και βαυκαλίζονται ότι καταρρέει οικονομικώς. Τη βλέπουν και την εμφανίζουν ως να... διαλύεται. Όλα αυτά είναι ασύγγνωστες ανευθυνότητες. Είναι προϊόντα ανιστόρητης συμπεριφοράς. Είναι βολικές αυταπάτες, που οδηγούν κατευθείαν σε νέες Εθνικές Συμφορές. Η Τουρκία μόνο τη ΔΥΝΑΜΗ σέβεται και υπολογίζει.
Οι Τούρκοι ήθελαν πάντοτε, θέλουν και σήμερα, γλώσσα που να κατανοούν. Η μόνη γλώσσα που κατανοούν και σέβονται είναι η γλώσσα της πυγμής: «Μην αποπειραθείς να μας πάρεις γη και κυριαρχία, γιατί θα σου κοπούν τα χέρια». Να ξέρει, όμως, να είναι βέβαιη η Τουρκία, ότι πρώτο, μπορείς να της κόψεις τα χέρια και, δεύτερο, ότι θα τα κόψεις. Μόνο έτσι μπορείς να είσαι πειστικός στην αναχαίτιση της ασίγαστης, επεκτατικής τουρκικής ορμής. Η Ελλάς και η Κύπρος έχουν μονόδρομο να βαδίσουν.
Να ετοιμασθούν χθες να αναχαιτίσουν, να αποτρέψουν, να ματαιώσουν, να νικήσουν αν υπάρξει ανάγκη, Ιστορική τη φορά αυτή, τον τούρκικο επεκτατισμό. Άλλως πως και το μισό Αιγαίο θα χαθεί, και η Κύπρος με την Οικονομική της Ζώνη θα χαθούν, και η Δυτική Θράκη θα τουρκέψει. Από το 1922 της Μικρασιατικής Καταστροφής, φθάσαμε στο 1974 της Κυπριακής Καταστροφής. Τώρα οι «ρεαλιστές» μιλούν για... εθνικά τσουνάμια που έρχονται. Και ο Αναστασιάδης ρωτά τον Αβέρωφ και τον Άντρο: «Ποια τσουνάμια;»
